|
7.
Nigrini insidias, quas ille sacrificanti
Hadriano conscio sibi Lusio et multis aliis paraverat, cum etiam successorem
Hadrianus sibimet destinasset, evasit. Quare Palma Tarracenis, Celsus Bais,
Nigrinus Faventiae, Lusius in itinere senatus iubente, invito Hadriano, ut ipse
in vita sua dicit, occisi sunt. Unde statim Hadrianus ad refellendam
tristissimam de se opinionem, quod occidi passus esset uno tempore quattuor
consulares, Romam venit Dacia Turboni credita, titulo Aegyptiacae praefecturae,
quo plus auctoritatis haberet, ornato, et ad conprimendam de se famam
congiarium duplex praesens populo dedit ternis iam per singulos aureis se
absente divisis. In senatu quoque excusatis, quae facta erant, iuravit senum
quam senatorem nisi ex senatus sententia puniturum. Statim cursum fiscalem
instituit, ne magistratus hoc onere gravarentur. Ad colligendam autem gratiam
nihil praetermittens infinitam pecuniam, quae fisco debebatur, privatis
debitoribus in urbe atque Italia, in provinciis vero etiam ex reliquis ingentes
summas remisit syngrafis in foro divi Traiani, quo magis securitas omnibus
roboraretur, incensis. Damnatorum bona in fiscum privatum redigi vetuit omni
summa in aerario publico recepta. Pueris ac puellis, quibus etiam Traianus
alimenta detulerat, incrementum liberalitatis adiecit. Senatoribus, qui non
vitio suo decoxerant, patrimonium pro liberorum modo senatoriae professionis
explevit, ita ut plerisque in diem vitae suae dimensum sine dilatione
praestiterit. Ad honores explendos non solum amicis, sed etiam passim aliquantis multa
largitus est. Feminas nonnullas ad sustentandam vitam sumptibus iuvit.
Gladiatorium munus per sex dies continuos exhibuit et mille feras natali suo
edidit.
8. Optumos quosque de senatu in
contubernium imperatoriae maiestatis adscivit. Ludos circenses praeter
natalicios decretos sibi sprevit. Et in contione et in senatu saepe dixit ita
se rem publicam gesturum, ut sciret populi rem esse, non propriam. Tertio
consules, cum ipse ter fuisset, plurimos fecit, infinitos autem secundi
consulatus honore cumulavit. Ipsum autem tertium consulatum et quattuor
mensibus tantum egit et in eo saepe ius dixit. Senatui legitimo, cum in urbe vel iuxta urbem esset, semper interfuit.
Senatus fastigium in tantum extulit difficile faciens senatores, ut, cum
Attianum ex praefecto praetorii ornamentis consularibus praeditum faceret
senatorem, nihil se amplius habere, quod in eum conferri posset, ostenderit.
Equites Romanos nec sine se de senatoribus nec secum iudicare permisit. Erat
enim tunc mos, ut, cum principes causas agnosceret, et senatores et equites
Romanos in consilium vocaret et sententiam ex omnium deliberatione proferret. Exsecratus est denique
principes, qui minus senatoribus detulissent. Serviano sororis viro, cui tantum
detulit, ut ei venienti de cubiculo semper occurrerit, tertium consulatum, nec
secum tamen, cum ille bis ante Hadrianum fuisset, ne esset secundae sententiae,
non petenti ac sine precatione concessit.
9. Inter haec tamen et multas
provincias a Traiano adquisitas reliquit et theatrum, quod ille in campo Martio
posuerat, contra omnium vota destruxit. Et
haec quidem eo tristiora videbantur, quod omnia, quae displicere vidisset,
Hadrianus mandata sibi ut faceret secreto a Traiano esse simulabat. Cum
Attiani, praefecti sui et quondam tutoris, potentiam ferre non posset, nisus
est eum obtruncare, sed revocatus est, quia iam quattuor consularium occisorum,
quorum quidem necem in Attiani consilia refundebat, premebatur invidia. Cui cum
successorem dare non posset, quia non petebat, id egit, ut peteret, atque, ubi
primum petit, in Turbonem transtulit potestatem; cum quidem etiam Simili alteri
praefecto Septicium Clarum successorem dedit. Summotis his a praefectura,
quibus debebat imperium, Campaniam petit eiusque omnia oppida beneficiis et
largitionibus sublevavit optimum quemque amicitiis suis iungens. Romae vero
praetorum et consulum officia frequentavit, conviviis amicorum interfuit,
aegros bis ac ter die, et nonnullos equites Romanos ac libertinos, visitavit,
solaciis refovit, consiliis sublevavit, conviviis suis semper adhibuit. Omnia
denique ad privati hominis modum fecit. Socrui suae honores praecipuos inpendit ludis
gladiatoriis ceterisque officiis.
|