Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 2 | maius expecta cum puerilem animum deposueris et te in viros
2 1, 4, 4 | Difficile est' inquis 'animum perducere ad contemptionem
3 1, 7, 12 | mi Lucili, condenda in animum sunt, ut contemnas voluptatem
4 1, 8, 5 | cogitate nihil praeter animum esse mirabile, cui magno
5 1, 9, 2 | satius sit aut invulnerabilem animum dicere aut animum extra
6 1, 9, 2 | invulnerabilem animum dicere aut animum extra omnem patientiam positum. ~
7 1, 11, 10 | et vita et oratio et ipse animum ante se ferens vultus; illum
8 2, 13, 2 | tulit corpore nec proiecit animum proiectus, qui quotiens
9 2, 15, 5 | cito redi a corpore ad animum; illum noctibus ac diebus
10 2, 16, 3 | ut dematur otio nausia: animum format et fabricat, vitam
11 2, 16, 7 | invenies. Non est quod mireris animum meum: adhuc de alieno liberalis
12 2, 17, 7 | aliquis ferre paupertatem ut animum furoribus liberet? Non est
13 2, 18, 15 | sed in qualem perveniat animum. Sic ignis non refert quam
14 3, 24, 9 | ignavos in hac re aequasse animum fortissimorum, sicut illum
15 3, 24, 16 | fecisse: nunc admoneo ut animum tuum non mergas in istam
16 3, 24, 24 | tractaveris, confirmabis animum vel ad mortis vel ad vitae
17 3, 28, 1 | tristitiam gravitatemque mentis? Animum debes mutare, non caelum.
18 3, 28, 4 | nulli loco addicere debemus animum. Cum hac persuasione vivendum
19 3, 28, 8 | circumsteterunt nec potuerunt animum eius infringere. ' Quid
20 3, 29, 9 | compone mores tuos, attolle animum, adversus formidata consiste;
21 4, 30, 5 | enim admota etiam imperitis animum dedit non vitandi inevitabilia;
22 4, 30, 9 | existimem maiorem nobis animum dare, qui deposcunt mortem
23 4, 35, 4 | mutatio voluntatis indicat animum natare, aliubi atque aliubi
24 4, 41, 3 | tantam laxitatem excavatus, animum tuum quadam religionis suspicione
25 4, 41, 5 | Vis isto divina descendit; animum excellentem, moderatum,
26 5, 50, 5 | est, s modo, ut dixi, ante animum nostrum formare incipimus
27 6, 56, 4 | quam crepitus; illa enim animum adducit, hic tantum aures
28 6, 56, 5 | remigibus modos dantem. Animum enim cogo sibi intentum
29 6, 58, 10 | Sed quaedam [quae] animum habent nec sunt animalia;
30 6, 58, 14 | divido? ut dicam: quaedam animum habent, quaedam tantum animam,
31 6, 58, 24 | dici solet, pascit, sic nos animum aliquando debemus relaxare
32 6, 58, 26 | constitimus: ad illa mittamus animum quae aeterna sunt. Miremur
33 6, 58, 32 | iniuria est et integri sensus animum iuvant nec defectum et prae
34 6, 58, 33 | quidni oporteat educere animum laborantem? Et fortasse
35 6, 59, 5 | rei indicium est: apparet animum quoque nihil habere supervacui,
36 6, 59, 14 | maestus es, <si> nulla spes animum tuum futuri exspectatione
37 6, 61, 3 | invitus facit. Itaque sic animum componamus ut quidquid res
38 6, 62, 2 | quocumque saeculo fuerunt, animum meum mitto. ~3.
39 7, 64, 3 | cavillantur, non faciunt animum quia non habent: cum legeris
40 7, 64, 4 | paratum vides'. Illius animum induo qui quaerit ubi se
41 7, 64, 10 | Zenonem Cleanthenque in animum meum sine dignatione summa
42 7, 65, 1 | lectione primum temptavi animum; deinde, cum hanc recepisset,
43 7, 65, 16 | distrahantur, attollunt et levant animum, qui gravi sarcina pressus
44 7, 66, 1 | se natura gessit et talem animum male collocavit; aut fortasse
45 7, 66, 4 | deformitate corporis foedari animum, sed pulchritudine animi
46 7, 66, 13 | una virtus subest, quae animum rectum et indeclinabilem
47 7, 66, 31 | et aeternum est, firmat animum attollitque semper futurum
48 7, 66, 32 | Utraque ergo res sine causa animum et diffundit et mordet:
49 7, 66, 38 | sed inter ista servare animum infatigabilem secundum naturam
50 7, 67, 12 | perveniret? Indue magni viri animum et ab opinionibus vulgi
51 7, 69, 1 | circumspicere et errare. Ut animum possis continere, primum
52 8, 71, 6 | respiciunt. Revertantur ad animum: iam hominem deo metientur.
