|
9. Post hoc stipendium et donativum
ex more promisit et primam orationem ad senatum talem dedit: 'ita mihi liceat,
p. c., sic imperium regere, ut a vobis me constet electum, ut ego cuncta ex
vestra facere sententia et potestate decrevi. vestrum est igitur ea iubere
atque sancire, quae digna vobis, digna modesto exercitu, digna populo Romano
esse videantur.' in eadem oratione Aureliano statuam auream ponendam in
Capitolio decrevit, item statuam argenteam in curia, item in templo Solis, item
in foro divi Traiani. sed aurea non est posita, dedicatae autem sunt solae
argenteae. in eadem oratione cavit, ut, si quis argento publice privatimque aes
miscuisset, si quis auro argentum, si quis aeri plumbum, capital esset cum
bonorum proscriptione. in eadem oratione cavit, ut servi in dominorum capita
non interrogarentur, ne in causa maiestatis quidem. addidit, ut Aurelianum
omnes pictum haberent. divorum templum fieri iussit, in quo essent statuae
principum bonorum, ita ut isdem natalibus suis et Parilibus et kalendis
lanuariis et Votis libamina ponerentur. in eadem oratione fratri suo Floriano
consulatum petit et non impetravit, idcirco quod iam senatus omnia nundinia
suffectorum consulum clauserat. Dicitur autem multum laetatus senatus
libertate, quod ei negatus est consulatus, quem fratri petierat. fertur denique
dixisse: 'scit senatus quem principem fecerit.'
10.
Patrimonium suum publicavit, quod habuit in reditibus, sestertium bis milies
octingenties. pecuniam, quam domi collegerat, in stipendium militum vertit.
togis et tunicis isdem est usus quibus privatus. meritoria intra urbem stare
vetuit, quod quidem diu tenere non potuit. thermas omnes ante lucernam claudi
iussit, ne quid per noctem seditionis oriretur. Cornelium Tacitum, scriptorem
historiae Augustae, quod parentem suum eundem diceret, in omnibus bibliothecis
conlocari iussit. ne lectorum incuria deperiret, librum per annos singulos
decies scribi publicitus in evicos archiis iussit et in bybliothecis poni.
holosericam vestem viris omnibus interdixit. domum suam destrui praecepit atque
in eo loco thermas publicas fieri privato sumptu iussit. columnas centum
Numidicas pedum vicenum ternum Ostiensibus donavit de proprio. possessiones,
quas in Mauritania habuit, sartis tectis Capitolii deputavit. argentum mensale,
quod privatus habuerat, ministeriis conviviorum, quae in templis fierent,
dedicavit. servos urbanos onmes manu misit utriusque sexus, intra centum tamen
ne Caninimam transire videretur.
11. Ipse fuit vitae parcissimae, ita
ut sextarium vini tota die numquam potaverit, saepe intra heminam. convivium
vero unius gallinacei, ita ut sinciput adderet et ova. prae omnibus holeribus
adfatim ministratis lactucis inpatienter indulsit, somnum enim se mercari illa
sumptus effusione dicebat. amariores cibos adpetivit. balneis raro usus est
atque adeo validior fuit in senectute. vitreorum diversitate atque operositate
vehementer est delectatus. panem nisi siccum numquam comedit eundemque sale
atque aliis rebus conditum. fabricarum peritissimus fuit, marmorum cupidus,
nitoris senatorii, venationum studiosus. mensam denique suam numquam nisi
agrestibus opimavit. fasianam avem nisi suo et suorum natali et diebus
festissimis non posuit. hostias suas semper domum revocavit isdemque suos vesci
iussit. uxorem gemmis uti non est passus. auro clavatis vestibus idem
interdixit. nam et ipse auctor Aureliano fuisse perhibetur, ut aurum a vestibus
et cameris et pellibus summoveret. multa huius feruntur, sed longum est ea in
litteras mittere. quodsi quis omnia de hoc viro cupit scire, legat Svetonium
Optatianum, qui eius vitam adfatim scripsit. legit sane senex minutulas
litteras ad stuporem nec umquam noctem intermisit, qua non aliquid vel scriberet
ille vel legeret praeter posterum kalendarum diem.
12.
Nec tacendum est et frequenter intimandum tantam senatus laetitiam fuisse, quod
eligendi principis cura ad ordinem amplissimum revertisset, ut et
supplicationes decernerentur, et hecatombe promitteretur, singuli denique
senatores ad suos scriberent, nec ad suos tantum sed etiam ad externos,
mitterentur praeterea litterae ad provincias: scirent omnes socii omnesque
nationes in antiquum statum redisse rem p. ac senatum principes legere, immo
ipsum senatum principem factum, leges a senatu petendas, reges barbaros senatui
supplicaturos, pacem ac bella senatu auctore tractanda. ne quid denique deesset
cognitioni, plerasque huius modi epistulas in fine libri posui, et cum cupiditate
et sine fastidio, ut aestimo, perlegendas.
|