Lib. Ep. Par.
1 1, 3, 2 | amant cum iudicaverunt. Diu cogita an tibi in amicitiam
2 2, 13, 15 | Nimium diu te cohortor, cum tibi admonitione
3 2, 21, 5 | oblivioni resistent ac se diu vindicabunt. Quod Epicurus
4 3, 22, 6 | cum illud tempus captatum diu venerit, exsiliendum ait.
5 3, 22, 10 | quam bene vivat sed quam diu curat, cum omnibus possit
6 3, 22, 10 | contingere ut bene vivant, ut diu nulli. Vale. ~
7 3, 24, 3 | Nec diu exempla quibus confirmeris
8 3, 24, 20 | ad illam pervenimus, sed diu venimus.~21.
9 4, 30, 1 | corporis et exsucti fuisse; diu illud continuit et, ut verius
10 4, 30, 1 | res est, Lucili, haec et diu discenda, cum adventat hora
11 4, 30, 9 | excepit nisi qui se ad illam diu composuerat. ~10.
12 4, 33, 8 | ausos aliquando facere quod diu didicerant. Memoriam in
13 5, 42, 9 | isto vives quam vixisti. Si diu illud habuisti, perdis postquam
14 5, 42, 9 | postquam satiatus es; si non diu, perdis antequam assuescas. '
15 5, 48, 1 | tu quoque, qui consulis, diu an consuleres cogitasti:
16 5, 49, 10 | saepissime fieri, ut qui diu vixit parum vixerit. Dic
17 5, 50, 7 | malitia nos iam tenet, quod diu in possessione nostri est:
18 5, 51, 13 | Sed satis diu cum Bais litigavimus, numquam
19 5, 52, 2 | cui nihil constat, nihil diu placet. ' Sed quomodo nos
20 6, 54, 1 | fere desinit: quis enim diu exspirat? ~2.
21 6, 54, 4 | Faciat: [at] ego illam diu expertus sum. ' 'Quando? '
22 6, 55, 1 | sedi; labor est enim et diu ferri, ac nescio an eo maior
23 6, 55, 1 | indixere deliciae, et quod diu noluimus posse desimus. ~
24 6, 58, 24 | quemadmodum ille caelator oculos diu intentos ac fatigatos remittit
25 6, 59, 9 | alligant, multa debilitant. Diu in istis vitiis iacuimus,
26 6, 59, 12 | moenium quaerit, sagitta ictus diu persedere et incepta agere
27 6, 61, 2 | ideo fruar vita quia quam diu futurum hoc sit non nimis
28 7, 63, 12 | desiste quod, etiam si voles, diu facere non poteris. ~13.
29 7, 63, 13 | constituere maiores, non ut tam diu lugerent, sed ne diutius:
30 8, 71, 31 | nisi alte descendit et diu sedit et animum non coloravit
31 8, 72, 1 | edidiceram - per se; sed diu non retemptavi memoriam
32 8, 74, 18 | sine ratione possedit non diu tenuit; ipsa enim se felicitas,
33 8, 74, 27 | non ad formam: licet alter diu manserit, alterum statim
34 9, 76, 1 | autem stultius est quam quia diu non didiceris non discere? ~
35 9, 76, 35 | futuris malis, et quae alii diu patiendo levia faciunt hic
36 9, 76, 35 | faciunt hic levia facit diu cogitando. Audimus aliquando
37 9, 77, 9 | deinde inlatum est, in quo diu iacuit et calda subinde
38 9, 77, 20 | fabula, sic vita: non quam diu, sed quam bene acta sit,
39 9, 78, 7 | nemo potest valde dolere et diu; sic nos amantissima nostri
40 9, 78, 29 | Quidquid expectatum est diu, levius accedit. Vale. ~
41 15, 93, 2 | utique exeundum est? Non ut diu vivamus curandum est, sed
42 15, 93, 2 | est, sed ut satis; nam ut diu vivas fato opus est, ut
43 15, 93, 3 | nec sero mortuus est, sed diu. 'Octoginta annis vixit. '
44 15, 93, 12 | autem ad rem pertinet quam diu vites quod evitare non possis?
45 15, 94, 7 | quam fama circumfert, nec <diu> dolere quemquam nec mori
46 15, 95, 36 | mala consuetudine obsessis diu robigo animorum effricanda
47 16, 100, 2 | non esse tractatam nec diu tortam. Sed ita, ut vis,
48 17-18, 101, 13| longioris. Quod autem vivere est diu mori? ~14.
49 17-18, 101, 15| autem in hoc esse bene, ne diu. Vale. ~
50 17-18, 102, 27| istuc corpus inhabitatum diu pone. Scindetur, obruetur,
51 17-18, 104, 19| terras ac maria vagum quam diu malorum gestaveris causas. ~
52 17-18, 107, 4 | non fortius ad id cui se diu composuerat accessit et
53 19, 110, 4 | contrahe. Est autem tanti nihil diu gaudere ne quid diu timeas. ~
54 19, 110, 4 | nihil diu gaudere ne quid diu timeas. ~5.
55 19, 110, 13 | perferuntur ad mensam, alia si diu pasta et coacta pinguescere
56 19, 110, 14 | admiratione omnium haec dicere: 'diu' inquit 'mihi inposuere
57 19, 114, 13 | civitatis, quae numquam in eodem diu stetit, versat. Multi ex
58 19, 114, 16 | qua verba differuntur et diu expectata vix ad clausulas
59 19, 114, 27 | quam nec multum capere nec diu possit. Nihil tamen aeque
60 19, 115, 4 | adoret ac supplicet, et diu contemplatus multum extantem
61 20, 118, 17 | transeunt. Ubi aliquid animus diu protulit et magnitudinem
62 20, 120, 7 | auferretur, iussit et tam diu prementibus restitit donec
63 20, 121, 1 | quaestiunculam, in quasatis diu haesimus, exposuero; iterum
64 20, 121, 8 | tergi durioris inversa tam diu se torquent ac pedes exerunt
65 20, 122, 7 | potest? numquam vir erit, ut diu virum pati possit? et cum
66 20, 124, 20 | Sed ne te diu teneam, erit aliquod bonum
|