Lib. Ep. Par.
1 1, 6, 4 | cum hac exceptione detur sapientia, ut illam inclusam teneam
2 1, 11, 1 | quoque sequetur. Nulla enim sapientia naturalia corporis aut animi
3 1, 11, 6 | Haec, ut dixi, nulla sapientia abigit: alioquin haberet
4 1, 11, 7 | adducitur. Nihil adversus haec sapientia promittit, nihil proficit:
5 2, 14, 10 | contemptus. Quomodo hoc fiat sapientia sola monstrabit; difficile
6 2, 16, 1 | et beatam vitam perfecta sapientia effici, ceterum tolerabilem
7 2, 17, 10 | dives? Repraesentat opes sapientia, quas cuicumque fecit supervacuas
8 2, 20, 5 | contentus esse: quid est sapientia? semper idem velle atque
9 3, 29, 3 | ad effectum casu venit. Sapientia ars est: certum petat, eligat
10 4, 37, 4 | interdum pariter, dimittit a te sapientia, quae sola libertas est.
11 5, 48, 4 | significet. In diversum ecce sapientia et stultitia discedunt!
12 6, 59, 14 | cmnes, scito tantum tibi ex sapientia quantum ex gaudio deesse.
13 8, 71, 19 | fortuita contemnant, profeto sapientia [non] infundet et tradet;
14 9, 75, 8 | nulli gradus sunt? statim a sapientia praeceps est? ' Non, ut
15 9, 76, 19 | stultitia ad sapientiam erepit, sapientia in stultitiam non revolvitur. ~
16 9, 79, 8 | Inter cetera hoc habet boni sapientia: nemo ab altero potest vinci
17 10, 81, 23 | haerent iniuriae? At contra sapientia exornat omne beneficium
18 11-13, 85, 32 | debent quod promittunt, sapientia domina rectrixque est; artes
19 11-13, 85, 32 | est; artes serviunt vitae, sapientia imperat. ~33.
20 11-13, 88, 32 | qui litteras nescit, cum sapientia non sit in litteris? Res
21 11-13, 88, 33 | Magna et spatiosa res est sapientia; vacuo illi loco opus est;
22 14, 89, 4 | philosophiam quid intersit. Sapientia perfectum bonum est mentis
23 14, 89, 5 | humanorum scientiam; quidam ita: sapientia est nosse divina et humana
24 14, 89, 7 | Sapientia est quam Graeci sophian
25 14, 90, 2 | et prudentes nasceremur, sapientia quod in se optimum habet
26 14, 90, 6 | fundavit, inter septem fuit sapientia notos; Lycurgum si eadem
27 14, 90, 11 | ista sagacitas hominum, non sapientia invenit. ~12.
28 14, 90, 26 | sapientia altius sedet nec manus edocet:
29 15, 94, 16 | extra sapientiam sunt; sapientia rerum terminos novit. Ergo
30 15, 94, 16 | praestare omnibus non potest; sapientia autem omnis tenet. ~17.
31 15, 94, 50 | admonitione dabit sibi ipsa sapientia, quae iam eo perduxit animum
32 15, 94, 68 | opinionibus reddat. Hoc est enim sapientia, in naturam converti et
33 15, 95, 7 | praeceptis, contenta erit et sapientia; nam et haec ars vitae est.
34 15, 95, 13 | Antiqua' inquit 'sapientia nihil aliud quam facienda
35 15, 95, 14 | ut dicitis, vetus illa sapientia cum maxime nascens rudis
36 16, 98, 9 | certum est sempiternumque, sapientia et virtus; hoc unum contingit
37 17-18, 104, 19| loco discitur: quid ergo? sapientia, ars omnium maxima, in itinere
38 19, 117, 12 | pertineat. Sic aliud est sapientia, aliud sapere. Puto, concedes
39 19, 117, 12 | et eum qui habet: habetur sapientia, habet qui sapit. Sapientia
40 19, 117, 12 | sapientia, habet qui sapit. Sapientia est mens perfecta vel ad
41 19, 117, 15 | habet. Ager iure possidetur, sapientia natura; ille abalienari
42 19, 117, 15 | utraque bona esse, tamquam sapientia et sapiens duo sunt et utrumque
43 19, 117, 15 | nihil obstat quominus et sapientia bonum sit et habens sapientiam,
44 19, 117, 15 | nihil obstat quominus et sapientia bonum sit et habere sapientiam,
45 19, 117, 16 | quod sequitur detraxeris. Sapientia habitus perfectae mentis
46 19, 117, 17 | Interrogo te an sapientia expetenda sit: fateris.
47 19, 117, 20 | profuturum est scire an aliud sit sapientia, aliud sapere? Quid mihi
48 19, 117, 20 | subibo huius voti aleam: tibi sapientia, mihi sapere contingat.
49 19, 117, 25 | formemus animum. Hoc est sapientia, hoc est sapere, non disputatiunculis
50 19, 117, 26 | Sapientia bonum est, sapere non est
51 19, 117, 26 | quaeri, an bonum sit futura sapientia? Quid enim dubi est, oro
|