53 8, 71, 6 | ad syllabas vocant, qui animum minuta docendo demittunt
54 8, 71, 19 | Hunc animum, quem saepe induunt generosae
55 8, 71, 22 | intentat ille qui omnium animum aestimat ex suo, quod dicam
56 8, 71, 29 | illic scilicet, si ista animum detrahunt, si ad confessionem
57 8, 71, 31 | descendit et diu sedit et animum non coloravit sed infecit,
58 8, 74, 25 | vacare patitur loci, totum animum tenet, desiderium omnium
59 8, 74, 32 | alio corpus impellere, alio animum, distrahique inter diversissimos
60 9, 75, 11 | ambitio; nimio artius haec animum inplicuerunt et perpetua
61 9, 76, 17 | bonum est; validiorem autem animum et excelsiorem et ampliorem
62 9, 76, 17 | inritant deprimunt quoque animum et labefaciunt et cum videntur
63 9, 76, 27 | opinio talis videbitur, nisi animum adleves et te ipse interroges,
64 9, 76, 32 | mendacia, corpus ipsum exuat: animum intuere, qualis quantusque
65 9, 78, 3 | honesta solacia, et quidquid animum erexit etiam corpori prodest.
66 9, 78, 4 | alioqui miserrimum est, cum animum moriendi proieceris, non
67 9, 78, 10 | Ideo vir magnus ac prudens animum diducit a corpore et multum
68 9, 78, 18 | alias cogitationes avertere animum et a dolore discedere. Cogita
69 9, 78, 20 | tuum valetudo tenet, non et animum. Itaque cursoris moratur
70 10, 81, 21 | conscientiam grati, quae nisi in animum divinum fortunatumque non
71 10, 81, 25 | memoria detinet, nec mutat animum adversus bene meritos nisi
72 10, 82, 1 | scilicet qui neminem fallit, animum recti ac boni amatorem.
73 10, 82, 8 | non verba exercueris sed animum, si contra mortem te praeparaveris,
74 10, 82, 11 | cuius mors ante abstulit animum quam conturbavit. ~12.
75 10, 82, 22 | erectiorem possunt? frangunt animum, qui numquam minus contrahendus
76 10, 83, 8 | Quid ergo est nunc cui animum adiecerim? dicam. Superest
77 10, 83, 20 | Ubi possedit animum nimia vis vini, quidquid
78 11-13, 84, 10 | concentus ex dissonis. Talem animum esse nostrum volo: multae
79 11-13, 85, 3 | naturam negare, alicuius animum immunem esse tristitia;
80 11-13, 85, 15 | transibit in vitium, et ira in animum admissa habitum illum ira
81 11-13, 86, 1 | esse tanti viri suspicor. Animum quidem eius in caelum ex
82 11-13, 87, 18 | magnus est? quia magnum animum habet. Verum est ergo quod
83 11-13, 87, 38 | Bonum animum habe: unus tibi nodus, sed
84 11-13, 88, 13 | artifex es, metire hominis animum, dic quam magnus sit, dic
85 11-13, 88, 20 | virtutem dare possunt, sed quia animum ad accipiendam virtutem
86 11-13, 88, 20 | liberales artes non perducunt animum ad virtutem sed expediunt. ~
87 14, 89, 9 | rationalem. Prima componit animum; secunda rerum naturam scrutatur;
88 14, 90, 19 | inde contraria, novissime animum corpori addixit et illius
89 14, 92, 2 | enim sola non summittit animum, stat contra fortunam; in
90 14, 92, 29 | vis quaedam inest, quia animum habet mobilem ad prava,
91 14, 92, 31 | divitias quam quo congeruntur; animum impleri debere, non arcam. ~
92 15, 93, 10 | homine restare: aeque magnum animum habeo, etiam si nusquam
93 15, 94, 5 | ubi aliqua res occaecat animum et ad officiorum dispiciendum
94 15, 94, 32 | Habemus interdum compositum animum, sed res idem et inexercitatum
95 15, 94, 42 | exempla. Pythagoras ait alium animum fieri intrantibus templum
96 15, 94, 47 | sententiae familiariter in animum receptae formant eum, cur
97 15, 94, 50 | sapientia, quae iam eo perduxit animum ut moveri nequeat nisi in
98 15, 94, 72 | suspiciat traditum litteris et animum ab externis ad sua reversum. ~
99 15, 95, 4 | aliquando frustra admoventur, si animum opiniones obsident pravae. ~
100 16, 98, 5 | fortius ac iustius petam quo animum tuum magis fulcias, hoc
101 16, 98, 14 | potest, nos modo purgemus animum sequamurque naturam, a qua
102 16, 99, 15 | ipso rigere vultum volo et animum ne contrahi quidem patior?
