Lib. Ep. Par.
1 1, 2, 2 | aliquid trahere quod in animo fideliter sedeat. Nusquam
2 1, 3, 6 | quod apud Pomponium legi animo mandabitur: 'quidam adeo
3 1, 4, 1 | quo diutius frui emendato animo et composito possis. Frueris
4 1, 4, 5 | meditare, ut possis aequo animo vitam relinquere, quam multi
5 1, 4, 9 | et eiusmodi versanda in animo sunt si volumus ultimam
6 1, 6, 4 | Concipere animo non potes quantum momenti
7 1, 8, 5 | Durius tractandum est ne animo male pareat: cibus famem
8 1, 9, 5 | tale est: amissum aequo animo fert. Sine amico quidem
9 1, 9, 13 | opus est, ad illud tantum animo sano et erecto et despiciente
10 1, 10, 3 | Repeto memoria quam magno animo quaedam verba proieceris,
11 1, 11, 8 | salutarem, quam te affigere animo volo: 'aliquis vir bonus
12 2, 13, 13 | desine ac subinde hoc in animo volve, maiorem partem mortalium,
13 2, 15, 2 | circumscribe corpus tuum et animo locum laxa. ~3.
14 2, 15, 6 | est aliquod intervallum animo, ita tamen ut non resolvatur,
15 2, 17, 5 | Si vis vacare animo, aut pauper sis oportet
16 2, 17, 12 | rebus vitium sed in ipso animo. Illud quod paupertatem
17 2, 18, 3 | forte his maxime diebus animo imperandum est, ut tunc
18 3, 22, 9 | Sed si deponere illam in animo est et libertas bona fide
19 3, 24, 15 | Haec in animo voluta, quae saepe audisti,
20 3, 25, 2 | hic pudor, qui quamdiu in animo eius duraverit, aliquis
21 3, 26, 2 | apud te ago: non sentio in animo aetatis iniuriam, cum sentiam
22 3, 28, 7 | difficultatibus rerum magno animo colluctantur. Sapiens feret
23 4, 30, 1 | Bassus tamen noster alacer animo est: hoc philosophia praestat,
24 4, 30, 1 | facit Bassus noster et eo animo vultuque finem suum spectat
25 4, 30, 1 | illa inevitabilis, aequo animo abire. Alia genera mortis
26 4, 31, 1 | es, et illa quae tecum in animo tulisti tracta. ~2.
27 4, 31, 2 | amantissimis tuis praesta: bono animo mala precantur. Et si esse
28 4, 34, 3 | occupare dicuntur. Ista res animo constat; itaque pars magna
29 4, 35, 2 | cum mihi fingo uno nos animo futuros et quidquid aetati
30 4, 36, 1 | tuum hortare ut istos magno animo contemnat qui illum obiurgant
31 4, 36, 9 | si necesse fuerit aequo animo in rosa iaceat, sed in hoc
32 4, 36, 11 | videntur perire mutari. Aequo animo debet rediturus exire. Observa
33 4, 38, 1 | quia minutatim irrepit animo: disputations praeparatae
34 4, 40, 6 | imitari velit? quid de eorum animo iudicet quorum oratio perturbata
35 4, 41, 8 | sit? animus et ratio in animo perfecta. Rationale enim
36 5, 45, 2 | praesens aestimare quantum animo crevisses. ~3.
37 5, 45, 9 | illum cui bonum omne in animo est, erectum et excelsum
38 5, 47, 17 | est. ' Sed fortasse liber animo. 'Servus est. ' Hoc illi
39 5, 49, 1 | reducitur; tamen repositum in animo nostro desiderium loca interdum
40 5, 49, 7 | acuant portis. ~Magno mihi animo strepitus iste belli circumsonantis
41 5, 50, 8 | Sed eo maiore animo ad emendationem nostri debemus
42 5, 52, 1 | impellit? quid colluctatur cum animo nostro nec permittit nobis
43 6, 53, 9 | remissione descenderes; toto animo id ageres ut quam primum
44 6, 54, 6 | Quomodo volet, dummodo non ex animo suspirem. ~7.
45 6, 55, 10 | Et ideo aequo animo ferre debemus absentiam,
46 6, 55, 11 | Amicus animo possidendus est; hic autem
47 6, 57, 5 | succidunt ac linquuntur animo; alii gladium facilius recipiunt
48 6, 57, 8 | foramen est reditus, sic animo, qui adhuc tenuior est igne,
49 6, 58, 35 | sanabilem nec officientem animo. Non afferam mihi manus
50 6, 61, 2 | Hoc animo tibi hanc epistulam scribo,
51 6, 62, 1 | meas tracto et aliquid in animo salutare converso. ~2.
