Lib. Ep. Par.
1 1, 7, 5 | hoc quidem intellegitis, mala exempla in eos redundare
2 1, 10, 2 | relinqui sibi debeat; tunc mala consilia agitant, tunc aut
3 1, 12, 9 | extulit. Hoc quod ille ex mala conscientia faciebat nos
4 2, 13, 6 | ista magis infamis est quam mala? ' Ipse te interroga, 'numquid
5 2, 13, 11 | superstes fuit. Habet etiam mala fortuna levitatem. Fortasse
6 2, 13, 16 | mandavero. 'Inter cetera mala hoc quoque habet stultitia:
7 2, 14, 4 | tumultu venit. Naturalia mala quae rettuli, inopia atque
8 2, 21, 9 | ad illum confugiunt spe mala inducti, qui velamentum
9 3, 22, 9 | quibus bono ac benigno vultu mala magnifica tribuerunt, ob
10 3, 24, 1 | blandae. Quid enim necesse est mala accersere, satis cito patienda
11 3, 24, 11 | fortunae, omnis aetatis, qui mala sua morte praeciderint.
12 3, 25, 5 | spectet aliquis: omnia nobis mala solitudo persuadet. ~6.
13 3, 27, 5 | indecentius. Huic memoria tam mala erat ut illi nomen modo
14 3, 27, 8 | non haberet emptorem: at mala cotidie emitur. ~9.
15 3, 28, 10 | de remedio cogitare qui mala sua virtutum loco numerant?
16 3, 29, 4 | periculum et audebo illi mala sua ostendere. ~5.
17 3, 29, 12 | hominumque vivas, ut aut vincas mala aut finias. Ceterum, si
18 4, 31, 2 | tuis praesta: bono animo mala precantur. Et si esse vis
19 4, 31, 3 | quae neque bona sunt neque mala; fieri enim non potest ut
20 4, 31, 3 | potest ut una ulla res modo mala sit, modo bona, modo levis
21 4, 39, 6 | voluptatibus, non fruuntur, et mala sua, quod malorum ultimum
22 5, 43, 5 | conscientia turbam advocat, mala etiam in solitudine anxia
23 5, 44, 6 | Quomodo? ' inquis. Si mala bonaque non populo auctore
24 5, 45, 6 | illas discerne. Pro bonis mala amplectimur; optamus contra
25 5, 45, 9 | sua nulla vis excutit, qui mala in bonum vertit, certus
26 5, 50, 7 | ante bona mens venit quam mala; omnes praeoccupati sumus;
27 6, 54, 1 | Longum mihi commeatum dederat mala valetudo; repente me invasit. '
28 6, 56, 10 | et ambitionem et cetera mala mentis humanae tunc perniciosissima
29 6, 59, 3 | dicit Vergilius noster~et mala mentis~gaudia, ~diserte
30 6, 60, 1 | omnia nos a prima pueritia mala sequuntur: inter exsecrationes
31 7, 65, 1 | Hesternum diem divisi cum mala valetudine: antemeridianum
32 7, 66, 31 | ea quae timentur tamquam mala iniciunt formidinem mentibus
33 7, 66, 35 | quae neque bona sunt neque mala accessiones minimas ac levissimas
34 8, 71, 5 | denique quae ceteris videntur mala et mansuescent et in bonum
35 8, 71, 8 | sit? eadem enim virtute et mala fortuna vincitur et ordinatur
36 8, 71, 21 | honeste fit. Bona ista aut mala non efficit materia sed
37 8, 74, 5 | Omnium animos mala aliena ac repentina sollicitant.
38 8, 74, 12 | patienda sunt ex iis quae mala vocantur, multa impendenda
39 8, 74, 20 | quod non potest vinci, quod mala ipsa sub se tenet, quod
40 9, 75, 11 | inplicuerunt et perpetua eius mala esse coeperunt. Ut breviter
41 9, 75, 13 | eorum qui et maxima animi mala et adfectus deposuerunt,
42 9, 75, 16 | occupationes nostras et mala tenacissima abrumpimus! ~
43 9, 76, 21 | semper, ea nec bona sint nec mala. Unum ergo bonum ipsa virtus
44 9, 78, 13 | Noli mala tua facere tibi ipse graviora
45 9, 78, 14 | Quos cruciatus, quanta mala pertuli! Nemo me surrecturum
46 10, 81, 19 | facientem revertitur (sicut mala exempla recidunt in auctores
47 10, 82, 4 | quacumque te abdideris, mala humana circumstrepent. Multa
48 10, 82, 7 | dicere, 'facile provocabas mala absentia: ecce dolor, quem
49 10, 82, 10 | dico (id est nec bona nec mala) morbum, dolorem, paupertatem,
50 10, 82, 15 | mors inter illa est quae mala quidem non sunt, tamen habent
51 10, 82, 19 | Non ibis audentior si mala illa esse credideris. Eximendum
52 11-13, 85, 10 | habet, non recipiunt animi mala temperamentum; facilius
53 11-13, 85, 24 | inquit 'fortis imminentia mala non timebit? istuc dementis
54 11-13, 85, 25 | At enim dementem puto qui mala imminentia non extimescit. '
55 11-13, 85, 25 | Verum est quod dicis, si mala sunt; sed si scit mala illa
56 11-13, 85, 25 | si mala sunt; sed si scit mala illa non esse et unam tantum
57 11-13, 85, 25 | si stulti et amentis est mala non timere, quo quis prudentior
58 11-13, 85, 26 | scit enim illa non esse mala sed videri; omnia ista humanae
59 11-13, 85, 28 | sit malum? cedere iis quae mala vocantur et illis libertatem
60 11-13, 85, 30 | deteriorem non faciunt; ergo mala non sunt. ' 'Falsum est'
61 11-13, 85, 41 | sapiens artifex est domandi mala: dolor, egestas, ignominia,
62 11-13, 87, 16 | ea quae bona nec ea quae mala vocantur aut cupit nimis
63 11-13, 87, 22 | furtum, sed ideo quia plura mala facit quam bona; dat enim
64 11-13, 87, 23 | sicut malum sit quia multa mala facit, ita bonum quoque
65 11-13, 87, 28 | consequi volumus in multa mala incidimus, id bonum non
66 11-13, 87, 28 | consequi volumus, in multa mala incidimus; ergo divitiae
67 11-13, 87, 28 | consequi volumus, in multa nos mala incidere. In multa autem
68 11-13, 87, 28 | incidere. In multa autem mala incidimus et dum virtutem
69 11-13, 87, 29 | significatio talis est: per quod in mala incidimus bonum non est.
