Lib. Ep. Par.
1 1, 5, 6 | quam supellectilem nostram. Magnus ille est qui fictilibus
2 2, 18, 15 | Sic ignis non refert quam magnus sed quo incidat; nam etiam
3 2, 20, 10 | divitiarum contubernio; magnus ille qui in divitis pauper
4 3, 24, 21 | soles ore, semper quidem magnus, numquam tamen acrior quam
5 4, 30, 1 | deficientem quamvis deficiatur. Magnus gubernator et scisso navigat
6 4, 30, 11 | dolorem longum esse qui magnus est. Ceterum succursurum
7 4, 31, 6 | miratur quae eligit, si modo magnus illi et invictus animus
8 4, 31, 11 | sed hic rectus, bonus, magnus. Quid aliud voces hunc quam
9 4, 41, 5 | unde mittuntur, sic animus magnus ac sacer et in hoc demissus,
10 5, 43, 3 | licet contemnas ipse te, magnus es. Quid agas, quemadmodum
11 5, 50, 5 | verum dicam, ne labor quidem magnus est, s modo, ut dixi, ante
12 5, 52, 11 | modeste; erumpebat interdum magnus clamor laudantium, sed quem
13 7, 66, 3 | Potest ex casa vir magnus exire, potest et ex deformi
14 7, 66, 3 | corpusculo formosus animus ac magnus. Quosdam itaque mihi videtur
15 7, 66, 6 | actionibusque intentus ex aequo, magnus ac vehemens, asperis blandisque
16 7, 66, 13 | patientissime sustinet? [et]Magnus Scipio, qui Numantiam cludit
17 7, 66, 13 | exitium ipsas suum verti, magnus ille obsessorum animus,
18 8, 70, 25 | custodias fallant? Ille vir magnus est qui mortem sibi non
19 8, 71, 16 | Magnus animus deo pareat et quidquid
20 9, 76, 31 | altiore fastigio ponunt magnus est. Quare ergo magnus videtur?
21 9, 76, 31 | ponunt magnus est. Quare ergo magnus videtur? cum basi illum
22 9, 76, 31 | illum sua metiris. Non est magnus pumilio licet in monte constiterit;
23 9, 76, 32 | quantusque sit, alieno an suo magnus. ~33.
24 9, 78, 10 | cum corpore fuit. Ideo vir magnus ac prudens animum diducit
25 11-13, 85, 8 | Deinde nihil interest quam magnus sit adfectus: quantuscumque
26 11-13, 87, 7 | omnibus provinciis arat, quia magnus kalendari liber volvitur,
27 11-13, 87, 18 | sunt. Quare ergo sapiens magnus est? quia magnum animum
28 11-13, 88, 13 | hominis animum, dic quam magnus sit, dic quam pusillus sit.
29 14, 91, 17 | cognomen: quis enim esse magnus in pusillo potest? Erant
30 14, 92, 31 | Magnus erat labor ire in caelum:
31 15, 94, 7 | potest nec qui extenditur magnus esse nec qui est magnus
32 15, 94, 7 | magnus esse nec qui est magnus extendi; omnia fortiter
33 15, 94, 65 | crescendi, cum sibi uni parum magnus videretur. Quid C. Caesarem
34 17-18, 107, 12| inpigros fatum. Hic est magnus animus qui se ei tradidit:
35 19, 110, 18 | contentus et illam vocem magnus atque animosus exclama:
36 19, 115, 2 | esse pusillis occupatum. Magnus ille remissius loquitur
37 19, 115, 18 | compositio sua constet, dum sit magnus et opinionum securus et
38 20, 120, 13 | Necessario itaque magnus apparuit qui numquam malis
39 20, 120, 18 | illa, non corripit. Ideo magnus animus conscius sibi melioris
|