|
22. Est hoc familiare
populi Aegyptiorum, ut velut furiosi ac dementes de levissimis quibus usque ad
summa rei p. pericula perducantur: saepe illi ob neglectas salutationes, locum
in balneis non concessum, carnem et olera sequestrata, calciamenta servilia et
cetera talia usque ad summum rei p. periculum in seditiones, ita ut armarentur
contra eos exercitus, pervenerunt. Familiari ergo sibi furore, cum quadam die
cuiusdam servus curatoris, qui Alexandriam tunc regebat, militari ob hoc caesus
esset, quod crepidas suas meliore esse quam militis diceret, collecta multitudo
ad domum Aemiliani ducis venit atque eum omni seditionum instrumento et furore
persecuta est: ictus est lapidus, petitus est ferro, nec defuit ullum
seditionis telum. Qua re coactus Aemilianus sumpsit imperium, cum sciret sibi
undecumque pereundum. Consenserunt ei Aegyptiacus exercitus, maxime in Gallieni
odium. Nec eius ad regendam rem p. vigor defuit, nam Thebaidem totamque
Aegyptum peragravit et, quaternus potuit, barbarorum gentes forti auctoritate
summovit. Alexander denique vel Alexandrinus - nam incertum id quoque habetur -
virtutum merito vocatus est. Et cum contra Indos pararet expeditionem, misso
Theodoto duce Gallieno iubente dedit poenas, set quidem strangulatus in carcere
captivorum veterum more perhibetur. Tacendum
esse non credo, quod, cum de Aegypto loquor, vetus suggessit historia, simul
etiam Gallieni factum. Qui cum [e] Theodoto vellet imperium proconsulare
decernere, a sacerdotibus est prohibitus, qui dixerunt fasces consulares
ingredi Alexandriam non licere; cuius rei etiam Ciceronem, cum contra Gabinium
loquitur, meminisse satis novimus. Denique nunc extat memoria rei frequentatae.
Quare
scire oportet Herennium Celsum, vestrum parentem, consulatum cupit, hoc quod
desiderat non licere. Fertur enim apud Memfim in aurea columna Aegyptiis esse
litteris scriptum tunc demum Aegyptum liberam fore, cum in eam venissent Romani
faces et praetexta Romanorum. Quod apud Proculum grammaticum, doctissimum sui
temporis virum, cum de peregrinis regionibus loquitur, invenitur.
23. Optimus ducum
Gallieni temporis, sed Valeriano dilectus Saturninus fuit. Hic quoque, cum
dissolutionem Gallieni, pernoctantis in publico, ferre non posset et milites
non exemplo imperatoris sui, sed suo regeret, ab exercitibus sumpsit imperium,
vir prudentiae singularis, gravitatis insignis, vitae amabilis, victoriarum barbaris
etiam ubique notarum. Hic ea die, qua est amictus a militibus peplo
imperatorio, contione adhibita dixisse fertur: "Commilitiones, bonum ducem
perdidistis et malum principem fecistis." Denique cum multa strenue in
imperio fecisset, quod esset severior et gravior militibus, ab isdem ipsis, a
quibus factus fuerat, interemptus est. Huius
insigne est quod convivio discumbere milites, ne inferiora nudarentur, cum
sagis iussit, hieme gravibus, aestate perlucidis.
24.
Interfecto Victorino et eius filio mater eius
Victoria sive Vitruvia Tetricum senatorem p. R. praesidatum in Gallia regentem
ad imperium hortata, quod eius erat, ut plerique loquuntur, adfinis, Augustum
appellari fecit filiumque eius Caesarem nuncupavit. Et cum multa Tetricus
feliciterque gessisset et diuque imperasset, ab Aureliano victus, cum militum
suorum inpudentiam et procacitatem ferre non posset, volens se gravissimo
principi et severissimo dedit. Versus denique illius fertur, quem statim ad Aurelianum scripserat:
"Eripe me his, invicte, malis". Quare cum Aurelianus nihil simplex
neque mite aut tranquillium facile cogitarete, senatorem p. R. eundemque
consularem, qui iure praesidali omnes Gallias rexerat, per triumphum duxit,
eodem tempore quo et Zenobiam Odenati uxorem cum filiis minoribus Odenati,
Herenniano et Timolao. Pudore tamen victus vir nimium severus eum, quem
triumphaverat, conrectorem totius Italiae fecit, id est Campaniae, Samni,
Lucaniae Brittiorum, Apuliae Calabriae, Etruriae atque Umbriae, Piceni et
Flaminiae omnisque annonariae regionis, ac Tetricum non solum vivere, sed etiam
in summa dignitate manere passus est, cum illum saepe collegam, nonnumquam
commilitionem, aliquando etiam imperatorem appellaret.
|