Lib. Ep. Par.
1 1, 1, 5 | tamen malo serves tua, et bono tempore incipies. Nam ut
2 2, 14, 18 | illis; nemo autem sollicito bono fruitur. Adicere illis aliquid
3 3, 22, 8 | perseverantia, si nihil indignum bono viro faciendum patiendumve
4 3, 22, 9 | istis propitii sunt quibus bono ac benigno vultu mala magnifica
5 3, 26, 2 | florem suum. Credamus illi: bono suo utatur. ~3.
6 4, 31, 2 | amantissimis tuis praesta: bono animo mala precantur. Et
7 4, 41, 6 | ergo hic animus? qui nullo bono nisi suo nitet. Quid enim
8 6, 55, 3 | invenirem quod mihi posset bono esse, et derexi oculos in
9 7, 65, 10 | mundum fuit causa? bonus est; bono nulla cuiusquam boni invidia
10 7, 66, 21 | se honestae rei tamquam bono viro credet; utilem illam
11 7, 66, 47 | agere nisi qui est in summo bono non potest. ~48.
12 8, 70, 15 | possimus queri: neminem tenet. Bono loco res humanae sunt, quod
13 8, 71, 8 | potest vinci, par erat illi bono quo victor rediret in patriam
14 8, 71, 18 | nisi beatus est, in summo bono non est. Quod summum bonum
15 8, 71, 28 | si appropinquat perfecto bono sed ei nondum summam manum
16 9, 75, 9 | nesciunt'. Iam contigit illis bono suo frui, nondum confidere. ~
17 9, 76, 8 | Omnia suo bono constant. Vitem fertilitas
18 9, 79, 11 | tenebras, adhuc non fruitur bono lucis. ~12.
19 10, 81, 21 | maiore tuo quam alterius bono gratus es; illi enim vulgaris
20 10, 83, 9 | nemo committit, viro autem bono committit; ergo vir bonus
21 10, 83, 9 | sermonem committit, viro autem bono committit; vir bonus ergo
22 11-13, 85, 5 | deminutionem malorum in bono viro intellego sed vacationem;
23 11-13, 85, 20 | quidem vita, quae sine summo bono non est. Quod si aliquem '
24 11-13, 88, 30 | ideo maxime quod alicui bono futurum est amat. Numquid
25 14, 92, 11 | secundum naturam sunt, et quia bono a me iudicio sumentur. Quid
26 14, 92, 29 | et ea agitata abest [de bono]. Non est adhuc bonus, sed
27 16, 96, 4 | magno animo, non tantum bono facio: neque di neque deae
28 16, 99, 17 | populo nos damus nullius rei bono auctori et in hac re sicut
29 17-18, 102, 8 | existimatio, sic nec claritas uni bono placuisse; consentire in
30 17-18, 102, 9 | inquit 'laus est a bonis bono reddita; laus oratio, vox
31 17-18, 102, 18| est claritas, id est laus bono a bonis reddita? utrum laudati
32 17-18, 104, 3 | ore retinendus est, cum bono viro vivendum sit non quamdiu
33 17-18, 107, 7 | magnum sumere animum et viro bono dignum, quo fortiter fortuita
34 17-18, 107, 11| patiar facere quod licuit bono. ~Ducunt volentem fata,
35 17-18, 109, 1 | desideras. Dicimus plenum omni bono esse sapientem et summa
36 17-18, 109, 4 | Ergo ex contrario bonus bono proderit. 'Quomodo? ' inquis. ~
37 17-18, 109, 12| ipsius quoque qui proderit bono fiet; necessest enim alienam
38 17-18, 109, 13| natura bonum omne carum est bono et sic quisque conciliatur
39 17-18, 109, 13| sic quisque conciliatur bono quemadmodum sibi. ~14.
40 19, 110, 10 | Quidquid nobis bono futurum erat deus et parens
41 19, 117, 5 | tamquam bonum, sed petito bono accedit. ' ~6.
42 19, 117, 9 | tam malo contingere quam bono possit, tamquam pecunia,
43 19, 117, 9 | sapiat, contingere nisi bono non potest; ergo indifferens
44 19, 117, 29 | possum simul et in illo bono et in hoc malo esse; duo
45 20, 124, 2 | illud animo damus. Si de bono sensus iudicarent, nullam
46 20, 124, 4 | virtute, de honesto, sic et de bono maloque constituit. Nam
47 20, 124, 4 | meliore sententia, ut de bono pronuntiet sensus, obtunsa
48 20, 124, 5 | proiecerit apud quem de summo, bono malo, iudicat tactus. ~6.
49 20, 124, 8 | et informem iam in aliquo bono esse, aperte videretur errare.
|