Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 6 | amissionem praeparatus est animus; nullius autem rei facilior
2 1, 7, 6 | Subducendus populo est tener animus et parum tenax recti: facile
3 1, 9, 1 | quibus summum bonum visum est animus in patiens. ~2.
4 1, 10, 2 | metu aut pudore celabat animus exponit, tunc audaciam acuit,
5 1, 11, 6 | temperatura, cum multum se diuque animus composuerit, haerebunt;
6 1, 11, 9 | assistit. Aliquem habeat animus quem vereatur, cuius auctoritate
7 2, 13, 1 | accesserunt. Sic verus ille animus et in alienum non venturus
8 2, 13, 12 | mali aliquid praenuntient, animus sibi falsas imagines fingit:
9 2, 15, 1 | est. Sine hoc aeger est animus; corpus quoque, etiam si
10 2, 15, 2 | maiore corporis sarcina animus eliditur et minus agilis
11 2, 17, 12 | nihil refert utrum aeger animus in divitiis an in paupertate
12 2, 18, 6 | In ipsa securitate animus ad difficilia se praeparet
13 2, 20, 13 | somno et vellicandus est animus admonendusque naturam nobis
14 3, 22, 7 | fugit, nisi crescit illi animus ipsa rerum difficultate. ' ~
15 3, 22, 10 | periculum accessit, non animus nobis, non color constat,
16 3, 23, 2 | iudicas eum gaudere qui ridet: animus esse debet alacer et fidens
17 3, 26, 2 | ministeria senuerunt: viget animus et gaudet non multum sibi
18 3, 27, 3 | nullum autem est nisi quod animus ex se sibi invenit. Sola
19 4, 31, 6 | magnus illi et invictus animus est. Summitti te ac deprimi
20 4, 31, 11 | possit obstari. Quid hoc est? animus, sed hic rectus, bonus,
21 4, 31, 11 | humano hospitantem? Hic animus tam in equitem Romanum quam
22 4, 33, 7 | complecti illas puerilis animus potest, qui plus adhuc non
23 4, 34, 4 | percussa sint. Non est huius animus in recto cuius acta discordant.
24 4, 36, 3 | haec quibus tingendus est animus. ~4.
25 4, 36, 6 | quam tranquillissimus ille animus ad perfectum veniat, qui
26 4, 38, 2 | quae dicuntur, sed si illa animus bene excepit, convalescunt
27 4, 39, 2 | optimum in se generosus animus, quod concitatur ad honesta.
28 4, 39, 3 | quam quiescere, ita noster animus in motu est, eo mobilior
29 4, 41, 5 | sunt unde mittuntur, sic animus magnus ac sacer et in hoc
30 4, 41, 6 | Quis est ergo hic animus? qui nullo bono nisi suo
31 4, 41, 8 | hominis est. Quaeris quid sit? animus et ratio in animo perfecta.
32 5, 44, 5 | ante nos fuit nostrum est: animus facit nobilem, cui ex quacumque
33 5, 50, 6 | exigit: quanto facilius animus accipit formam, flexibilis
34 5, 50, 6 | obsequentior! Quid enim est aliud animus quam quodam modo se habens
35 5, 51, 5 | profugiamus; indurandus est animus et a blandimentis voluptatum
36 5, 51, 8 | excutio. Non est emolliendus animus: si voluptati cessero, cedendum
37 6, 55, 8 | tranquillitatem locus confert: animus est qui sibi commendet omnia.
38 6, 56, 8 | Quid in causa putas esse? Animus illi obstrepit. Hic placandus
39 6, 57, 3 | perdidit: huius quoque ferietur animus, mutabitur color. ~4.
40 6, 57, 8 | cui cessit refunditur, sic animus, qui ex tenuissimo constat,
41 6, 59, 16 | aequalitatem. Talis est sapientis animus qualis mundus super lunam:
42 6, 61, 4 | anni nec dies faciunt sed animus. Vixi, Lucili carissime,
43 7, 65, 15 | ac tracto quibus pacatur animus, et me prius scrutor, deinde
44 7, 65, 17 | libera luce delectant, sic animus in hoc tristi et obscuro
45 7, 65, 21 | in hoc obnoxio domicilio animus liber habitat. ~22.
46 7, 65, 22 | erimus aequis partibus socii: animus ad se omne ius ducet. Contemptus
47 7, 65, 24 | obtinet, hunc in homine animus; quod est illic materia,
48 7, 66, 3 | humilique corpusculo formosus animus ac magnus. Quosdam itaque
49 7, 66, 6 | consideremus id quale sit. Animus intuens vera, peritus fugiendorum
50 7, 66, 6 | fortuita nec deprimant - talis animus virtus est. ~7.
