|
13. Et prima quidem illi cura
imperatoris facti haec fuit, ut omnes, qui Aurelianum occiderant, interimeret,
bonos malosve, cum iam ille vindicatus esset. et quoniam a Maeotide multi
barbari eruperant, hos eosdem consilio atque virtute conpressit. ipsi autem
Maeotidae ita se gregabant, quasi accitu Aureliani ad bellum Persicum
convenissent auxilium daturi nostris, si necessitas postularet. M. Tullius
dicit magnificentius esse dicere, quemadmodum gesserit quam quemadmodum ceperit
consulatum: at in isto viro magnificum fuit quod tanta gloria cepit imperium;
gessit autem propter brevitatem temporum nihil magnum. interemptus est enim
insidiis militaribus, ut alii dicunt, sexto mense, ut alii, morbo interiit.
tamen constat factionibus eum oppressum mente atque animo defecisse. hic idem
mensem Septembrem Tacitum appellari iussit, idcirco quod eo mense et natus et
factus est imperator. Huic frater Florianus
in imperio successit, de quo pauca ponenda sunt.
14.
(Flor. ) Hic frater Taciti germanus fuit, qui post fratrem arripuit imperium,
non senatus auctoritate sed suo motu, quasi hereditarium esset imperium, cum
sciret adiuratum esse in senatu Tacitum, ut, cum mori coepisset, non liberos
suos sed optimum aliquem principem faceret. denique vix duobus mensibus
imperium tenuit et occisus est Tarsi a militibus, qui Probum audierant
imperare, quem omnis exercitus legerat; tantus autem Probus fuit in re
militari, ut illum senatus optaret, miles eligeret, ipse p. R. adclamationibus
peteret. fuit etiam Florianus morum fratris imitator, nec tamen usquequaque.
nam effusionem in eo frater frugi reprehendit, et haec ipsa imperandi cupiditas
aliis eum moribus ostendit fuisse quam fratrem. Duo igitur principes una
extiterunt domo, quorum alter sex mensibus, alter vix duobus imperaverunt,
quasi quidam interreges inter Aurelianum et Probum. [post interregnum principes
nuncupati.]
15.
Horum statuae fuerunt Interamnae duae pedum tricenum e marmore, quod illic
eorum cenotafia constituta sunt in solo proprio; sed deiectae fulmine ita
contritae sunt, ut membratim iaceant dissipatae. quo tempore responsum est ab
haruspicibus quandocumque ex eorum familia imperatorem Romanum futurum seu per
feminam seu per virum, qui det iudices Parthis ac Persis, qui Francos et
Alamannos sub Romanis legibus habeat, qui per omnem Africam barbarum non
relinquat, qui Taprobanis praesidem inponat, qui ad Iuvernam insulam
proconsulem mittat, qui Sarmatis omnibus iudicet, qui terram omnem, qua Oceano
ambitur, captis omnibus gentibus suam faciat, postea tamen senatui reddat
imperium et antiquis legibus vivat, ipse victurus annis centum viginti et sine
herede moriturus. futurum autem eum dixerunt a die fulminis praecipitati
statuisque confractis post annos mille. non magna haec urbanitas haruspicum
fuit, qui principem talem post mille annos futurum esse dixerunt, quia, si post
centum annos praedicerent, forte possent eorum deprehendi mendacia ......
pollicentes, cum vix remanere talis possit historia. ego tamen haec idcirco
inserenda volumini credidi, ne quis me legens legisse non crederet.
16.
Tacitus congiarium p. R. intra sex menses vix dedit. imago eius posita est in
Quintiliorum in una tabula quinquiplex, in qua semel togatus, semel clamydatus,
semel armatus, semel palliatus, semel venatorio habitu. de qua quidam
epigrammatarius ita allusit, ut diceret: 'non agnosco senem armatum, non
clamydatum' inter cetera, 'sed agnosco togatum.' et Floriani liberi et Taciti
multi extiterunt, quorum sunt posteri, credo, millesimum annum expectantes. in
quos multa epigrammata {scripta sunt}, quibus iocati sunt aruspices imperium
pollicentes. Haec sunt, quae de vita Taciti atque Floriani digna memoratu
comperisse me memini. nunc nobis adgrediendus est Probus, vir domi, foris {que}
conspicuus, vir Aureliano, Traiano, Hadriano, Antoninis, Alexandro, Claudioque
praeferendus, nisi quia in illis varia, in hoc omnia praecipua iunctim fuere,
qui post Tacitum omnium iudicio bonorum imperator est factus orbemque terrarum
pacatissimum gubernavit, deletis barbaris gentibus, deletis etiam plurimis
tyrannorum, qui eius temporibus extiterunt, de quo dictum est dignum esse, ut
Probus diceretur, etiamsi Probus nomine non fuisset. quem quidem multi ferunt
etiam Sibyllinis libris promissum, qui si diutius fuisset, orbis terrae
barbaros non haberet. haec ego in aliorum vita de Probo credidi praeliberanda,
ne dies, hora, momentum aliquid sibi vindicaret in me necessitate fatali ac
Probo indicto deperirem. nunc quoniam interim meo studio {satisfeci, claudam
istud volumen} satis factum arbitrans studio et cupiditati meae.
|