|
5. Fuit igitur sub homine
inpurissimo tantum honore tribunatus, sed numquam ad manum eius accesit,
numquam illum salutavit, per totum triennium huc atque illuc discurrens; modo
agris, modo otio, modo fictis langoribus occupatus est. Occiso Heliogabalo ubi
primum comperit Alexandrum principem nominatum, romam contendit. Quem Alexander
miro cum gaudio, mira cum gratulatione suscepit, ita ut in senatu verba faceret
talia: "Maximinus, p. c., tribunus, cui ego latum clavum addidi, ad me
confugit, qui sub inpura illa belua militare non potuit, qui apud divum
parentem meum Severum tantus fuit, quantum illum fama conperitis". Statim
denique illum tribunum legionis quartae, quam ex tironibus ipse conposuerat,
dedit [et] eum in haec verba provexit: "Veteres milites tibi, Maximine mi
carissime atque amantissime, idcirco non credidi, quod veritus sum, ne vitia
eorum sub aliis inolescentia emendare non posses. Habes tirones: ad tuos mores,
ad tuam virtutem, ad tuum laborem eos fac militiam condiscere, ut mihi multos
Maximinos rei p. optabiles solus efficias."
6.
Accepta igitur legione statim eam exercere coepit. Quinta quaque die iubebat
milites decurrere, inter se simulacra bellorum agere. Gladios, lanceas,
loricas, galeas, scuta, tunicas et omnia arma illorum cotidie circumspicere;
calciamenta quin etiam ipse prosciebat, prorsus ut autem patrem militibus
praeberet. Sed cum eum quidam tribuni reprehenderent dicentes: "Quid
tantum laboras, cum eius loci iam sis, ut ducatum possis accipere?", ille
dixisse fertur: "Ego vero, quo maior fuero, tanto plus laborabo." Exercebat cum militibus
ipse luctamina, quinos, senos et septenos, idem quindenos ad terram
prosternens. Denique invidentibus cunctis, cum quidam tribunus superbior, magni
corporis, virtutis notae atque ideo ferocior, ei dixisset : "Non magnam
rem facis, si tribunus tuos milites vincis", ille ait: "Visne
congrediamur?"; cumque adversarius adnuisset, venientem contra se palma in
pectus percussum supinum reiecit et continuo dixit: "Date alium, sed
tribunum." Erat praeterea, ut refert Cordus, magnitudine tanta, ut octo
pedes digito videretur egressus, pollice ita vasto, ut uxoris dextrocherio
uteretur pro anulo. Iam illa prope in vulgi ore sunt posita, quod amaxas manibus
adtraheret, raedam onustam solus moveret, equo si pugnum dedisset, dentes
solveret, si calcem, crura frangeret, lapides toficios friaret, arbores
teneriores scinderet, alii denique eum Crotoniaten Milonem, alii Herculem,
Antaeum alii vocarent.
7.
His rebus conspicuum virum Alexander, magnorum meritorum iudex, in suam
perniciem omni exercitui praefecit, gaudentibus cunctis ubique tribunis,
ducibus et militibus. Denique totum eius
exercitum, qui sub Heliogabalo magna ex parte torpuerat, ad suam militarem
disciplinam retraxit. Quod Alexandro,ut diximus, optimo quidem imperatori, sed
tamen cuius aetas ab initio contemni potuerit, gravissimum fuit. Nam cum in
gallia esset et non longe ab urbe quadam castra posuisset, subito inmissis
militibus, ut quidam dicunt, ab ipso, ut alii, tribunis barbaris, Alexander ad
matrem fagiens interemptus est Maximino iam imperatore appellato. Et causam
quidem Alexandri interimendi alii aliam fuisse dicunt. Quidam enim Mammaeam
dicunt auctorem fuisse, ut filius deserto bello Germanico orientem peteret,
atque ideo milites in seditionem prorupisse; quidam, quod ille nimis severus
esset et voluisset ita in Gallia legiones exauctorare, ut exauctoraverat in
oriente.
8.
Sed occiso Alexandro Maximinus primum e corpore militari et nondum senator sine
decreto senatus Augustus ab exercitu appellatus est filio sibimet in
participatum dato; de quo pauca, quae nobis sunt cognita, mox dicemus.
Maximinus autem ea fuit semper astutia, ut milites non virtute regeret, sed
etiam praemiis et lucris sui amantissimos redderet. Numquam ille annonam
cuiuspiam tulit. Numquam sivit, [ut] quis in exercitu miles faber aut alterius
rei, ut plerique sunt, artifex esset, solis venationibus legiones frequenter
exercens. Sed inter has virtutes tam crudelis fuit, ut illum alii Cyclopem,
alii Busirem, alii Scironam, nonnulli Falarem, multi Tyfona vel Giganta
vocarent. Senatus
eum tantum timuit, ut vota templis publice privatimque, mulieres etiam cum suis
liberis facerent, ne ille umquam urbem Romam videret. Audiebant enim alios in
crucem sublatos, alios animalibus nuper occisi inclusos, alios feris obiectos,
alios fustibus alisos, atque omnia haec sine dilectu dignitatis, cum videretur
disciplinam velle regere militarem. Cuius exemplo civilia etiam corrigere
voluit, quod non convenit principi, qui velit diligi. Erat enim ei persuasum
nisi crudelitate imperium non teneri; simul et verebatur, ne propter
humilitatem generis barbarici a nobilitate contemneretur; meminerat praeterea
se Romae etiam a servis nobilium contemptum esse, ita ut ne a procuratoribus
quidem eorum videretur; et, ut se habent stultae opiniones, tales eos contra se
sperabat futuros, cum iam imperator esset. Tantum
valet conscientia degeneris animi.
|