51 7, 66, 13 | magnus ille obsessorum animus, qui scit non esse clusum
52 7, 66, 40 | sit gaudium quam obnixus animus ad perpetiendos cruciatus
53 7, 66, 45 | corpus sine dolore sit, animus sine perturbatione. Haec
54 7, 66, 45 | accedere indolentiam potest? Animus constat sibi et placidus
55 7, 68, 12 | propositum sequi olim fuisset animus tibi! utinam de vita beata
56 8, 70, 18 | paupertatem praeparatus est animus: permansere divitiae. Ad
57 8, 70, 24 | ingenium cui non defuerit animus. ~25.
58 8, 71, 16 | Magnus animus deo pareat et quidquid lex
59 8, 71, 24 | sed quemadmodum, refert: animus noster ad vera perspicienda
60 8, 72, 1 | sentio: explicandus est animus et quaecumque apud illum
61 8, 72, 4 | Non quidem eum cuius animus in omni negotio laetus atque
62 8, 72, 6 | advocaverat excitatur: <animus>semel in totum sanatur. ~
63 8, 74, 30 | Haec concordia perit si animus, quem excelsum esse oportet,
64 8, 74, 33 | percurrens - sic infirmus animus multo ante quam opprimatur
65 9, 76, 17 | unum bonum est quo melior animus efficitur. ~18.
66 9, 76, 30 | quod non tantum perfectus animus sed generosus quoque et
67 9, 77, 9 | nobis, quos aliquando liquit animus. ~10.
68 9, 78, 20 | fabri manus inpedit: si animus tibi esse in usu solet,
69 9, 79, 12 | Tunc animus noster habebit quod gratuletur
70 9, 80, 3 | diem ducat, quanto facilius animus conroborari possit ut fortunae
71 9, 80, 3 | multis eget rebus ut valeat: animus ex se crescit, se ipse alit,
72 10, 81, 26 | inclinat in melius, sic animus sapientis, ubi paria maleficiis
73 10, 82, 2 | Paulatim enim effeminatur animus atque in similitudinem otii
74 10, 82, 5 | In insuperabili loco stat animus qui externa deseruit et
75 10, 82, 14 | est, id <est> virtus et animus externa contemnens. ~15.
76 10, 82, 16 | exercitatione durandus est animus ut conspectum eius accessumque
77 10, 82, 18 | honeste fit nisi cui totus animus incubuit atque adfuit, cui
78 10, 83, 16 | medio removeamus: 'non est animus in sua potestate ebrietate
79 10, 83, 18 | videbimus, an sapientis animus nimio vino turbetur et faciat
80 11-13, 84, 7 | una conprendit. Hoc faciat animus noster: omnia quibus est
81 11-13, 85, 29 | spectat. Quaeris quis tunc animus illi sit? qui aegrum amicum
82 11-13, 87, 21 | summi boni locus quaeris? animus. Hic nisi purus ac sanctus
83 11-13, 88, 1 | immorandum est quamdiu nihil animus agere maius potest; rudimenta
84 11-13, 88, 9 | concordia: fac potius quomodo animus secum meus consonet nec
85 11-13, 88, 28 | alto. Una re consummatur animus, scientia bonorum ac malorum
86 14, 89, 2 | Sapientis quidem animus totam molem eius amplectitur
87 14, 90, 5 | posse, nec erat cuiquam aut animus in iniuriam aut causa, cum
88 14, 91, 4 | in omnia praemittendus animus cogitandumque non quidquid
89 14, 91, 7 | Cogitanda ergo sunt omnia et animus adversus ea quae possunt
90 14, 91, 15 | Itaque formetur animus ad intellectum patientiamque
91 14, 92, 3 | formulam scribam, talis animus esse sapientis viri debet
92 14, 92, 6 | recipi potest; vacat enim animus molestia liber ad inspectum
93 14, 92, 30 | membra. Capax est noster animus, perfertur illo si vitia
94 14, 92, 30 | et spectat in caelum, ita animus, cui in quantum vult licet
95 14, 92, 34 | neglegimus, ita ille divinus animus egressurus hominem, quo
96 15, 93, 2 | est; impletur autem cum animus sibi bonum suum reddidit
97 15, 94, 19 | Multis contra praeceptis eget animus ut videat quid agendum sit
98 15, 94, 25 | genus adhortandi est. Saepe animus etiam aperta dissimulat;
99 15, 94, 33 | sine dubio ista ratione animus, sed non ista tantum; nam
100 15, 94, 43 | ponderis: ~Nil nimis. ~Avarus animus nullo satiatur lucro. ~Ab
101 15, 94, 46 | cum creditum est, magnos animus spiritus concipit ac fiducia
102 15, 94, 48 | nisi in ea quae didicit animus eius transfiguratus est.