52 7, 66, 1 | sed mehercules viridem animo ac vigentem et cum corpusculo
53 7, 66, 2 | rectus corpore quam est animo. ~3.
54 7, 66, 35 | omne enim illi bonum in animo est. ~36.
55 7, 66, 36 | adversis, tamquam aequo animo pati morbum, ignem, exsilium;
56 7, 66, 46 | sui invenit si nec aestus animo est nec dolor corpori. Si
57 7, 67, 2 | mihi videor et sic afficior animo tamquam tibi non rescribam
58 7, 67, 3 | fortiter torqueri et magno animo uri et patienter aegrotare,
59 7, 68, 7 | infestantur occurrunt. Sic in animo nostro sunt quaedam quasi
60 8, 70, 9 | exspectatione mortis exegit, non hoc animo tamquam omnia fieri possent,
61 8, 70, 12 | magis quam in morte morem animo gerere debemus. Exeat qua
62 8, 71, 11 | repulsas Catonis: tam magno animo feret aliquid sibi ad victoriam
63 8, 71, 12 | forti et aequo pateretur animo? quid enim mutationis periculo
64 8, 71, 15 | Itaque ut M. Cato, cum aevum animo percucurrerit, dicet, 'omne
65 8, 71, 22 | currum vehitur invictus animo. Non putant enim fieri quidquid
66 8, 71, 24 | Magno animo de rebus magnis iudicandum
67 8, 72, 2 | cum hoc peregero, toto animo incumbam'et 'si hanc rem
68 8, 72, 4 | felicitas est; exiret ex animo si intraret: ibi nascitur. ~
69 8, 73, 14 | causa est: sapiens tam aequo animo omnia apud alios videt contemnitque
70 8, 74, 7 | Hanc enim imaginem animo tuo propone, ludos facere
71 8, 74, 16 | vincitur. Summum bonum in animo contineamus: obsolescit
72 8, 74, 30 | non amicorum; eodem enim animo fert illorum mortem quo
73 9, 76, 4 | contingat iste derisus: aequo animo audienda sunt inperitorum
74 9, 76, 17 | Si omne in animo bonum est, quidquid illum
75 9, 76, 23 | quidquid illi accidit aequo animo sustinebit; sciet enim id
76 9, 76, 33 | surgit; ~omnia praecepi atque animo mecum ipse peregi. ~Tu hodie
77 9, 78, 10 | male habet: non adsueverunt animo esse contenti; multum illis
78 9, 78, 15 | Toto contra ille pugnet animo; vincetur si cesserit, vincet
79 9, 78, 19 | est: risit et quidem ex animo. Vis tu post hoc dolorem
80 9, 78, 25 | luxu fluentibus magisque animo quam corpore morbidis: tantum
81 9, 80, 2 | solitudo; quam inbecilli animo sint quorum lacertos umerosque
82 10, 81, 5 | invitus nocuerit, quoniam animo et beneficia et iniuriae
83 10, 81, 6 | Eo animo quidque debetur quo datur,
84 10, 81, 20 | iniuriae potero, aequissimo animo ad honestum consilium per
85 10, 81, 25 | est iniuria, aliquid in animo benivolentiae remanet. ~
86 10, 81, 30 | credamus, nihil esse grato animo honestius; omnes hoc urbes,
87 10, 82, 17 | natura ut aliquis magno animo accedat ad id quod malum
88 10, 82, 18 | gloria; virtus enim concordi animo decreta peragit, non timet
89 11-13, 85, 16 | libertate, cunctanter exibit et animo recedente. Non cadit autem
90 11-13, 87, 35 | quae neque magnitudinem animo dant nec fiduciam nec securitatem
91 11-13, 87, 35 | quae neque magnitudinem animo dant nec fiduciam nec securitatem,
92 11-13, 88, 8 | bonum, in corpore an in animo posita sit. ~9.
