Lib. Ep. Par.
1 1, 2, 3 | possis quantum habueris, satis est habere quantum legas. ~
2 1, 3, 2 | vehementer erras et non satis nosti vim verae amicitiae.
3 1, 5, 2 | perversa via sequitur evita. Satis ipsum nomen philosophiae,
4 1, 7, 11 | paucissimos perventurae, 'satis sunt' inquit 'mihi pauci,
5 1, 7, 11 | sunt' inquit 'mihi pauci, satis est unus, satis est nullus'.
6 1, 7, 11 | mihi pauci, satis est unus, satis est nullus'. Egregie hoc
7 1, 7, 11 | ego non multis, sed tibi; satis enim magnum alter alteri
8 1, 8, 5 | quantum bonae valetudini satis est. Durius tractandum est
9 2, 13, 1 | salutaribus et dura vincentibus, satis adversus fortunam placebas
10 2, 13, 10 | iuvat dolori suo occurrere? satis cito dolebis cum venerit:
11 2, 14, 7 | amicos habere operosum est, satis est inimicos non habere.
12 2, 15, 9 | praecipitat, quibus si quid satis esse posset, fuisset, qui
13 2, 17, 2 | prosit, partes autem nondum satis subtiliter dispicis, necdum
14 2, 17, 4 | est desideriis instantibus satis facere: quid est ergo quare
15 2, 19, 1 | occupationibus; si minus, eripe. Satis multum temporis sparsimus:
16 2, 19, 7 | aviditati exposita; quamdiu tibi satis nihil fuerit, ipse aliis
17 3, 23, 9 | vivere. Id agendum est ut satis vixerimus: nemo hoc praestat
18 3, 24, 1 | necesse est mala accersere, satis cito patienda cum venerint
19 3, 25, 2 | pati. Ne de altero quidem satis fiduciae habeo, excepto
20 3, 27, 9 | nimis dicitur quod num quam satis discitur; quisbusdam remedia
21 3, 29, 3 | auctoritas nec habet apud eos satis ponderis quos posset minus
22 4, 36, 3 | non illa quibus perfundi satis est, sed haec quibus tingendus
23 4, 39, 2 | quorum scripta nescio an satis ordinentur. Sume in manus
24 4, 40, 6 | non crederes cognovisse satis est, ita istos qui verba
25 4, 40, 7 | in sua potestate est nec satis decora philosophiae, quae
26 5, 49, 1 | coercitionem exeuntibus non satis resistentem. ~2.
27 5, 51, 13 | Sed satis diu cum Bais litigavimus,
28 5, 51, 13 | Bais litigavimus, numquam satis cum vitiis, quae, oro te,
29 5, 52, 2 | revellemus? Nemo per se satis valet ut emergat; oportet
30 6, 54, 1 | nomine appellem nescio; satis enim apte dici suspirium
31 6, 58, 10 | sunt animalia; placet enim satis et arbustis animam inesse;
32 6, 59, 9 | sapientibus viris reperta sunt non satis credimus nec apertis pectoribus
33 6, 59, 10 | autem potest aliquis quantum satis sit adversus vitia discere,
34 6, 59, 10 | inpendisse philosophiae satis abundeque occupatis fuit. ~
35 6, 59, 12 | gentes ne finitimis quidem satis notas bello vastaret, in
36 6, 61, 4 | vitam praeparandi sumus. Satis instructa vita est, sed
37 6, 61, 4 | et semper videbitur: ut satis vixerimus, nec anni nec
38 6, 61, 4 | Lucili carissime, quantum satis erat; mortem plenus exspecto.
39 8, 72, 3 | assideamus, cui nullum tempus satis magnum est, etiam si a pueritia
40 8, 74, 12 | non illi magnum est quod satis. Ab hoc discede iudicio:
41 8, 74, 25 | desiderium omnium tollit, sola satis est; omnium enim bonorum
42 9, 75, 3 | amplexu tam sancto et moderato satis apparet adfectus. Non mehercules
43 9, 75, 7 | cetera, memoriae tradidisse satis est: in opere temptanda
44 9, 75, 14 | in ipso metu ad quaedam satis firmus est, quibusdam cedit:
45 9, 75, 15 | privatimque peccetur: intelleges satis nos consequi, si inter pessimos
46 9, 78, 6 | intermissio voluptatum. De morte satis dictum est: hoc unum dicam,
47 9, 79, 16 | confitetur, se et Epicurum non satis enotuisse; sed post se et
48 10, 81, 3 | Sed de isto satis multa in iis libris locuti
49 10, 81, 3 | quaerendum videtur, quod non satis, ut existimo, explicatum
50 10, 81, 15 | Sed ne in eadem quae satis scrutati sumus revolvamur,
51 10, 81, 31 | cur quis ingratus sit si satis gratus esse non potuit. ~
52 10, 83, 6 | utor et quasi interiungo; satis est mihi vigilare desisse;
53 10, 83, 9 | simili derideatur adtende (satis enim est unam ponere ex
54 10, 83, 17 | perfectus ac sapiens, cui satis est sitim extinguere, qui,
55 11-13, 84, 4 | De illis non satis constat utrum sucum ex floribus
56 11-13, 85, 1 | explendam beatam vitam sola satis efficax. Iubes me quidquid
57 11-13, 85, 2 | prudentia ad beatam vitam satis est. ' ~3.
