Lib. Ep. Par.
1 1, 9, 1 | non indigere, desideras scire. Hoc obicitur Stilboni ab
2 1, 10, 5 | aurem, conticiscent, et quod scire hominem nolunt deo narrant.
3 2, 16, 9 | te a vanis, et cum voles scire quod petes, utrum naturalem
4 2, 20, 7 | beneficio tuo non potes scire, paupertatis scies: illa
5 3, 27, 7 | opinione erat ut putaret se scire quod quisquam in domo sua
6 3, 29, 1 | Marcellino nostro quaeris et vis scire quid agat. Raro ad nos venit,
7 3, 29, 2 | gratuita sunt. Non possum scire an ei profuturus sim quem
8 4, 32, 4 | summa tui satietate! Vis scire quid sit quod faciat homines
9 4, 33, 8 | autem est meminisse, aliud scire. Meminisse est rem commissam
10 4, 33, 8 | memoriae custodire; at contra scire est et sua facere quaeque
11 5, 43, 5 | turpia, quid refert neminem scire cum tu scias? O te miserum
12 5, 48, 7 | docemus et pallidi? Vis scire quid philosophia promittat
13 7, 66, 4 | videtur in exemplar editus, ut scire possemus non deformitate
14 7, 67, 1 | in hiemem revolvitur. Vis scire quam dubium adhuc sit? nondum
15 8, 71, 2 | aut quid petendum voles scire, ad summum bonum, propositum
16 8, 71, 3 | Scire debet quid petat ille qui
17 8, 71, 4 | autem evenit ut quaedam scire se nesciant; quemadmodum
18 8, 74, 19 | Quod sit hoc instrumentum scire desideras? ~20.
19 8, 74, 34 | Vis scire futuro neminem debere torqueri?
20 9, 75, 9 | epistula scripsisse me memini, 'scire se nesciunt'. Iam contigit
21 9, 76, 32 | hominis aestimationem inire et scire qualis sit, nudum inspice;
22 9, 77, 3 | accepturus non properavi scire quis illic esset rerum mearum
23 9, 80, 6 | Si vis scire quam nihil in illa mali
24 9, 80, 10 | illum aestimare totumque scire qualis sit, fasciam solve:
25 10, 81, 10 | Itaque negamus quemquam scire gratiam referre nisi sapientem,
26 10, 81, 11 | sapientem referre gratiam scire. ~12.
27 11-13, 88, 1 | liberalibus studiis quid sentiam scire desideras: nullum suspicio,
28 11-13, 88, 4 | docent, philosophi sunt. Vis scire quam non ad docendam virtutem
29 11-13, 88, 6 | magis ad rem pertinet quam scire, cum minor Hecuba fuerit
30 11-13, 88, 11| Quid mihi prodest scire agellum in partes dividere,
31 11-13, 88, 14| Cyllenius erret in orbes. ~Hoc scire quid proderit? ut sollicitus
32 11-13, 88, 36| litterarum supellectile? Plus scire velle quam sit satis intemperantiae
33 11-13, 88, 41| sciat oportet qui multa vult scire. Non vis cogitare quantum
34 11-13, 88, 44| induxerunt scientiam, nihil scire. ~45.
35 11-13, 88, 45| eripiunt. Satius est supervacua scire quam nihil. Illi non praeferunt
36 11-13, 88, 46| irascar, illis qui nos nihil scire voluerunt, an illis qui
37 11-13, 88, 46| nobis reliquerunt, nihil scire. Vale. ~
38 14, 90, 26 | animorum magistra est. Vis scire quid illa eruerit, quid
39 15, 93, 4 | metiamur, non tempore. Vis scire quid inter hunc intersit
40 15, 94, 23 | pecuniam, aliud uti pecunia scire? cuius avari modum ignorant,
41 15, 94, 25 | ambitum scitis, et hoc vos scire omnes sciunt'. ~26.
42 15, 94, 58 | Vis scire quam falsus oculos tuos
43 15, 95, 8 | et iactat obstantia. Vis scire quam dissimilis sit aliarum
44 15, 95, 50 | qua nulla maiestas est; scire illos esse qui praesident
45 15, 95, 58 | aestimatorem desiderant. Scire liceat quanti quidque in
46 17-18, 106, 3| sint haec interrogas? Quae scire magis iuvat quam prodest,
47 17-18, 108, 1| quaeris ex iis est quae scire tantum eo, ut scias, pertinet.
48 17-18, 109, 1| sapiens sapienti prosit scire desideras. Dicimus plenum
49 19, 115, 18 | vita aestimet et tantum scire se iudicet quantum non cupit,
50 19, 117, 20 | Quid mihi profuturum est scire an aliud sit sapientia,
51 19, 117, 20 | Quid mihi profuturum est scire illud bonum esse, <hoc non
52 20, 122, 3 | occidentem. Hos tu existimas scire quemadmodum vivendum sit,
53 20, 124, 20 | contingunt, quibus datum est scire quare, quatenus, quemadmodum.
|