103 15, 94, 51 | reformare chirographum: sic animus noster, dum eruditur ad
104 15, 95, 32 | delicatiorem cibum, non erat animus ad frugalitatem magna vi
105 15, 95, 38 | praecepta quae damus possit animus ire, solvendus est. ~39.
106 16, 98, 2 | Valentior enim omni fortuna animus est et in utramque partem
107 16, 98, 6 | Calamitosus est animus futuri anxius et ante miserias
108 17-18, 102, 21| generosa res est humanus animus; nullos sibi poni nisi communes
109 17-18, 104, 3 | Hoc quoque imperet sibi animus, ubi utilitas suorum exigit,
110 17-18, 104, 7 | confert nisi se sibi praestat animus, qui secretum in occupationibus
111 17-18, 104, 16| quaeramus; sic eximendus animus ex miserrima servitute in
112 17-18, 107, 3 | Mori vult? praeparetur animus contra omnia; sciat se venisse
113 17-18, 107, 9 | Ad hanc legem animus noster aptandus est; hanc
114 17-18, 107, 12| inpigros fatum. Hic est magnus animus qui se ei tradidit: at contra
115 17-18, 108, 2 | voles. Quo plus recipit animus, hoc se magis laxat. ~3.
116 17-18, 109, 3 | restabit quod inveniat et quo animus eius excurrat. ~4.
117 19, 111, 4 | non possunt. Ludit istis animus, non proficit, et philosophiam
118 19, 113, 2 | autem nihil aliud est quam animus quodam modo se habens; ergo
119 19, 113, 5 | Et animus meus animal est et ego animal
120 19, 113, 5 | tamen non sumus. Quare? quia animus mei pars est. Tunc aliquid
121 19, 113, 7 | Iustitia quid est? ' inquit. Animus quodam modo se habens. '
122 19, 113, 7 | modo se habens. 'Itaque si animus animal est, et iustitia. '
123 19, 113, 7 | est et quaedam vis. Idem animus in varias figuras convertitur
124 19, 113, 11 | potest. Iustitia, id est animus quodam modo se habens, animal
125 19, 113, 11 | animal est fortitudo, id est animus quodam modo se habens. Quis
126 19, 113, 11 | quodam modo se habens. Quis animus? ille qui modo iustitia
127 19, 113, 12 | Praeterea unus animus duorum esse animalium non
128 19, 113, 13 | Iustitiae quod est corpus? 'Animus'. Quid? fortitudinis quod
129 19, 113, 13 | fortitudinis quod est corpus? 'Idem animus'. Atqui unum corpus esse
130 19, 113, 14 | Sed idem animus' inquit 'iustitiae habitum
131 19, 113, 14 | erunt animalia, cum unus animus sit, qui plus quam unum
132 19, 113, 24 | multa non sunt. Idem est animus et animus et iustus et prudens
133 19, 113, 24 | sunt. Idem est animus et animus et iustus et prudens et
134 19, 114, 3 | adflatur. Non vides, si animus elanguit, trahi membra et
135 19, 114, 10 | Cum adsuevit animus fastidire quae ex more sunt
136 19, 114, 22 | ebrietas nulli molesta est nisi animus labat. Ideo ille curetur:
137 19, 114, 23 | rupere fidem. Rex noster est animus; hoc incolumi cetera manent
138 19, 114, 24 | similitudine usus sum, perseverabo. Animus noster modo rex est, modo
139 19, 117, 13 | ambulantem: hoc sensus ostendit, animus credidit. Corpus est quod
140 19, 117, 33 | Adice nunc quod adsuescit animus delectare se potius quam
141 20, 118, 17 | novam transeunt. Ubi aliquid animus diu protulit et magnitudinem
142 20, 120, 18 | non corripit. Ideo magnus animus conscius sibi melioris naturae
143 20, 120, 22 | Sic maxime coarguitur animus inprudens: alius prodit
144 20, 121, 12 | habere nos scimus: quid sit animus, ubi sit, qualis sit aut
145 20, 124, 12 | hoc bonum? Dicam: liber animus, erectus, alia subiciens
146 20, 124, 23 | reverti tuum? Quod est hoc? animus scilicet emendatus ac purus,
|