Lib. Ep. Par.

 1   1,  8, 5    |    munimentum sit adversus infesta temporis. Hanc utrum caespes erexerit
 2   1, 12, 7    |        nihil enim habet longissimi temporis spatium quod non et in uno
 3   2, 15, 11   |          apparatus; et quod futuri temporis incerta sors volvit, quare
 4   2, 19, 1    |         minus, eripe. Satis multum temporis sparsimus: incipiamus vasa
 5   2, 21, 5    |        Profunda super nos altitudo temporis veniet, pauca ingenia caput
 6   3, 24, 20   |        hesternum quidquid trans; t temporis perit; hunc ipsum quem agimus
 7   4, 32, 3    |        exspectare securum reliquam temporis sui partem, nihil sibi,
 8   5, 42, 7    |           pudoris et libertatis et temporis; adeo nihil est cuique se
 9   5, 45, 5    |                       Multum illis temporis verborum cavillatio eripuit,
10   5, 45, 12   |          ut ostendas omnibus magno temporis impendio quaeri supervacua
11   5, 48, 11   |        supervacua discere in tanta temporis egestate! Vale. ~
12   5, 49, 2    |             Infinita est velocitas temporis, quae magis apparet respicientibus.
13   5, 49, 3    |        huius rei quaeris? quidquid temporis transit eodem loco est;
14   5, 49, 10   |            inevitabilia; angustias temporis mei laxa. Doce non esse
15   6, 58, 33   |         stultus est qui non exigua temporis mercede magnae rei aleam
16   6, 59, 10   |      tantum decerpsimus et exiguum temporis inpendisse philosophiae
17   6, 59, 15   |       horae hilarem insaniam longi temporis taedio pensat, sicut plausus
18   6, 62, 1    |             nec consector perdendi temporis causas; et quocumque constiti
19   7, 63, 8    |   viderimus: intellegemus plus nos temporis in vivis perdidisse. ~9.
20   7, 64, 6    |          Mihi certe multum auferre temporis solet contemplatio ipsa
21   8, 70, 2    |           in hoc cursu rapidissimi temporis primum pueritiam abscondimus,
22   8, 73, 10   |      pingue otium et arbitrium sui temporis et imperturbata publicis
23   9, 78, 17   |           refectioni locum, multum temporis donat, necesse est, ut exsurgat,
24  10, 81, 4    |        profuit; itaque habeatur et temporis ratio. ~5.
25 11-13, 88, 39 |        scripserit quaeram? quantum temporis inter Orphea intersit et
26 11-13, 88, 41 |           Non vis cogitare quantum temporis tibi auferat mala valetudo,
27  14, 90, 17   |      abdidit loca quae vel iniuria temporis vel alio quolibet casu excavata
28  14, 90, 20   | contigisset illi videre has nostri temporis telas, in quibus vestis
29  14, 91, 6    |            dixit: hora momentumque temporis evertendis imperis sufficit.
30  15, 93, 5    |            eum cui quantulumcumque temporis contigit bene conlocatum
31  15, 93, 7    |        perfectus, sic et in minore temporis modo potest vita esse perfecta.
32  16, 99, 2    |           spei, parvulus; pusillum temporis perit. ~3.
33  16, 99, 7    |            celeritatem rapidissimi temporis, cogita brevitatem huius
34  16, 99, 10   |           vincit infantem! Propone temporis profundi vastitatem et universum
35 17-18, 101, 12|          dum monstroso et distorto temporis aliquid accedat; suffigas
36 17-18, 104, 31|           volueris illius imaginem temporis, videbis illinc plebem et
37 17-18, 108, 27|            unam laboremus, ne hanc temporis pernicissimi celeritatem,
38  19, 114, 8   |            esse interdum, interdum temporis solet. ~9.
39  20, 123, 4   |          ullum aliud remedium quam temporis quaero. Nam quod labor contraxit
40  20, 124, 17  |        natura quibus usus perfecti temporis non est? Tempus enim tribus