|
13.
Hic tamen cum etiam post honores militares [cum] se inprobe, libidinose, tamen
fortiter gereret, hortantibus Lugdunensibus, qui et ab Aureliano graviter
contusi videbantur et Probum vehementissime pertimescebant, in imperium
vocitatus est, ludo paene ac ioco, ut Onesimus dicit, quod quidem apud nullum
alium repperisse me scio. nam cum in quodam convivio ad latrunculos luderetur
atque ipse decies imperator exisset, quidam non ignobilis scurra 'ave' inquit,
'Auguste' adlataque Iana purpurea umeros eius vinxit eumque adoravit; timor
inde consciorum atque inde iam exercitus temptatio et imperii. non nihilum
tamen Gallis profuit. nam Alamannos, qui tunc adhuc Germani dicebantur, non
sine gloriae splendore contrivit, numquam aliter quam latrocinandi pugnans
modo. hunc tamen Probus fugatum usque ad ultimas terras et cupientem, in
Francorum auxilium venire, a quibus originem se trahere ipse dicebat, ipsis
prodentibus Francis, quibus familiare est ridendo fidem frangere, vicit et
interemit. posteri eius etiam nunc apud Albingaunos agunt, qui ioco solent
dicere sibi non placere esse vel principes vel latrones.
Haec digna memoratu de Proculo
didicisse me memini. veniamus ad Bonosum, de quo multo minora condidi.
14.
Bonosus domo Hispaniensi fuit, origine Brittannus, Galla tamen matre, ut ipse
dicebat, rhetoris filius ut ab aliis comperi, paedagogi litterarii. parvulus
patrem amisit atque a matre fortissima educatus litterarum, nihil didicit.
militavit primum inter ordinarios, deinde inter equites; duxit ordines,
tribunatus egit, dux limitis Raetici fuit, bibit, quantum hominum nemo. de hoc
Aurelianus saepe dicebat: 'non ut vivat, natus est, sed ut bibat.' quem quidem
diu in honore habuit causa militiae. nam si quando legati barbarorum undecumque
gentium venissent, ipsi propinabantur, ut eos inebriaret atque ab his per vinum
cuncta cognosceret. ipse quantumlibet bibisset, semper securus et sobrius et,
ut Onesimus dicit scriptor vitae Probi, adhuc in vino prudentior. habuit
praeterea rem mirabilem, ut quantum bibisset, tantum mingeret, neque umquam
eius aut pectus aut venter aut vesica, gravaretur.
15.
Hic idem, cum quodam tempore in Reno Romanas lusorias Germani incendissent,
timore ne poenas daret, sumpsit imperium idque diutius tenuit quam merebatur.
nam longo gravique certamine a Probo superatus laqueo vitam finivit, cum quidem
iocus exstitit amphoram pendere, non hominem.
Filios duos reliquit, quibus ambobus Probus pepercit, uxore quoque eius
in honore habita et usque ad mortem salario praestito. fuisse enim dicitur, ut
et avus meus dicebat, femina singularis exempli et familiae nobilis, gentis
tamen Gothicae; quam illi Aurelianus uxorem idcirco dederat, ut per eum a
Gothis cuncta cognosceret. erat enim illa virgo regalis. exstant litterae ad
legatum Thraciarum scriptae de his nuptiis et donis, quae Aurelianus Bonoso
duci nuptiarum causa {dari} iussit, quas ego inserui: 'Aurelianus Augustus Gallonio
Avito salutem. superioribus litteris scripseram, ut optimates Gothicas aput
Perinthum conlocares, decretis salariis, non ut singulae acciperent, sed ut
septem simul unum convivium haberent. cum enim divisae accipiunt, et illae
parum sumunt, et res p. plurimum perdit. nunc tamen, quoniam placuit Bonoso
Hunilam dari, dabis ei iuxta brevem infra scriptum omnia, quae praecipimus;
sumptu etiam publico nuptias celebrabis.'
Brevis munerum fuit: 'tunicas palliolatas ianthinas subsericas, tunicam
auro clavatam subsericam librilem unam, interulas dilores duas et reliqua, quae
matronae conveniunt. ipsi dabis aureos Philippeos centum, argenteos
Antoninianos mille, aeris sestertium decies.'
Haec me legisse teneo de Bonoso. et potui quidem horum vitam praeterire, quos
nemo quaerebat, attamen, ne quid fidei deesset, etiam de his, quae didiceram,
intimanda curavi. supersunt mihi Carus, Carinus et Numerianus, nam Diocletianus
et qui secuntur stilo maiore dicendi sunt.
|