Lib. Ep. Par.

 1   1,  9, 17  |         non viveret si foret sine homine victurus. Ad amicitiam fert
 2   1, 10, 1   |           diligenter attende: cum homine malo loqueris'. ~2.
 3   2, 14, 15  |          non magis possum quam in homine temperanti bonam valetudinem,
 4   4, 33, 2   |          fortiter aliquid dici ab homine mollitiam professo. Ita
 5   4, 33, 5   |           membra, dummodo in ipso homine, consideres: non est. formonsa
 6   4, 40, 10  |      celeberrimi, longe abesse ab homine sano volo: numquam dubitavit,
 7   4, 41, 6   |         enim est stultius quam in homine aliena laudare? quid eo
 8   4, 41, 7   |        est in vite fertilitas; in homine quoque id laudandum est
 9   5, 48, 3   |    communia habebit qui multa cum homine. ~4.
10   5, 48, 4   |           huic amicus non est pro homine; ille amicum sibi parat,
11   6, 58, 22  |           manifestius est quam in homine; sed nos quoque non minus
12   6, 58, 23  |                                De homine dixi, fluvida materia et
13   7, 63, 12  |          Turpissimum autem est in homine prudente remedium maeroris
14   7, 65, 3   |          ad haec transfer quae ab homine facienda sunt. Statua et
15   7, 65, 24  |       locum deus obtinet, hunc in homine animus; quod est illic materia,
16   8, 74, 15  |           ut multo feliciora sint homine. Nam sine nequitia, sine
17   8, 74, 16  |          vocandum sit quo deus ab homine, <homo ab animalibus> vincitur.
18   9, 76, 9   |                                In homine quid est optimum? ratio:
19   9, 76, 10  |                       Quid est in homine proprium? ratio: haec recta
20   9, 76, 11  |          itaque unum bonum est in homine quod unum hominis est; nunc
21   9, 76, 11  |       puto probabitur. Id ergo in homine primum solumque est quo
22   9, 76, 15  |                           Ergo in homine quoque nihil ad rem pertinet
23  10, 83, 1   |      potest. Quid enim prodest ab homine aliquid esse secretum? nihil
24  10, 83, 11  |          solet, praesertim cum ab homine diligentiam professo ponatur
25 11-13, 87, 7 |        interesse utrum aliquis ab homine an a fortuna mutuum sumpserit. ~
26 11-13, 87, 14|           non est aeque duplex in homine; idem enim est bonum et
27 11-13, 88, 2 |     studia dicta sint vides: quia homine libero digna sunt. Ceterum
28 11-13, 88, 30|           et scit homini non esse homine prodige utendum. ~31.
29  14, 91, 19  |        famam: quid autem stultius homine verba metuente? Eleganter
30  15, 93, 10  |           et post mortem nihil ex homine restare: aeque magnum animum
31  15, 95, 33  | producitur satisque spectaculi ex homine mors est. ~34.
32  16, 99, 8   |         futurum? Aut si mortem in homine non cogitavit, sibi inposuit.
33 17-18, 103, 1|       facere, vehiculo everti: ab homine homini cotidianum periculum.
34 17-18, 103, 2|          incendium: subita est ex homine pernicies [est], et eo diligentius
35 17-18, 103, 3|          tamen ita cogita quod ex homine periculum sit ut cogites
36  19, 113, 6  |         est; non enim quidquid ab homine fit homo est. ~7.
37  19, 113, 17 |        per se nihil agit, sed cum homine. Omnia animalia aut rationalia
38  19, 115, 3  |  comitasque et (quis credat? ) in homine rarum humanitas bonum splendorem
39  20, 124, 4  |        obtunsa res et hebes et in homine quam in aliis animalibus
40  20, 124, 11 |          hominis bonum non est in homine nisi cum illi ratio perfecta