Lib. Ep. Par.

 1   2, 13, 2    |  suggillatus est: ille qui sanguinem suum vidit, cuius dentes
 2   2, 14, 9    | spoliorum. Nemo ad humanum sanguinem propter ipsum venit, aut
 3   4, 37, 2    |   edunt ac bibunt quae per sanguinem reddant cavetur ut ista
 4   6, 57, 5    |   paratissimi fundere suum sanguinem alienum videre non possunt;
 5   8, 70, 16   |   dolorem capitis levares, sanguinem saepe misisti; ad extenuandum
 6  10, 83, 25   |  vino gravis sitiret tamen sanguinem. Intolerabile erat quod
 7 11-13, 84, 6  |  tunc demum in vires et in sanguinem transeunt), idem in his
 8  15, 95, 22   | venas cadentis, nesciebant sanguinem mittere et diutinam aegrotationem
 9 17-18, 106, 5 | ruborem evocent, an fugent sanguinem. Quid ergo? tam manifestas
10 17-18, 108, 18|    satis alimentorum citra sanguinem esse credebat et crudelitatis