Lib. Ep. Par.

 1   1,  6, 4    |    momenti afferri mihi singulos dies videam. 'Mitte' inquis '
 2   1,  8, 1    |    possem. Nullus mihi per otium dies exit; partem noctium studiis
 3   1, 12, 6    |          diem speret. Unus autem dies gradus vitae est. Tota aetas
 4   1, 12, 6    |     circulo; angustissimum habet dies gyrum, sed et hic ab initio
 5   1, 12, 7    |       obscuritas, 'unus' inquit 'dies par omni est'. Hoc alius
 6   1, 12, 7    |      horis, nec mentitur; nam si dies est tempus viginti et quattuor
 7   1, 12, 7    |       necesse est omnes inter se dies pares esse, quia nox habet
 8   1, 12, 7    |        esse, quia nox habet quod dies perdidit. Alius ait parem
 9   1, 12, 8    |        Itaque sic ordinandus est dies omnis tamquam cogat agmen
10   2, 15, 3    |        occupati, quibus ad votum dies actus est si bene desudaverunt,
11   2, 15, 11   |        in quid laborem? Ecce hic dies ultimus est; ut non sit,
12   2, 16, 3    |          oblectatione consumatur dies, ut dematur otio nausia:
13   2, 18, 1    |     inter Saturnalia intersit et dies rerum agendarum; adeo nihil
14   2, 18, 5    |   praecipiam: interponas aliquot dies quibus contentus minimo
15   2, 18, 9    |                   Certos habebat dies ille magister voluptatis
16   2, 18, 12   |         consuetudinem et aliquos dies destina quibus secedas a
17   2, 20, 7    |   ostendet? O quando ille veniet dies quo nemo in honorem tuum
18   2, 20, 13   |     viros saepe fecisse, aliquos dies interponere quibus nos imaginaria
19   2, 21, 5    |          carmina possunt, ~nulla dies umquam memori vos eximet
20   3, 24, 26   |      sequuntur; diem nox premit, dies noctem, aestas in autumnum
21   3, 25, 3    |        deesse. Impendam huic rei dies et utrum possit aliquid
22   3, 26, 4    |         sumus: carpimur, singuli dies aliquid subtrahunt viribus. '
23   3, 26, 4    | sententiam de omnibus annis meis dies venerit, ita me observo
24   4, 31, 11   |  Quaerendum est quod non fiat in dies peius, cui non possit obstari.
25   4, 36, 10   |         qui nos in lucem reponat dies, quem multi recusarent nisi
26   4, 36, 11   |         obruit, sed ipsam statim dies abiget. Stellarum iste discursus
27   4, 37, 2    |        Quid porro prodest paucos dies aut annos lucrificare? sine
28   6, 56, 6    |         tam turbulenta sunt quam dies: illa tranquillitas vera
29   6, 58, 30   |       quin paratus sis et paucos dies ex ista summa et sacrificium
30   6, 59, 14   | exspectatione sollicitat, si per dies noctesque par et aequalis
31   6, 61, 1    |          volui. In hoc unum eunt dies, in hoc noctes, hoc opus
32   6, 61, 1    |         mihi instar totius vitae dies sit; nec mehercules tamquam
33   6, 61, 4    |          vixerimus, nec anni nec dies faciunt sed animus. Vixi,
34   7, 66, 4    |        paucissimos una fecerimus dies, tamen multi nobis sermones
35   8, 70, 9    |      veneno mori; triginta tamen dies in carcere et in exspectatione
36   8, 70, 19   |        unius rei usum qui exigat dies veniet. Non est quod existimes
37   8, 71, 12   |       illum ex hoc cursu aliquis dies deiciet. ~13.
38   9, 78, 28   |         ut Posidonius ait, 'unus dies hominum eruditorum plus
39   9, 79, 6    |     subactam accedas: crescit in dies, et inventuris inventa non
40   9, 79, 17   |       sui malignitate conpressam dies publicet. Paucis natus est
41  10, 82, 14   |                                  dies illi lucem infundit, nox
42  10, 83, 1    |                         Singulos dies tibi meos et quidem totos
43  10, 83, 3    |                        Hodiernus dies solidus est, nemo ex illo
44  10, 83, 4    |   currentem et intra paucissimos dies non potero: vide quid exercitatio
45  10, 83, 18   |      insaniam. Extende in plures dies illum ebrii habitum: numquid
46  14, 91, 6    |     indulgentia struxit, id unus dies spargit ac dissipat. Longam
47  14, 91, 11   |          industria posita vertit dies: iuga montium diffluunt,
48  14, 92, 25   |          futuro non indigere nec dies suos conputare. In quantulo
49  14, 92, 35   |         quem saevitia proiecerit dies condet. ' Diserte Maecenas
50  16, 98, 10   |          eant, quo illos singuli dies trudant, ut mirentur aliquid
51  16, 99, 13   |          aliquo insigni flagitio dies exit: plus timeri quam sperari
52 17-18, 101, 1 |                            Omnis dies, omnis hora quam nihil simus
53 17-18, 101, 10|          mi, vivere, et singulos dies singulas vitas puta. Qui
54 17-18, 102, 22|      pervium tempus. Cum venerit dies ille qui mixtum hoc divini
55 17-18, 102, 26|                                  Dies iste quem tamquam extremum
56 17-18, 102, 27|           veniet qui te revellat dies et ex contubernio foedi
57 17-18, 102, 28|     splendebit omne caeli latus: dies et nox aeris infimi vices
58 17-18, 104, 12|          quidem idem eris. Omnis dies, omnis horate mutat; sed
59 17-18, 104, 24|        per noctem habita terrori dies vertit ad risum. ~Terribiles
60 17-18, 107, 8 |     flant in vicem venti; noctem dies sequitur; pars caeli consurgit,
61 17-18, 108, 24|         agit nos agiturque velox dies; inscii rapimur; omnia in
62 17-18, 108, 24|          fugit'. ~Optima quaeque dies miseris mortalibus aevi~
63 17-18, 108, 25|       Numquam Vergilius' inquit 'dies dicit ire, sed fugere, quod
64 17-18, 108, 26|         placeat: ~optima quaeque dies miseris mortalibus aevi~
65 17-18, 108, 27|          quisque tamquam optimus dies placeat et redigatur in
66  20, 120, 18  |       ille profitetur; ad mortem dies extremus pervenit, accedit
67  20, 122, 1   |                  Detrimentum iam dies sensit; resiluit aliquantum,
68  20, 122, 3   |         mehercules nullus agenti dies longus est. Extendamus vitam:
69  20, 122, 9   |     trita ac vulgari via vivere. Dies publicus relinquatur: proprium
70  20, 122, 12  |          spargere <se> rubicunda dies; iam tristis hirundo~argutis
71  20, 123, 10  |  mortalem esse meminisse. Fluunt dies et inreparabilis vita decurrit.