Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 2 | auctoritatem habemus senum, vitia puerorum, nec puerorum tantum
2 1, 6, 1 | melius translati animi, quod vitia sua quae adhuc ignorabat
3 1, 7, 2 | per voluptatem facilius vitia subrepunt. ~3.
4 1, 11, 1 | naturalia corporis aut animi vitia ponuntur: quidquid infixum
5 1, 11, 6 | imperio, si omnia eraderet vitia. Quaecumque attribuit condicio
6 3, 25, 1 | eundum est; alterius enim vitia emendanda, alterius frangenda
7 3, 25, 3 | exspecto cum magno fenore vitia reditura, quae nunc scio
8 3, 25, 6 | interventu perditi quoque homines vitia supprimerent, dum te efficis
9 3, 26, 2 | sentiam incorpore. Tantum vitia et vitiorum ministeria senuerunt:
10 3, 27, 2 | praesta: moriantur ante te vitia. Dimitte istas voluptates
11 3, 28, 1 | te quocumque perveneris vitia. ~2.
12 3, 28, 7 | pugna; non multum prodest vitia sua proiecisse, si cum alienis
13 3, 29, 8 | multis minoris videretur. Vitia eius etiam si non excidero,
14 4, 39, 6 | remedio locus ubi quae fuerant vitia mores sunt. Vale. ~
15 4, 41, 8 | facit communis insania: in vitia alter alterum trudimus.
16 5, 42, 3 | quia imbecilla sunt latent vitia, non minus ausura cum illis
17 5, 45, 7 | amico blandus inimicus; vitia nobis sub virtutum nomine
18 5, 50, 1 | ponas, ut intellegas tua vitia esse quae putas rerum? Quaedam
19 5, 50, 7 | sumus; virtutes discere vitia dediscere <est>. ~8.
20 5, 50, 8 | Virtus secundum naturam est, vitia inimica et infesta sunt. ~
21 6, 53, 8 | Quare vitia sua nemo confitetur? Quia
22 6, 53, 8 | narrare vigilantis est, et vitia sua confiteri sanitatis
23 6, 56, 9 | tam certum est quam otii vitia negotio discuti. Saepe videmur
24 6, 56, 10 | quo occultius. Omnia enim vitia in aperto leniora sunt;
25 6, 59, 10 | quantum satis sit adversus vitia discere, qui quantum avitiis
26 6, 59, 17 | libidinibus, cum illos nox inter vitia defecit, cum voluptates
27 7, 68, 7 | habet sui quisque corporis vitia. Itaque alius vomitu levat
28 7, 68, 13 | studia: iam despumavit, iam vitia primo fervore adulescentiae
29 7, 69, 5 | Mercede te vitia sollicitant: hic tibi gratis
30 7, 69, 5 | effici toto saeculo potest ut vitia tam longa licentia tumida
31 9, 75, 9 | qui omnes iam adfectus ac vitia posuerunt, quae erant conplectenda
32 9, 75, 11 | admonebo: morbi sunt inveterata vitia et dura, ut avaritia, ut
33 9, 75, 14 | genus extra multa et magna vitia est, sed non extra omnia.
34 9, 75, 16 | virtutem contendimus inter vitia districti. Pudet dicere:
35 9, 78, 8 | acerrime saevit cum in arto vitia concepit. Sed cito hae partes
36 9, 79, 12 | custodia exsolvatur, cum vitia disiecerit purusque ac levis
37 9, 80, 9 | vestimenta venalibus ne qua vitia corporis lateant: hominem
38 10, 83, 17 | aperte accusare ebrietatem et vitia eius exponere, quae etiam
39 10, 83, 20 | emergit. Non facit ebrietas vitia sed protrahit: tunc libidinosus
40 10, 83, 25 | et in externos mores ac vitia non Romana traiecit quam
41 10, 83, 26 | consuetudo insaniae durat et vitia vino concepta etiam sine
42 11-13, 85, 8 | mitigata. Numquam bona fide vitia mansuescunt. ~9.
43 11-13, 85, 10 | Numquid dubium est quin vitia mentis humanae inveterata
44 11-13, 85, 25 | virtutum loco sint minora vitia; nam qui timet quidem, sed
45 14, 89, 19 | Remedia ante vultis quam vitia desinere? Ego vero eo magis
46 14, 90, 19 | crescit et ingenio adiuvat vitia. Primo supervacua coepit
47 14, 92, 28 | Sed ad desperationem nos vitia nostra perducunt. Nam ille
48 14, 92, 30 | animus, perfertur illo si vitia non deprimant. Quemadmodum
49 15, 94, 44 | reverentia frenat animos ac vitia conpescit, cur non et admonitio
50 15, 94, 54 | invicem. Et ideo in singulis vitia populorum sunt quia illa
51 15, 94, 55 | enim si existimas nobiscum vitia nasci: supervenerunt, ingesta
52 15, 94, 60 | grave imperium, summove vitia. ~61.
53 15, 94, 69 | ac spectator abscessit, vitia subsidunt, quorum monstrari
54 16, 97, 10 | Non pronum est tantum ad vitia sed praeceps, et, quod plerosque
55 16, 100, 10 | Desideres' inquis 'contra vitia aliquid aspere dici, contra
56 17-18, 103, 5 | tractata et contumaciter: tibi vitia detrahat, non aliis exprobret.
57 17-18, 106, 6 | avaritia, crudelitas, indurata vitia et in statum inemendabilem
58 17-18, 108, 6 | id agunt ut aliqua illo vitia deponant, ut aliquam legem
59 17-18, 108, 13| certe cum Attalum audirem in vitia, in errores, in mala vitae
60 17-18, 109, 4 | laborant mali ubi plurimum vitia miscuere et in unum conlata
61 19, 112, 4 | non offenditur? Homines vitia sua et amant simul et oderunt.
62 19, 113, 6 | sed opposita quoque illis vitia et adfectus, tamquam ira,
63 19, 114, 1 | quaeris et quomodo in quaedam vitia inclinatio ingeniorum facta
64 19, 114, 4 | quam cupierit videri, quam vitia sua latere noluerit. Quid
65 19, 114, 12 | quod non tantum vitiosa sed vitia laudentur. Nam illud semper
66 19, 114, 12 | Multos tibi dabo quibus vitia non nocuerint, quosdam quibus
67 19, 114, 12 | corrigit, delet; sic enim vitia virtutibus immixta sunt
68 19, 114, 17 | Haec vitia unus aliquis inducit, sub
69 19, 114, 20 | Haec ergo et eiusmodi vitia, quae alicui inpressit imitatio,
70 19, 116, 8 | mehercules aliud est in re: vitia nostra quia amamus defendimus
71 20, 119, 12 | aut parvo: tantum miscere vitia desideriis noli. ~13.
72 20, 120, 5 | mirari. Suberant illis multa vitia quae species conspicui alicuius
73 20, 120, 8 | enim, ut scis, virtutibus vitia confinia, et perditis quoque
74 20, 121, 4 | et virtutes exhortabor et vitia converberabo. Licet aliquis
75 20, 122, 5 | noctem transferendi? Omnia vitia contra naturam pugnant,
76 20, 123, 8 | vitandus est: hi sunt qui vitia tradunt et alio aliunde
77 20, 123, 8 | gestarent: sunt quidam qui vitia gestant. Horum sermo multum
78 20, 123, 15 | Stoicae sectae hortantur ad vitia. Hoc enim iactant: solum
|