70 11-13, 87, 29 | nos aut per voluptates in mala incidere; aut si per divitias
71 11-13, 87, 29 | si per divitias in multa mala incidimus, non tantum bonum
72 11-13, 87, 35 | tumorem, arrogantiam creant, mala sunt; a fortuitis autem
73 11-13, 88, 7 | nequitia in omnia Ulixis mala inpellit. Non deest forma
74 11-13, 88, 41 | quantum temporis tibi auferat mala valetudo, quantum occupatio
75 14, 90, 28 | Quae sint mala, quae videantur ostendit;
76 14, 91, 7 | extra tumultuantibus causis mala unde minime expectabantur
77 14, 92, 22 | non fit. Quem tam multa mala in miseram vitam non transferunt
78 14, 92, 24 | dolor, quam ille qui cum mala fortuna semper luctatus
79 15, 94, 17 | valetudine, altera animi mala valetudo est. Si quis furioso
80 15, 94, 57 | pondere eruimus, nos fortunae mala nostra tradidimus nec erubescimus
81 15, 95, 23 | quam longe processerunt mala valetudinis! Has usuras
82 15, 95, 34 | vehementius aliquid quod mala inveterata discutiat: decretis
83 15, 95, 35 | virtutem mutare nomen, modo mala fieri, modo bona. Quemadmodum
84 15, 95, 36 | hebetibus et obtusis aut mala consuetudine obsessis diu
85 15, 95, 58 | continent vitam. Bona et mala, honesta et turpia, iusta
86 16, 97, 15 | posse: hic consentiamus, mala facinora conscientia flagellari
87 16, 99, 3 | habere etiam adversus solida mala, ne dum ad istas umbras
88 17-18, 101, 10| crucem, dummodo inter haec mala spiritus prorogetur: ~11.
89 17-18, 102, 8 | sermo nec infamia unius mala existimatio, sic nec claritas
90 17-18, 104, 13| fregit, nulla denique animo mala eduxit. Non iudicium dedit,
91 17-18, 104, 17| enim cum adfectibus tuis et mala te tua sequuntur. Utinam
92 17-18, 104, 19| pergeret. Tamdiu ista urguebunt mala macerabuntque per terras
93 17-18, 105, 8 | Tutum aliqua res in mala conscientia praestat, nulla
94 17-18, 108, 13| in vitia, in errores, in mala vitae perorantem, saepe
95 19, 110, 3 | vocentur, et scies plura mala contingere nobis quam accidere.
96 19, 110, 8 | quaesierit quae sint bona, quae mala, quibus hoc falso sit nomen
97 19, 112, 1 | capitur et consuetudine mala ac diutina fractus. Volo
98 19, 113, 32 | infamia, et tunc, si sapis, mala opinio bene parta delectet.
99 19, 117, 9 | quaesierim, cum omnia aut mala sint aut bona aut indifferentia,
100 19, 117, 16 | supervacua fit. Si tormenta mala sunt, torqueri malum est,
101 19, 117, 16 | quidem ut illa non sint mala si quod sequitur detraxeris.
102 20, 118, 2 | possint. Sua satius est mala quam aliena tractare, se
103 20, 118, 5 | pestiferi consequantur per mala nituntur in malum petuntque
104 20, 118, 7 | decepti rumoribus, deinde mala esse aut inania aut minora
105 20, 118, 8 | perniciem? scis quam multa mala blanda sint. Verum et veri
106 20, 118, 11 | quaedam neque bona neque mala, tamquam militia, legatio,
107 20, 120, 8 | mirum fortasse videatur: mala interdum speciem honesti
|