103 16, 99, 15 | retinentibus lacrimae et animum profusae levant. ~16.
104 16, 99, 26 | dolorem aut admittendum in animum non esse aut cito expellendum.
105 16, 99, 27 | despumaverit, non esse tradendum animum dolori. Quid, tu dicis miscendam
106 17-18, 101, 7 | termino; sic itaque formemus animum tamquam ad estrema ventum
107 17-18, 101, 8 | cupiditas futuri exedens animum. Nihil est miserius dubitatione
108 17-18, 102, 16| Deinde, ut dixi, ad animum refertur laus, non ad verba,
109 17-18, 102, 30| mori sperat? is quoque qui animum tamdiu iudicat manere quamdiu
110 17-18, 104, 18| locum reponatur. Quid ergo? animum tot locis fractum et extortum
111 17-18, 104, 22| audientium verba iactare, sed animum indurare et adversus minas
112 17-18, 104, 28| et venenum. Haec usque eo animum Socratis non moverant ut
113 17-18, 106, 4 | corpus est. Bonum agitat animum et quodam modo format et
114 17-18, 107, 7 | possumus, magnum sumere animum et viro bono dignum, quo
115 17-18, 108, 2 | hauriendum est. Bonum tantum habe animum: capies quantum voles. Quo
116 17-18, 108, 9 | eadem illa demissuri in animum inperitorum? ~10.
117 17-18, 108, 20| mersis illum quondam hominis animum morari? Non credis nihil
118 17-18, 108, 22| dulcis. Agitatiorem mihi animum esse credebam nec tibi hodie
119 17-18, 108, 23| ad praeceptores suos non animum excolendi sed ingenium.
120 17-18, 108, 27| discere, possumus facilem animum et adhuc tractabilem ad
121 17-18, 109, 11| Etiamnunc sapientis animum perite movere nemo alius
122 17-18, 109, 12| sapienti. Prodesse autem est animum secundum naturam movere
123 17-18, 109, 15| deliberare et intendere animum: facilius intendet explicabitque
124 19, 110, 9 | contemplatione abductum animum in sordida et humilia pertraximus,
125 19, 110, 10 | abscondente protulimus. Addiximus animum voluptati, cui indulgere
126 19, 111, 5 | dulcedinem quandam sui faciunt et animum specie subtilitatis inductum
127 19, 113, 2 | Animum constat animal esse, cum
128 19, 113, 4 | substantias; ista omnia unum animum habent; itaque singula esse
129 19, 113, 12 | animalia sunt, quomodo unum animum habebunt? singulos habeant
130 19, 113, 25 | Nam et ego interim fateor animum animal esse, postea visurus
131 19, 115, 2 | sollicitam et politam, scito animum quoque non minus esse pusillis
132 19, 115, 3 | Si nobis animum boni viri liceret inspicere,
133 19, 116, 5 | quiescamus; nec vino infirmum animum committamus nec formae nec
134 19, 117, 13 | cui et oculos intendi et animum. Dico deinde: Cato ambulat.
135 19, 117, 19 | recesserunt, sed levant animum et ad ipsarum quas tractat
136 19, 117, 21 | debeam, quid adpetere, quibus animum labantem studiis firmem,
137 19, 117, 25 | tractemus, his formemus animum. Hoc est sapientia, hoc
138 19, 117, 25 | est. Dic qua ratione nulla animum tristitia, nulla formido
139 19, 117, 31 | districtus rebus nihil aliud quam animum oblectantibus vacas? Quid
140 20, 120, 14 | Habebat perfectum animum et ad summam sui adductum,
141 20, 121, 12 | summatim et obscure. Nos quoque animum habere nos scimus: quid
|