|
16.
Dictum est de Caro, dictum etiam de Numeriano,
superest nobis Carinus, homo omnium contaminatissimus, adulter, frequens
corruptor iuventutis (pudet dicere, quod in litteras Onesimus rettulit), ipse
quoque male usus genio sexus sui. hic cum Caesar decretis sibi Galliis atque
Italia, Illyrico, Hispaniis ac Brittanniis et Africa relictus a patre
Caesareanum teneret imperium, sed ea lege, ut omnia faceret, quae Augusti
faciunt, inormibus se vitiis et ingenti foeditate maculavit, amicos optimos
quosque relegavit, pessimum quemque elegit aut tenuit, praef. urbi unum ex
cancellariis suis fecit, quo foedius nec cogitari potuit aliquando nec dici.
praef. praetorii, quem habebat, occidit; in eius locum Matronianum, veterem
conciliatorem, fecit, unum ex his notariis, quem stuprorum et libidinum
conscium semper atque adiutorem habuerat. invito patre consul processit.
superbas ad senatum litteras dedit. vulgo urbis Romae, quasi populo Romano,
bona senatus promisit. uxores ducendo ac reiciendo novem duxit pulsis plerisque
praegnatibus. mimis, meretricibus, pantomimis, cantoribus atque lenonibus
Palatium replevit. fastidium suscribendi tantum habuit, ut inpurum quendam, cum
quo semper meridie iocabatur, ad suscribendum poneret, quem obiurgabat
plerumque, quod bene, suam imitaretur manum.
17.
Habuit gemmas in calceis; nisi gemmata fibula usus non est, balteo etiam saepe
gemmato. regem denique illum Illyrici plerique vocitarunt. praefectis numquam,
numquam consulibus obviam processit. hominibus inprobis plurimum detulit eosque
ad convivium semper vocavit. centum libras avium, centum piscium, mille
diversae carnis in convivio suo frequenter exhibuit. vini plurimum effudit.
inter poma et melones natavit. rosis Mediolanensibus et triclinia et cubicula
stravit. balneis ita frigidis usus est, ut solent esse cellae suppositoriae,
frigidariis semper nivalibus. cum hiemis tempore ad quendam locum venisset, in
quo fontana esset pertepida, ut adsolet per hiemem naturaliter, eaque in
piscina usus esset, dixisse balneatoribus fertur: 'aquam mihi muliebrem
praeparastis.' atque hoc eius clarissimum dictum effertur. audiebat pater eius,
quae ille faceret, et clamabat: 'non est meus.' statuerat denique Constantium,
qui postea Caesar est factus, tunc autem praesidatum Dalmatiae administrabat,
in locum eius subrogare, quod nemo tunc vir melior videbatur, illum vero, ut
Onesimus dicit, occidere. longum est, si de eius luxuria plura velim dicere.
quicumque ostiatim cupit noscere, legat etiam Fulvium Asprianum usque ad
taedium gestorum eius universa dicentem.
18.
Hic ubi patrem fulmine absumptum, fratrem a socero interemptum, Diocletianum
Augustum appellatum comperit, maiora vitia, et scelera edidit, quasi iam liber
a frenis domesticae pietatis suorum mortibus absolutus. nec ei tamen defuit ad
vindicandum sibimet imperium vigor mentis. nam contra Diocletianum multis
proeIiis conflixit, sed ultima pugna apud Margum commissa victus occubuit. Hic trium principum
fuit finis, Cari, Numeriani et Carini. post quos Diocletianum et Maximianum
principes dii dederunt, iungentes talibus viris Galerium atque Constantium,
quorum aIter natus est, qui acceptam ignominiam Valeriani captivitate deleret
alter, qui Gallias Romanis legibus redderet. quattuor sane principes mundi
fortes, sapientes, benigni et admodum liberales, unum in rem p. sentientes, per
reverentes Romani senatus, moderati, populi amici, persancti, graves, religiosi
et quales principes semper oravimus. quorum vitam singulis libris Claudius
Eusthenius qui, Diocletiano ab epistulis fuit, scripsit, quod idcirco dixi, ne
quis a me rem tantam requireret, maxime cum vel vivorum principum vita non sine
reprehensione dicatur.
|