Lib. Ep. Par.

 1   1, 10, 3    |       voces fundamentum; iste homo non est unus e populo, ad
 2   2, 19, 11   |   habet maius malum occupatus homo et bonis suis obsessus quam
 3   4, 41, 8    |     Rationale enim animal est homo; consummatur itaque bonum
 4   5, 45, 9    |       sola parte aestimat qua homo est, qui natura magistra
 5   5, 48, 4    |   modis 'amicus' dicatur, et 'homo' quam multa significet.
 6   5, 48, 4    |  utram ire partem iubes? Illi homo pro amico est, huic amicus
 7   6, 58, 8    |   Platone dici amicus noster, homo eruditissimus, hodierno
 8   6, 58, 9    |                               Homo species est, ut Aristoteles
 9   6, 58, 12   |        sed specialia. Tamquam homo genus est; habet enim in
10   6, 58, 16   |      generaliter est, tamquam homo generalis, sub oculos non
11   6, 59, 4    |       honesta causa imperitus homo gaudeat, tamen affectum
12   6, 60, 2    | elephantis pluribus sufficit: homo et terra et mari pascitur. ~
13   7, 65, 7    |      autem humanitas, ad quam homo effingitur, permanet, et
14   8, 74, 14   |    non sunt quae vocantur aut homo felicior deo est, quoniam
15   8, 74, 16   |      sit quo deus ab homine, <homo ab animalibus> vincitur.
16   8, 74, 19   |   illa pars tuta est, pulsari homo potest, capi non potest.
17   9, 77, 6    |        Amicus noster Stoicus, homo egregius et, ut verbis illum
18  10, 81, 27   |        Non parvo sibi constat homo gratus. ~28.
19  10, 83, 17   |        quae etiam tolerabilis homo vitaverit, ne dum perfectus
20  14, 90, 14   |    obiurgatione sui: 'quamdiu homo stultus supervacuas sarcinas
21  14, 90, 18   |    facilem actum vitae daret, homo solus non posset sine tot
22  14, 90, 45   |  animalibus: tantum aberat ut homo hominem non iratus, non
23  14, 91, 17   |       quae perciperet vesanus homo et trans oceanum cogitationes
24  14, 92, 12   |       est homini; natura enim homo mundum et elegans animal
25  15, 93, 7    | minore corporis habitu potest homo esse perfectus, sic et in
26  15, 95, 33   | turpest cuius placet pretium. Homo, sacra res homini, iam per
27  15, 95, 51   |    Magna scilicet laus est si homo mansuetus homini est. Praecipiemus
28  15, 95, 53   |       pectore et in ore sit: ~homo sum, humani nihil a me alienum
29  16, 98, 17   |   verum exerceri, videre quid homo prudens animi habeat contra
30 17-18, 101, 3 |                           Hic homo summae frugalitatis, non
31 17-18, 104, 25|    timeat laborem vir, mortem homo? Totiens mihi occurrunt
32 17-18, 107, 7 |       aliquo loco occurret et homo perniciosior feris omnibus.
33 17-18, 109, 11|  rationaliter non potest nisi homo. Quomodo ergo ad rationem
34  19, 113, 4   | possunt. Ego et animal sum et homo, non tamen duos esse nos
35  19, 113, 6   |   enim quidquid ab homine fit homo est. ~7.
36  19, 113, 11  |  moriatur id est quod coepit: homo donec moriatur homo est,
37  19, 113, 11  |   coepit: homo donec moriatur homo est, equus equus, canis
38  19, 117, 13  | naturae corporum, tamquam hic homo est, hic equus; has deinde
39  19, 117, 14  |  habetur: illa terra est, hic homo est. At in hoc de quo agitur
40  19, 117, 23  |  inquit 'quam primum moriar'. Homo demens, optas rem tuam. '
41  20, 121, 14  |     enim parte sibi carus est homo qua homo est. Quomodo ergo
42  20, 121, 14  |       sibi carus est homo qua homo est. Quomodo ergo infans
43  20, 124, 7   |       nascens quo consummatus homo pervenit; cacumen radicis