58 11-13, 85, 13 | Quomodo ad id finiendum satis valeo ad quod prohibendum
59 11-13, 85, 17 | se rursus ad vitam beatam satis esse virtutem. Si unum bonum
60 11-13, 85, 18 | sed ipsam virtutem non satis esse ad beatam vitam, quia
61 11-13, 85, 18 | atque inseparabilis, et sola satis est; habet enim secum voluptatem,
62 11-13, 85, 33 | navem nisi rectam', arti satis fecit: tempestas non opus
63 11-13, 88, 10 | quomodo metiar quantum homini satis sit; numerare docet me et
64 11-13, 88, 16 | noctis capiere serenae. ~Satis abundeque provisum est ut
65 11-13, 88, 36 | Plus scire velle quam sit satis intemperantiae genus est. ~
66 14, 90, 16 | aliorum animalium a frigore satis abundeque defendere queunt?
67 14, 90, 17 | ardores nullum tegimentum satis repellendis caloribus solidum
68 14, 92, 23 | virtus ad illam per se ipsa satis est. ~24.
69 15, 93, 2 | vivamus curandum est, sed ut satis; nam ut diu vivas fato opus
70 15, 93, 2 | vivas fato opus est, ut satis, animo. Longa est vita si
71 15, 94, 32 | quae debet, sed haec non satis perspicit. Non enim tantum
72 15, 95, 1 | nos praeceptivam dicimus, satis sit ad consummandam sapientiam.
73 15, 95, 48 | superstitionibus, numquam satis profectum erit nisi qualem
74 15, 95, 50 | propitiare? bonus esto. Satis illos coluit quisquis imitatus
75 15, 95, 60 | dicunt? praeceptis vitam satis explicari, supervacua esse
76 16, 99, 3 | praebitura: at mehercules satis mihi iam videbaris animi
77 17-18, 102, 13| gloriam aut famam non est satis unius opinio. Illic idem
78 17-18, 104, 30| praesidiis, hinc Cn. Pompeius, satis unus adversus omnia, cum
79 17-18, 105, 4 | liberis: nulli non ad nocendum satis virium est. Adice nunc quod
80 17-18, 105, 8 | loquitur, de suo cogitat; non satis illi oblitteratum videtur,
81 17-18, 105, 8 | oblitteratum videtur, non satis tectum. Nocens habuit aliquando
82 17-18, 106, 12| immo simplicior: paucis <satis> est ad mentem bonam uti
83 17-18, 108, 11| vult habet qui velle quod satis est potest. ~12.
84 17-18, 108, 12| illi enim quibus nihil satis est admirantur, adclamant,
85 17-18, 108, 18| Hic homini satis alimentorum citra sanguinem
86 17-18, 108, 39| dixi, nunc desiderio tuo satis faciam et in alteram epistulam
87 17-18, 109, 8 | quantum in aciem exituro satis est ulla amplius arma desiderat?
88 17-18, 109, 8 | desiderat? Ergo nec sapiens; satis enim vitae instructus, satis
89 17-18, 109, 8 | satis enim vitae instructus, satis armatus est. ' ~9.
90 19, 115, 16 | sine poena est, quamvis satis sit ipsa poenarum. O quantum
91 19, 115, 17 | sua, etiam si cursu venit, satis faciat; queruntur et de
92 19, 116, 8 | excusare illa quam excutere. Satis natura homini dedit roboris
93 20, 118, 6 | Cui enim adsecuto satis fuit quod optanti nimium
94 20, 119, 2 | sumes. Quantulumcumque est, satis erit si, quidquid deerit,
95 20, 119, 6 | Utrum mavis habere multum an satis? Qui multum habet plus cupit,
96 20, 119, 6 | argumentum nondum illum satis habere; qui satis habet
97 20, 119, 6 | illum satis habere; qui satis habet consecutus est quod
98 20, 119, 7 | Numquam parum est quod satis est, et numquam multum est
99 20, 119, 7 | numquam multum est quod satis non est. Post Dareum et
100 20, 119, 7 | perrumpit. Quod naturae satis est homini non est. ~8.
101 20, 119, 12 | quam hoc, quod nemo monetur satis, ut omnia naturalibus desideriis
102 20, 119, 12 | metiaris, quibus aut gratis satis fiat aut parvo: tantum miscere
103 20, 120, 17 | quid stultius potest? Nihil satis est morituris, immo morientibus;
104 20, 121, 4 | accedere. ' Desiderio tuo satis faciam: et virtutes exhortabor
105 20, 121, 13 | partis suae sensus est non satis dilucidus nec expressus. ~
|