Lib. Ep. Par.
1 1, 6, 2 | divellit, illius cum qua homines moriuntur, pro qua moriuntur. ~
2 1, 6, 5 | venias oportet, primum quia homines amplius oculis quam auribus
3 1, 7, 3 | et inhumanior, quia inter homines fui. Casu in meridianum
4 1, 7, 4 | Mane leonibus et ursis homines, meridie spectatoribus suis
5 1, 7, 5 | spectaculum: 'interim iugulentur homines, ne nihil agatur'. Age,
6 1, 7, 8 | meliores. Mutuo ista fiunt, et homines dum docent discunt. ~9.
7 1, 10, 5 | loquere cum deo tamquam homines audiant. Vale. ~
8 2, 15, 3 | in magisterium recepta, homines inter oleum et vinum occupati,
9 2, 20, 6 | Nesciunt ergo homines quid velint nisi illo momento
10 3, 22, 9 | vacuum? ' Ab his ergo inviti homines recedunt et mercedem miseriarum
11 3, 24, 11 | querimur: omnis ordinis homines suggerent, omnis fortunae,
12 3, 25, 6 | interventu perditi quoque homines vitia supprimerent, dum
13 4, 30, 1 | non potest. Nullo genere homines mollius moriuntur sed nec
14 4, 32, 4 | scire quid sit quod faciat homines avidos futuri? nemo sibi
15 4, 40, 3 | praetervolat. Venique tradere homines discipulis praecepta dicuntur:
16 4, 41, 4 | placidum, ex superiore loco homines videntem, exaequo deos,
17 5, 47, 1 | decet. 'Servi sunt. ' Immo homines. 'Servi sunt ' Immo contubernales. '
18 5, 48, 3 | sancte observata, quae nos homines hominibus miscet et iudicat
19 5, 48, 7 | suae subducere cupit; hunc homines male habent, illum dii.
20 6, 55, 3 | periculosum fuit -, exclamabant homines, 'oVatia, solus scis vivere'. ~
21 6, 55, 5 | Nam qui res et homines fugit, quem cupiditatum
22 6, 58, 21 | pertinere; hic sunt omnia, homines, pecora, res. Sextum genus <
23 6, 59, 3 | expressit; significavit enim homines malo suo laetos. ~4.
24 7, 65, 7 | immutabiles, infatigabiles. Itaque homines quidem pereunt, ipsa autem
25 7, 66, 10 | opera virtutis et omnes homines quibus illae contigere. ~
26 7, 68, 6 | est hoc agendum, ut de te homines loquantur, sed ut ipse tecum
27 7, 68, 6 | Quid autem loqueris? quod homines de aliis libentissime faciunt,
28 8, 70, 19 | extraxit: vilissimae sortis homines ingenti impetu in tutum
29 8, 70, 26 | quanto honestius mori discunt homines quam occidere. ~27.
30 8, 73, 8 | congiario tantum ferunt homines quantum in capita promissum
31 8, 73, 16 | hominem ad deos ire? Deus ad homines venit, immo quod est propius,
32 8, 73, 16 | immo quod est propius, in homines venit: nulla sine deo mens
33 9, 75, 3 | sentire sed amare. Aliter homines amicam, aliter liberos osculantur;
34 9, 75, 18 | Quaeris quae sit ista? Non homines timere, non deos; nec turpia
35 9, 76, 2 | meam dedecet: omnis aetatis homines haec schola admittit. 'In
36 11-13, 87, 16 | inspurcavit? quae sic in quosdam homines quomodo denarius in cloacam
37 11-13, 87, 37 | pertinet et ad inperfectos homines et ad stultos. Itaque potest
38 14, 90, 3 | deos imperium esse, inter homines consortium. Quod aliquamdiu
39 14, 90, 4 | excelsissimus ducit: inter homines pro maximo est optimum.
40 14, 90, 8 | Quid ais? philosophia homines docuit habere clavem et
41 14, 90, 31 | multa sapientes faciunt qua homines sunt, non qua sapientes.
42 14, 91, 15 | idem posse quod adversus homines. Nihil horum indignandum
43 14, 91, 18 | longior contigerit inter homines mora) et aegrotes et perdas
44 14, 92, 7 | viros numeras, sed inter homines, cuius summum bonum saporibus
45 14, 92, 35 | Sed tunc quoque cum inter homines est, <non> timet ullas post
46 15, 93, 1 | multos inveni aequos adversus homines, adversus deos neminem.
47 15, 95, 31 | fecere laudamus. Non pudet homines, mitissimum genus, gaudere
48 15, 95, 47 | nec lumine dii egent et ne homines quidem delectantur fuligine.
49 15, 95, 73 | O quam ignorant homines cupidi gloriae quid illa
50 16, 97, 8 | spectasse tunc severius homines quam iudicasse. Et fient
51 16, 99, 3 | malorum quibus ingemescunt homines moris causa. Quod damnorum
52 17-18, 104, 33| Vides posse homines laborem pati: per medias
53 17-18, 105, 4 | ingeni lenitas: eum esse te homines sciant quem offendere sine
54 17-18, 108, 11| orationibus hoc praecipitur, ut homines in animo, non in patrimonio
55 17-18, 109, 16| Aiunt homines plus in alieno negotio videre +
56 19, 112, 4 | quis enim non offenditur? Homines vitia sua et amant simul
57 19, 113, 17 | aut rationalia sunt, ut homines, ut dii, <aut inrationalia,
58 19, 113, 17 | rationales sunt; atqui nec homines sunt nec dii; ergo non sunt
59 19, 113, 30 | O quam magnis homines tenentur erroribus qui ius
60 19, 115, 17 | At felicem illum homines et divitem vocant et consequi
61 20, 118, 6 | Non est, ut existimant homines, avida felicitas sed pusilla;
62 20, 120, 21 | Homines multi tales sunt qualem
63 20, 124, 24 | nascetur, cum visis quae homines eripiunt, optant, custodiunt,
|