Lib. Ep. Par.

 1   1,  2, 3   |   remediorum crebra mutatio; non venit vulnus ad cicatricem in
 2   1,  4, 3   |         extremum est. Mors ad te venit: timenda erat si tecum esse
 3   1,  9, 8   |         propter hoc ad amicitiam venit male cogitat. Quemadmodum
 4   1, 12, 6   |          hic ab initio ad exitum venit, ab ortu ad occasum. ~7.
 5   2, 13, 9   |      habent: quidquid ex incerto venit coniecturae et paventis
 6   2, 13, 13  |         rerum, statim in timorem venit scrupulus. ~14.
 7   2, 13, 14  |          vincat; fortasse pro me venit, et mors ista vitam honestabit'.
 8   2, 14, 4   |         enim strepitu et tumultu venit. Naturalia mala quae rettuli,
 9   2, 14, 9   |          sanguinem propter ipsum venit, aut admodum pauci; plures
10   3, 24, 21  |           dixisti, ~mors non una venit, sed quae rapit ultima mors
11   3, 29, 1   |     scire quid agat. Raro ad nos venit, non ulla alia ex causa
12   3, 29, 3   |        ars quae ad effectum casu venit. Sapientia ars est: certum
13   4, 30, 9   |         certo tranquillitas est. Venit aliquis ad mortem iratus:
14   4, 35, 3   |                                  Venit ad nos ex iis quos amamus
15   5, 45, 7   |  similitudinem possim dinoscere. Venit ad me pro amico blandus
16   5, 50, 7   |        ad neminem ante bona mens venit quam mala; omnes praeoccupati
17   5, 51, 10  |      fortior miles ex confragoso venit: segnis est urbanus et verna.
18   6, 58, 16  |        generalis, sub oculos non venit; sed specialis venit, ut
19   6, 58, 16  |         non venit; sed specialis venit, ut Cicero et Cato. Animal
20   7, 63, 5   |          et pura ad nos voluptas venit'. ~6.
21   7, 63, 13  |        Nulla res citius in odium venit quam dolor, qui recens consolatorem
22   7, 66, 1   |      contemnenda a contemptu sui venit. ~2.
23   7, 66, 36  |  existimat, ad quae ex proposito venit, tamquam victoriam, bonos
24   7, 68, 14  |   salutaria mitigatis affectibus venit. Hoc est huius boni tempus:
25   8, 70, 8   |          est timore mortis mori: venit qui occidat, exspecta. Quid
26   8, 70, 27  |     interesse unde incipiat quod venit. ~28.
27   8, 73, 16  |        deos ire? Deus ad homines venit, immo quod est propius,
28   8, 73, 16  |          est propius, in homines venit: nulla sine deo mens bona
29   8, 74, 1   |         bona iudicat in fortunae venit potestatem, alieni arbitrii
30   9, 76, 34  |   Praecogitati mali mollis ictus venit. At stultis et fortunae
31  10, 83, 2   |   consilium futuri ex praeterito venit. ~3.
32 11-13, 86, 15|        proteget illa quae ~tarda venit seris factura nepotibus
33 11-13, 86, 16|        accipiunt sulci, et milio venit annua cura. ~An uno tempore
34 11-13, 87, 18|         immo in accessionem eius venit quod habet. Quis pleno sacculo
35 11-13, 88, 29|    umquam ad illas propter ipsas venit; scit optimum esse modum
36  14, 89, 1   |       mundi facies in conspectum venit, ita philosophia tota nobis
37  14, 89, 6   |   effectus ac praemium est; illa venit, ad hanc itur. ~7.
38  14, 90, 30  |          sed ad illas omnino non venit. Nihil enim dignum inventu
39  15, 95, 6   |      inquit 'actio ex praeceptis venit, ad beatam vitam praecepta
40  16, 99, 31  |       enim ad nos ex aetate omni venit quam quod minimum esse quis
41 17-18, 104, 2|       beneficium aetatis amitto; venit enim mihi in mentem in hoc
42 17-18, 108, 4|               Qui ad philosophum venit cotidie aliquid secum boni
43 17-18, 108, 4| conversantis iuvet. Qui in solem venit, licet non in hoc venerit,
44  19, 115, 17 |    felicitas sua, etiam si cursu venit, satis faciat; queruntur
45  19, 117, 12 |         divisio usque ad Stoicos venit. Qualis sit haec dicam.
46  20, 121, 15 |        quamcumque constitutionem venit, eam tuetur, in eam componitur. ~
47  20, 121, 23 |    quidquid ars tradit: ex aequo venit quod natura distribuit.
48  20, 122, 6  |    ebrietas iuvat quae in vacuum venit. ~7.