Lib. Ep. Par.
1 1, 1, 2 | hoc enim fallimur, quod mortem prospicimus: magna pars
2 1, 2, 4 | paupertatem, aliquid adversus mortem auxili compara, nec minus
3 1, 12, 6 | Molestum est' inquis'mortem ante oculos habere. ' Primum
4 3, 23, 3 | delicati loquuntur, hilariculo mortem contemnere, paupertati domum
5 3, 23, 9 | potest autem stare paratus ad mortem qui modo incipit vivere.
6 3, 24, 5 | ullis praeceptis contra mortem aut dolorem subornatum,
7 3, 24, 6 | mihi, cum ad contemnendam mortem ventum fuerit, Catonem narrabis. '
8 3, 24, 10 | Carthaginem vincere, sed amplius mortem. 'Imperator' inquit 'se
9 3, 24, 15 | Quid? tu nunc primum tibi mortem imminere scisti, nunc exilium,
10 3, 24, 19 | tractasse, non repente nos in mortem incidere sed minutatim procedere. ~
11 3, 24, 20 | esse desinimus non sola mortem facit sed sola consummat;
12 3, 24, 21 | enim tibi hanc quam timemus mortem extremam esse, non solam. ~
13 3, 24, 22 | Epicurus non minus eos qui mortem concupiscunt quam eos qui
14 3, 24, 22 | ridiculum est currere ad mortem taedio vitae, cum genere
15 3, 24, 22 | genere vitae ut currendum ad mortem esset effeceris'.~23.
16 3, 24, 23 | ridiculum quam appetere mortem, cum vitam inquietam tibi
17 3, 24, 23 | timore mortis cogantur ad mortem. ~24.
18 3, 26, 8 | Epicurus, qui ait 'meditare mortem', vel si commodius sic transire
19 3, 26, 8 | sensus: 'egregia res est mortem condiscere'. ~9.
20 3, 26, 10 | Meditare mortem': qui hoc dicit meditari
21 3, 29, 9 | singulis est? aeque ad tuam mortem multis aditus non est licet
22 4, 30, 1 | speret quem senectus ducit ad mortem; huic uni intercedi non
23 4, 30, 5 | morte est quam qui circa mortem. Mors enim admota etiam
24 4, 30, 7 | ait tam stultum esse qui mortem timeat quam qui senectutem;
25 4, 30, 9 | Vides quosdam optantes mortem, et quidem magis quam rogari
26 4, 30, 9 | animum dare, qui deposcunt mortem an qui hilares eam quietique
27 4, 30, 9 | tranquillitas est. Venit aliquis ad mortem iratus: mortem venientem
28 4, 30, 9 | aliquis ad mortem iratus: mortem venientem nemo hilaris excepit
29 4, 30, 12 | momenti apud me habent qui ad mortem veniunt sine odio vitae
30 4, 30, 13 | prope a nobis esse credimus mortem: a quo enim non prope est,
31 4, 30, 14 | Hostis alicui mortem minabatur, hanc cruditas
32 4, 30, 14 | esse, alias videri. Non mortem timemus sed cogitationem
33 4, 30, 15 | longas epistulas peius quam mortem oderis. Itaque finem faciam:
34 4, 30, 15 | Itaque finem faciam: tu tamen mortem ut numquam timeas semper
35 4, 32, 3 | sit consummare vitam ante mortem, deinde exspectare securum
36 4, 36, 8 | hostium genus bene facit, mortem contemnere, quae quin habeat
37 4, 36, 12 | nec mente lapsos timere mortem et esse turpissimum si eam
38 5, 49, 10 | doce aliquid; effice ut ego mortem non fugiam, vita me non
39 6, 54, 5 | nisi fallor, erramus, quod mortem iudicamus sequi, cum illa
40 6, 56, 3 | assidua salutatio perducat ad mortem. ' At mehercules ego istum
41 6, 58, 32 | vitam aliquis extendat an mortem. ~33.
42 6, 58, 33 | Paucos longissima senectus ad mortem sine iniuria pertulit, multis
43 6, 60, 4 | nomen marmori inscribas: mortem suam antecesserunt. Vale. ~
44 6, 61, 4 | Ante ad mortem quam ad vitam praeparandi
45 6, 61, 4 | carissime, quantum satis erat; mortem plenus exspecto. Vale. ~
46 7, 67, 9 | medios hostes concitato equo mortem petens irruit. Alter post
47 7, 67, 9 | optabilem rem putans bonam mortem. Dubitas ergo an optimum
48 7, 69, 6 | hoc meditare et exerce, ut mortem et excipias et, si ita res
49 8, 70, 9 | Quid erat stultius quam mortem contemnere, venenum timere? ~
50 8, 70, 10 | consilium utrum conscisceret mortem an exspectaret. Cui Scribonia '
51 8, 70, 11 | universum pronuntiare, cum mortem vis externa denuntiat, occupanda
52 8, 70, 11 | et domum habitaturus, sic mortem exiturus e vita. ~12.
