Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 4 | adegit in viscera: non putas virtutem hoc effecturam quod efficit
2 4, 36, 3 | perseveret modo colere virtutem, perbibere liberalia studia,
3 5, 44, 5 | Quis est generosus? ad virtutem bene a natura compositus.
4 7, 64, 4 | quaerit ubi se experiatur, ubi virtutem suam ostendat, ~spumantemque
5 7, 66, 3 | natura generare, ut approbet virtutem omni loco nasci. Si posset
6 7, 66, 13 | tu non putas parem esse virtutem eius qui fortiter hostium
7 7, 66, 15 | Virtutem materia non mutat: nec peiorem
8 7, 66, 16 | Nam si quae extra virtutem posita sunt aut minuere
9 7, 66, 19 | dissident spatio: cum ad virtutem ventum est, utraque par
10 7, 66, 20 | habent incommoda, cum in virtutem inciderunt, quam in mari
11 7, 66, 23 | Ergo tuam quoque virtutem non magis laudabis sic orpus
12 7, 66, 27 | haec pertinent? ut scias; virtutem omnia opera velut fetus
13 7, 66, 44 | bona sunt, laudanda sunt, virtutem rationemque comitantur;
14 8, 70, 22 | positos putamus: iam ego istam virtutem habere tam multa exempla
15 8, 71, 5 | Hoc si persuaseris tibi et virtutem adamaveris - amare enim
16 8, 71, 16 | dicebat Socrates veritatem et virtutem. Quomodo illa non crescit,
17 8, 71, 18 | incolumis: manet autem. Virtutem enim intellego animosam
18 8, 71, 32 | verbis: unum bonum esse virtutem, nullum certe sine virtute,
19 8, 71, 32 | certe sine virtute, et ipsam virtutem in parte nostri meliore,
20 9, 75, 16 | praeoccupati sumus, ad virtutem contendimus inter vitia
21 9, 79, 10 | adsidua vis ignium, nescio: virtutem non flamma, non ruina inferius
22 10, 81, 20 | videtur pluris aestimare virtutem, nemo illi magis esse devotus
23 10, 82, 17 | humanae? Quae numquam ad virtutem exsurget si mortem malum
24 11-13, 85, 17 | vitam beatam satis esse virtutem. Si unum bonum est quod
25 11-13, 85, 17 | beate vivendum sufficere virtutem; e contrario non remittetur,
26 11-13, 85, 18 | Epicurus quoque iudicat, cum virtutem habeat, beatum esse, sed
27 11-13, 85, 18 | beatum esse, sed ipsam virtutem non satis esse ad beatam
28 11-13, 85, 18 | idem enim negat umquam virtutem esse sine voluptate. Ita
29 11-13, 85, 31 | quidquid aliud tale fuerit; virtutem enim illi non eripiet, sed
30 11-13, 85, 39 | inquam, se exercuit ut virtutem tam in secundis quam in
31 11-13, 85, 40 | optimum posset. Sic sapiens virtutem, si licebit, in divitiis
32 11-13, 87, 11 | nostrorum tibi reddere ad virtutem pertinentes, quam satisfacere
33 11-13, 87, 28 | autem mala incidimus et dum virtutem consequi volumus: aliquis
34 11-13, 88, 3 | circa carmina. Quid horum ad virtutem viam sternit? Syllabarum
35 11-13, 88, 4 | utrum doceant isti virtutem an non: si non docent, ne
36 11-13, 88, 4 | scire quam non ad docendam virtutem consederint? aspice quam
37 11-13, 88, 5 | modo Stoicum illum faciunt, virtutem solam probantem et voluptates
38 11-13, 88, 19 | nec illae docent aluntve virtutem; quid enim prodest equum
39 11-13, 88, 20 | studia? ' Ad alia multum, ad virtutem nihil; nam et hae viles
40 11-13, 88, 20 | plurimum conferunt, tamen ad virtutem non pertinent. 'Quare ergo
41 11-13, 88, 20 | filios erudimus? ' Non quia virtutem dare possunt, sed quia animum
42 11-13, 88, 20 | quia animum ad accipiendam virtutem praeparant. Quemadmodum
43 11-13, 88, 20 | non perducunt animum ad virtutem sed expediunt. ~21.
44 11-13, 88, 31 | sine liberalibus studiis ad virtutem non perveniri, quemadmodum
45 11-13, 88, 31 | Quia nec sine cibo ad virtutem pervenitur, cibus tamen
46 11-13, 88, 31 | pervenitur, cibus tamen ad virtutem non pertinet; ligna navi
47 14, 89, 8 | virtutis est, sed per ipsam virtutem; nec virtus autem esse sine
48 14, 89, 8 | urbes sunt, sic viae ad virtutem> extra ipsam: ad virtutem
49 14, 89, 8 | virtutem> extra ipsam: ad virtutem venitur per ipsam, cohaerent
50 14, 90, 35 | extra mundum deos, quae virtutem donavit voluptati, sed <
51 14, 90, 44 | consummata. Non enim dat natura virtutem: ars est bonum fieri. ~45.
52 14, 92, 11 | Quid ergo? ' inquit 'si virtutem nihil inpeditura sit bona
53 14, 92, 14 | Ita miser quidem esse qui virtutem habet non potest, beatissimus
54 14, 92, 18 | exercet. Hoc itaque adversus virtutem possunt calamitates et damna
55 14, 92, 26 | incredibilia ista sint apud eos qui virtutem colunt, cum apud eos quoque
56 15, 94, 8 | sed secundum naturam, cum virtutem unicum bonum hominis adamaverit,
57 15, 94, 45 | tradit, actionem admonitio. Virtutem et exercet et ostendit recta
58 15, 94, 48 | supervacua est ad implendam virtutem, cui duo illa sufficiunt. ' ~
59 15, 95, 35 | sit, sciant omnia praeter virtutem mutare nomen, modo mala
60 15, 95, 36 | immortales nullam didicere virtutem cum omni editi et pars naturae
61 15, 95, 40 | si hoc non praestant, ad virtutem non perducunt. Faciet quod
62 16, 99, 14 | adversus hoc totam putem virtutem advocandam. Non est dolor
63 17-18, 109, 12| necessest enim alienam virtutem exercendo exerceat et suam. ~
64 19, 113, 3 | inquit 'virtus, habet ipsa virtutem. ' Quidni habeat se ipsam?
65 19, 113, 3 | quomodo sapiens omnia per virtutem gerit, sic virtus per se. '
66 19, 113, 31 | me in hanc pulcherrimam virtutem ultro etiam inpendere iuvet;
67 19, 113, 32 | aequitatem tuam noverint. Qui virtutem suam publicari vult non
68 19, 115, 6 | voluerimus, poterimus perspicere virtutem etiam obrutam corpore, etiam
69 20, 120, 11 | Intelleximus in illo perfectam esse virtutem. Hanc in partes divisimus:
70 20, 120, 11 | dedimus officium. Ex quo ergo virtutem intelleximus? ostendit illam
71 20, 120, 12 | ille perfectus adeptusque virtutem fortunae maledixit, numquam
|