Lib. Ep. Par.

 1   1,  9, 19   |        noxa corporum transeunt: quanto hic mirabilior vir qui per
 2   1,  9, 19   |       et indemnis evasit! Vides quanto facilius sit totam gentem
 3   2, 14, 15   |  accidere in medio mari credis? Quanto huic periculum paratius
 4   2, 17, 6    |  arbitrium non cadere victoris? Quanto hoc maius est quod promittitur:
 5   2, 20, 9    |   noster, cum illum vidi nudum, quanto minus quam [in]stramentis
 6   3, 24, 5    |      imposuit. Acerbum est uri: quanto acerbius si id te faciente
 7   3, 24, 5    |     potuit, nihil fortius. Vide quanto acrior sit ad occupanda
 8   3, 24, 19   |     aliud loqui, aliud sentire: quanto turpius aliud scribere,
 9   3, 29, 8    |      aggredi illum et ostendere quanto pluris fuerit cum multis
10   4, 30, 13   |      moriendi videtur accedere, quanto aliae propiores sint quae
11   4, 31, 4    |     rursus ad honesta nitentes, quanto magis incubuerint minus
12   4, 40, 1    |     atque inani solacio levant, quanto iucundiores sunt litterae,
13   5, 48, 1    |        an consuleres cogitasti: quanto magis hoc mihi faciendum
14   5, 50, 6    |        quod usus noster exigit: quanto facilius animus accipit
15   5, 50, 6    |    faciliorem omni alia materia quanto tenuior est. ~7.
16   6, 58, 33   |       vita sine usu sui iacuit: quanto deinde crudelius iudicas
17   7, 66, 52   |   secura et intemptata fortunae quanto rarius est hostem amissa
18   8, 70, 26   |     speciosius spectaculum fuit quanto honestius mori discunt homines
19   8, 74, 21   |      mortem voluntariam trudit: quanto his omnibus fortior ratio
20   8, 74, 21   |      omnibus fortior ratio est, quanto constantior, tanto vehementius
21   9, 76, 9    |        vermes. Habet vocem: sed quanto clariorem canes, acutiorem
22   9, 76, 20   |        aliquo stimulo excitata, quanto magis virtus, quae non ex
23   9, 80, 3    | sanguine suo madens diem ducat, quanto facilius animus conroborari
24  10, 81, 17   |  accipit libentius quam reddit: quanto hilarior est qui solvit
25  10, 81, 18   |     tantoque plus solvendum est quanto tardius. Ingratus est qui
26  10, 83, 4    |       ego descendo, nec ignoras quanto ex his velocius alterum
27  10, 83, 17   |         fieri non dari tacitum. Quanto satius est aperte accusare
28  10, 83, 25   |        fiebat cum haec faceret: quanto intolerabilius quod haec
29  14, 89, 14   |        distribuens et aestimans quanto quidque dignum sit, maxime
30  14, 90, 1    |        huic nos debere quam dis quanto maius beneficium est bona
31  15, 94, 69   |        esse verum scias, aspice quanto aliter unusquisque populo
32  15, 95, 14   |       operosiora esse munimenta quanto vehementiora sunt quibus
33  15, 95, 67   |        operam perdas in ignavo? Quanto hoc utilius est excellentis
34 17-18, 102, 20|        sua maiestate detrahere: quanto satius est ire aperta via
35 17-18, 104, 9 |       tanto tibi videris defici quanto vinceris. Honores iudicabis
36 17-18, 104, 26|                              At quanto ego de illis melius existimo!
37 17-18, 108, 9 |         fieri convicium gaudet: quanto magis hoc iudicas evenire
38 17-18, 108, 17|     Quoniam coepi tibi exponere quanto maiore impetu ad philosophiam
39 17-18, 108, 37|  navigii attonitus et vomitans? Quanto maiore putas vitam tempestate
40  19, 114, 3   |        motum nec ire sed ferri? Quanto hoc magis accidere ingenio
41  20, 118, 4   |                                 Quanto hic maiore gaudio fruitur
42  20, 122, 4   |       in illis malorum dixerim: quanto plus tenebrarum in animo
43  20, 123, 12  |    misera nisi turpis inludunt. Quanto satius est rectum sequi