Lib. Ep. Par.

 1   4, 33, 5  | admirationem partibus singulis abstulit. ~6.
 2   7, 63, 7  |    fortunae male interpretari: abstulit, sed dedit. ~8.
 3   7, 63, 10 |   fortuna accepimus: illa unum abstulit, nos quemcumque non fecimus. ~
 4  10, 82, 11 |        sed eum cuius mors ante abstulit animum quam conturbavit. ~
 5 11-13, 87, 1|     quae, si quando necessitas abstulit, non sentimus ablata. ~2.
 6  14, 91, 1  |      incendium vexavit, nullam abstulit. Nam etiam ubi hostili manu
 7  16, 100, 4 |    maior ille est qui iudicium abstulit quam qui meruit; et scio
 8  16, 100, 12|        cupiditatem fecit, spem abstulit. Ceterum verbis abundabat,
 9  19, 114, 25|     quarum usum sibi ingerendo abstulit. Nec illi tam gratum est
10  19, 117, 32|      aliud valetudo sua cuique abstulit, aliud suorum; aliud necessaria