93 11-13, 88, 34 | Innumerabiles quaestiones sunt de animo tantum: unde sit, qualis
94 11-13, 88, 35 | hospitium, supervacua ex animo tollenda sunt. Non dabit
95 14, 90, 4 | pro maximo est optimum. Animo itaque rector eligebatur,
96 14, 90, 13 | aliud corpore incurvato et animo humum spectante quaerendum
97 14, 90, 29 | proprie figurantem. Tum de animo coepit inquirere, unde esset,
98 14, 90, 46 | vita: virtus non contingit animo nisi instituto et edocto
99 14, 91, 8 | potest evenire praesumamus animo, si nolumus opprimi nec
100 14, 91, 11 | opera vexantur et ideo aequo animo ferre debemus urbium excidia. ~
101 14, 92, 1 | in honorem animi coli, in animo esse partes ministras, per
102 14, 92, 10 | nihil quidem ipsa praestabat animo, sed inpedimenta removebat:
103 14, 92, 13 | natura ut quandam vestem animo circumdedit; velamentum
104 14, 92, 34 | Ab hoc modo aequo animo exit, modo magno prosilit,
105 15, 93, 2 | fato opus est, ut satis, animo. Longa est vita si plena
106 15, 94, 13 | quae delinquimus: aut inest animo pravis opinionibus malitia
107 15, 94, 29 | Praeterea quaedam sunt quidem in animo, sed parum prompta, quae
108 15, 94, 46 | Duae res plurimum roboris animo dant, fides veri et fiducia:
109 15, 95, 5 | et quare. Non potest toto animo ad honesta conari, ne constanter
110 15, 95, 62 | persuasio; sine qua si omnia in animo natant, necessaria sunt
111 16, 96, 2 | pareo deo sed adsentior; ex animo illum, non quia necesse
112 16, 96, 4 | excipias; ego illud magno animo, non tantum bono facio:
113 16, 98, 10 | intellegimus, solacium est. Aequo animo perde: pereundum est. ~11.
114 16, 99, 5 | hausimus, si modo non perforato animo hauriebamus et transmittente
115 16, 99, 6 | desiderantem. Eo itaque aequiore animo esse debemus quod quos amisimus
116 16, 99, 14 | adhuc quam patri notiorem animo forti desideras. ~15.
117 16, 99, 22 | Aequo animo excipe necessaria. Quid
118 16, 99, 27 | Utrum honestius dolor ab animo summovetur an voluptas ad
119 17-18, 102, 18| sunt, sed et meum; ita enim animo compositus sum ut aliorum
120 17-18, 102, 24| decretoriam prospice: non est animo suprema, sed corpori. Quidquid
121 17-18, 102, 27| ante pars fueris; aequo animo membra iam supervacua dimitte
122 17-18, 102, 30| tamen~multa viri virtus animo multusque recursat~gentis
123 17-18, 104, 6 | cogitantis. Incipio toto animo studere. ~7.
124 17-18, 104, 13| impetus fregit, nulla denique animo mala eduxit. Non iudicium
125 17-18, 104, 20| modum contine; omnem ex animo erade nequitiam. Si vis
126 17-18, 104, 31| Si animo conplecti volueris illius
127 17-18, 107, 6 | est. Imperetur aequitas animo et sine querella mortalitatis
128 17-18, 108, 7 | dicentium alacres vultu et animo, nec aliter concitantur
129 17-18, 108, 7 | quales iubentur, si illa animo forma permaneat, si non
130 17-18, 108, 11| praecipitur, ut homines in animo, non in patrimonio putent
131 17-18, 108, 16| quaedam absciduntur facilius animo quam temperantur. ~17.
132 17-18, 108, 24| Vergilium scrutatur non hoc animo legit illud egregium~fugit
133 17-18, 108, 26| reservemus? Inhaereat istud animo et tamquam missum oraculo
134 17-18, 108, 27| Itaque toto hoc agamus animo et omissis ad quae devertimur
135 19, 110, 11 | supervacua et semper et toto animo quaerenda sunt. ~12.
136 19, 111, 2 | suum exercuit ingens fit animo, plenus fiduciae, inexsuperabilis
137 19, 113, 7 | facit; nec illud quod fit ab animo animal est. ~8.
138 19, 113, 8 | immo innumerabilia, in hoc animo versantur. ~9.
139 19, 114, 3 | alius esse ingenio, alius animo color. Si ille sanus est,
140 19, 114, 3 | ingenio putas, quod totum animo permixtum est, ab illo fingitur,
141 19, 115, 18 | leniter: eant ut volent, dum animo compositio sua constet,
142 20, 120, 9 | quis rem aliquam generoso animo fecisset et magno impetu,
143 20, 120, 9 | fortem, in foro timidum, animo se paupertatem ferentem,
144 20, 120, 10 | et lassitudinem corporis animo sublevantem. Praeterea idem
145 20, 122, 4 | quanto plus tenebrarum in animo est! ille in se stupet,
146 20, 122, 5 | Interrogas quomodo haec animo pravitas fiat aversandi
147 20, 123, 8 | statim proficit, semina in animo relinquit sequiturque nos
148 20, 123, 9 | auditur. Nec facile est animo dulcem sonum excutere: prosequitur
149 20, 124, 2 | intellegibile, qui illud animo damus. Si de bono sensus
150 20, 124, 21 | disputatio quaeris, et quid animo tuo profutura sit? Dico:
|