Lib. Ep. Par.

 1   2, 17, 8   |        habueris, tunc habere et sapientiam voles? haec erit ultimum
 2   3, 22, 10  |      intrastis exite'. Percepit sapientiam, si quis tam securus moritur
 3   5, 51, 2   |         quam sapiens vir aut ad sapientiam tendens declinet tamquam
 4   5, 52, 6   |        naturae suae vicit et ad sapientiam se non perduxit sed extraxit. ~
 5   7, 68, 14  |       tempus: quisquis senex ad sapientiam pervenit, annis pervenit.
 6   8, 70, 14  |        Invenies etiam professos sapientiam qui vim afferendam vitae
 7   8, 71, 7   |       et hanc summam dixit esse sapientiam, bona malaque distinguere, '
 8   8, 71, 30  |     fortunam, at multi professi sapientiam levissimis nonnumquam minis
 9   8, 71, 34  |                     Et in ipsis sapientiam sectantibus magna discrimina
10   9, 75, 9   |                  Primi sunt qui sapientiam nondum habent sed iam in
11   9, 75, 10  |      excussit nisi qui pro illa sapientiam adsumpsit. ~11.
12   9, 76, 19  | periculum effugit: stultitia ad sapientiam erepit, sapientia in stultitiam
13 11-13, 84, 12|       lubrico. Huc potius te ad sapientiam derige, tranquillissimasque
14 11-13, 87, 34|   invidiam; multis enim propter sapientiam, multis propter iustitiam
15 11-13, 88, 32|   liberalibus studiis veniri ad sapientiam posse; quamvis enim virtus
16  14, 89, 1   |      Rem utilem desideras et ad sapientiam properanti necessariam,
17  14, 89, 4   |       videtur tibi, dicam inter sapientiam et philosophiam quid intersit.
18  14, 89, 5   |                                 Sapientiam quidam ita finierunt ut
19  14, 89, 6   |   aliquid inter philosophiam et sapientiam interesse; neque enim fieri
20  14, 89, 6   |       sic inter philosophiam et sapientiam. Haec enim illius effectus
21  14, 92, 9   |      horrenda, velocia: at isti sapientiam ex quibus composuere portentis? ~
22  15, 93, 8   |         vitae spatium? usque ad sapientiam vivere; qui ad illam pervenit
23  15, 94, 16  |       finiri non possunt, extra sapientiam sunt; sapientia rerum terminos
24  15, 95, 1   |       satis sit ad consummandam sapientiam. Scio te in bonam partem
25  15, 95, 72  |   libertas emisit animam, Laeli sapientiam et cum suo Scipione concordiam,
26 17-18, 109, 1|       Exercent enim virtutes et sapientiam in suo statu continent;
27  19, 117, 1  |        sit quod Stoicis placet, sapientiam bonum esse, sapere bonum
28  19, 117, 2  |   prosit; si facit, corpus est. Sapientiam bonum esse dicunt; sequitur
29  19, 117, 3  |         pendet, id est ad ipsam sapientiam. ~4.
30  19, 117, 6  |       invenies qui non putet et sapientiam bonum et sapere. ~7.
31  19, 117, 10 |       vocas sapere, utrum facit sapientiam an patitur? Sive facit illud
32  19, 117, 11 |    placet nihil interesse inter sapientiam et sapere, cum in utrolibet
33  19, 117, 11 |       existimas sapere nisi qui sapientiam habet? numquid quemquam
34  19, 117, 11 |      qui sapit non putas habere sapientiam? ~12.
35  19, 117, 13 |        dictum. Sic cum dicimus "sapientiam", corporale quiddam intellegimus;
36  19, 117, 14 |      sunt utraque, et qui habet sapientiam et ipsa. ~15.
37  19, 117, 15 |   sapientia bonum sit et habens sapientiam, sic nihil obstat quominus
38  19, 117, 15 |   sapientia bonum sit et habere sapientiam, id est sapere. ~16.
39  19, 117, 16 |    bonum est? Vos certe dicitis sapientiam, si sine usu detur, accipiendam
40  19, 117, 18 |     bonum sit? Omnia ista circa sapientiam, non in ipsa sunt; at nobis
41  19, 117, 31 | oblectantibus vacas? Quid inter sapientiam et sapere intersit inquiris?
42  19, 117, 33 |         cum remedium sit. Inter sapientiam et sapere quid intersit
43  19, 117, 33 |        Dic mihi: cum quid inter sapientiam et sapere intersit didicero,