53 8, 70, 12 | approbare quisque debet, mortem sibi: optima est quae placet. ~
54 8, 70, 21 | destitutus invenit quemadmodum et mortem sibi deberet et telum, ut
55 8, 70, 21 | praeferendam esses purcissimam mortem servituti mundissimae. ~
56 8, 70, 24 | sit nova. Non deerit ad mortem ingenium cui non defuerit
57 8, 70, 25 | Ille vir magnus est qui mortem sibi non tantum imperavit
58 8, 70, 26 | iamdudum effugio? Quare ego mortem armatus exspecto? ' Tanto
59 8, 74, 21 | atque umbra virtutis in mortem voluntariam trudit: quanto
60 8, 74, 30 | enim animo fert illorum mortem quo suam exspectat; non
61 9, 75, 14 | firmus est, quibusdam cedit: mortem contemnit, dolorem reformidat. ~
62 9, 75, 17 | incorrupti voluptatibus, nec mortem horrebimus nec deos; sciemus
63 9, 75, 17 | horrebimus nec deos; sciemus mortem malum non esse, deos malo
64 9, 76, 29 | nihil cunctatus desiliet in mortem, facere recte pieque contentus.
65 9, 77, 10 | nec miserum. Quamvis enim mortem sibi consciverit, tamen
66 9, 77, 18 | Mortem times: at quomodo illam
67 9, 77, 18 | pectus vetere barba rogaret mortem, 'nunc enim' inquit 'vivis? '
68 9, 78, 5 | vitae remedium est: contemne mortem. Nihil triste est cum huius
69 9, 78, 6 | naturae metum. Multorum mortem distulit morbus et saluti
70 9, 78, 6 | manet; cum convalueris, non mortem sed valetudinem effugeris. ~
71 9, 78, 25 | corpore morbidis: tantum mortem desinamus horrere. Desinemus
72 10, 82, 8 | exercueris sed animum, si contra mortem te praeparaveris, adversus
73 10, 82, 8 | tibi persuadere temptaverit mortem malum non esse. Libet enim,
74 10, 82, 10 | opposuit ex eo natam quod mortem inter indifferentia ponimus,
75 10, 82, 10 | dolorem, paupertatem, exilium, mortem. ~11.
76 10, 82, 11 | nihil coegit dolor; nemo mortem laudat, sed eum cuius mors
77 10, 82, 12 | secessit et evocatus ad mortem iussusque praebere cervicem, '
78 10, 82, 13 | coeperam dicere, vides ipsam mortem nec malum esse nec bonum:
79 10, 82, 17 | persuasio, fortiter pati mortem quidni gloriosum sit et
80 10, 82, 17 | ad virtutem exsurget si mortem malum esse crediderit: exsurget
81 10, 82, 20 | pro coniugibus ac liberis mortem obiturum quomodo exhortabitur?
82 10, 82, 24 | fracta saxis est. Et adversus mortem tu tam minuta iacularis?
83 11-13, 85, 26 | decet. 'Quid ergo? ' inquit 'mortem, vincula, ignes, alia tela
84 14, 91, 19 | consensu istis metus est. Sic mortem times quomodo famam: quid
85 14, 92, 35 | non> timet ullas post mortem minas eorum quibus usque
86 14, 92, 35 | minas eorum quibus usque ad mortem timeri parum est. 'Non conterret'
87 15, 93, 3 | annis vixit. ' Interest mortem eius ex quo die numeres. '
88 15, 93, 4 | transmissi sunt? alter post mortem quoque est, alter ante mortem
89 15, 93, 4 | mortem quoque est, alter ante mortem perit. ~5.
90 15, 93, 10 | me de medio puta et post mortem nihil ex homine restare:
91 16, 98, 12 | Socrates, exilium Rutilius, mortem ferro adactam Cato: et nos
92 16, 98, 16 | finisset: hic tam turpe putat mortem fugere quam ad mortem confugere. '
93 16, 98, 16 | putat mortem fugere quam ad mortem confugere. 'Quid ergo? non
94 16, 98, 17 | prudens animi habeat contra mortem, contra dolorem, cum illa
95 16, 98, 18 | fortiorem nec dolor contra mortem. Contra utrumque sibi fidit
96 16, 99, 2 | accipe. Tam molliter tu fers mortem filii? quid faceres si amicum
97 16, 99, 8 | ignoravit futurum? Aut si mortem in homine non cogitavit,
98 16, 99, 16 | prohibente liberius), tunc mortem comprecantur sibi, tunc
99 17-18, 101, 1 | meditatos respicere cogitad mortem. Quid sibi istud principium
100 17-18, 102, 3 | placet, claritatem quae post mortem contingit bonum esse. Id
101 17-18, 102, 30| spargi, id agit ut etiam post mortem utilis esse possit. Quamvis
102 17-18, 104, 10| Maximum malum iudicabis mortem, cum <in> illa nihil sit
103 17-18, 104, 25| cur timeat laborem vir, mortem homo? Totiens mihi occurrunt
104 17-18, 104, 33| simul provocavit. Vides tam mortem posse contemni quam exilium:
105 17-18, 104, 33| exilium sibi indixit et mortem et interim bellum. ~34.
106 17-18, 108, 7 | Si quid acriter contra mortem dictum est, si quid contra
107 17-18, 108, 20| migrationem esse quod dicimus mortem? Non credis in his pecudibus
108 19, 114, 5 | lagonaque temptant domos et spe mortem exigunt. ' 'Genium festo
109 19, 114, 27 | quidquid facies, respice ad mortem. Vale. ~
110 19, 117, 22 | videtur turpius quam optare mortem. Nam si vis vivere, quid
111 20, 120, 18 | timemus diem, cum tantumdem in mortem singuli conferant. Non ille
112 20, 120, 18 | sed ille profitetur; ad mortem dies extremus pervenit,
113 20, 122, 3 | qui nesciunt quando? Et hi mortem timent, in quam se vivi
114 20, 123, 10 | ingerere frugalitatem? Eo mortem praecurre et quidquid illa
|