Lib. Ep. Par.

 1   2, 17, 6    |       perpetua libertas, nullius nec hominis nec dei timor. Ecquid vel
 2   3, 24, 14   |          excarnificandi particulatim hominis? Pone ista quae nos obstupefaciunt;
 3   4, 41, 8    |              nec dari, quod proprium hominis est. Quaeris quid sit? animus
 4   6, 53, 12   |         magna, habere imbecillitatem hominis, securitatem dei. Incredibilis
 5   6, 57, 7    |        dicere, qui existimant animam hominis magno pondere extriti permanere
 6   6, 58, 9    |           omnium quae modo rettuli - hominis, equi, canis - animal.~10.
 7   7, 66, 39   |           imitatio. 'Quod est summum hominis bonum? ' Ex naturae voluntate
 8   7, 66, 46   | sincerissimum nitorem repurgata, sic hominis corpus animumque curantis
 9   8, 70, 15   |           vel morbi crudelitatem vel hominis, cum possim per media exire
10   8, 70, 21   |          velle. Existimetur de facto hominis acerrimi ut cuique visum
11   8, 71, 27   |             positum est summum illud hominis bonum. Antequam impleatur,
12   8, 72, 4    |             nec favorem fortunae aut hominis exspectat. Domestica illi
13   9, 76, 10   |            et consummata felicitatem hominis implevit. Ergo si omnis
14   9, 76, 11   |              est in homine quod unum hominis est; nunc enim non quaerimus
15   9, 76, 11   |              sit bonum, sed quid sit hominis bonum. Si nullum aliud est
16   9, 76, 11   |           bonum. Si nullum aliud est hominis quam ratio, haec erit unum
17   9, 76, 12   |              Ergo hoc unum est bonum hominis, quod qui habet, etiam si
18   9, 76, 16   |           hoc est honestum et unicum hominis bonum. Nam cum sola ratio
19   9, 76, 32   |           est. Atqui cum voles veram hominis aestimationem inire et scire
20   9, 80, 3    |          pariter et calces non unius hominis ferat, qua solem ardentissimum
21  10, 82, 3    |            sine litteris mors est et hominis vivi sepultura. ~4.
22 11-13, 85, 29 |              vero dolet (sensum enim hominis nulla exuit virtus), sed
23 11-13, 87, 14 |               idem enim est bonum et hominis et vitae. ~15.
24 11-13, 88, 12 |              tenuit? cuius, non dico hominis, sed populi fuerit potes
25 11-13, 88, 13 |         cadat: si artifex es, metire hominis animum, dic quam magnus
26  14, 90, 24   |            recta ratio commenta est. Hominis enim, non sapientis inventa
27  14, 90, 35   |          quod honestum est, quae nec hominis nec fortunae muneribus deleniri
28  14, 92, 9    |             noster in Scylla, ~prima hominis facies et pulchro pectore
29  14, 92, 10   |                           Prima pars hominis est ipsa virtus; huic committitur
30  15, 94, 8    |            cum virtutem unicum bonum hominis adamaverit, turpitudinem
31 17-18, 102, 12|           inquit 'et fama erit unius hominis existimatio et infamia unius
32 17-18, 103, 3 |              sit ut cogites quod sit hominis officium; alterum intuere
33 17-18, 105, 1 |            quae hominem in perniciem hominis instigent: invenies spem,
34 17-18, 106, 5 |                                Bonum hominis necesse est corpus sit,
35 17-18, 106, 10|        corporis corporale est, bonum hominis et corporis bonum est; itaque
36 17-18, 108, 20|            aqua mersis illum quondam hominis animum morari? Non credis
37  19, 113, 22  |       figuram habeant ista animalia? hominis an equi an ferae? Si rotundam
38  19, 114, 4   |             itaque eloquentiam ebrii hominis involutam et errantem et
39  19, 114, 8   |             nimia caput. Quod vitium hominis esse interdum, interdum
40  19, 114, 20  |          alicuius adfectus: iracundi hominis iracunda oratio est, commoti
41  20, 121, 14  |       constitutioni suae conciliari, hominis autem constitutionem rationalem
42  20, 124, 11  |          consummata non profert, ita hominis bonum non est in homine
43  20, 124, 14  |             sunt, arboris, animalis, hominis, dei: haec duo, quae rationalia
44  20, 124, 14  |             scilicet, alterius cura, hominis. Cetera tantum in sua natura