Lib. Ep. Par.
1 1, 5, 6 | animi est pati non posse divitias. ~7.
2 2, 16, 8 | tibi liceat sed calcare divitias; accedant statuae et picturae
3 2, 17, 9 | divitum concursationesque ad divitias euntium securus laetusque
4 2, 17, 11 | mutuum sumam: 'multis parasse divitias non finis miseriarum fuit
5 2, 17, 12 | nobis gravem fecerat et divitias graves fecit. Quemadmodum
6 2, 20, 10 | Quid ergo? non licet divitias in sinu positas contemnere? '
7 2, 20, 11 | pauper contempturus sit divitias, si in illas inciderit;
8 6, 59, 14 | pervenire, sed erras, qui inter divitias illuc venturum esse te speras,
9 6, 62, 3 | nemo potest: brevissima ad divitias per contemptum divitiarum
10 8, 74, 7 | mortalium coetum honores, divitias, gratiam excutere, quorum
11 9, 76, 12 | alia habeat, valetudinem, divitias, imagines multas, frequens
12 9, 76, 20 | calcasse: inventus est qui divitias proiceret, inventus est
13 10, 81, 31 | malum quidem appellent; divitias aliquis ad summum bonum
14 11-13, 84, 11 | quae discurritur; relinque divitias, aut periculum possidentium
15 11-13, 87, 3 | nihil timendo, fecit sibi divitias nihil concupiscendo. ~4.
16 11-13, 87, 28 | incidimus, id bonum non est; dum divitias autem consequi volumus,
17 11-13, 87, 28 | propositio vestra: unam, dum divitias consequi volumus, in multa
18 11-13, 87, 29 | non erit consequens per divitias nos aut per voluptates in
19 11-13, 87, 29 | mala incidere; aut si per divitias in multa mala incidimus,
20 11-13, 87, 29 | Praeterea' inquit 'conceditis divitias habere aliquid usus: inter
21 11-13, 87, 30 | divitiae tibi nocent si propter divitias tibi nocetur. ' ~31.
22 11-13, 87, 31 | existimo, melius, qui ait divitias esse causam malorum, non
23 11-13, 87, 39 | inanibus nihil impleri potest: divitias multae res faciunt, non
24 11-13, 87, 41 | sui, requirat ac laudet, divitias autem suas timeat, ut cogitet
25 14, 92, 31 | inquam, aliubi positas esse divitias quam quo congeruntur; animum
26 15, 94, 8 | fugerit, reliqua omnia -- divitias, honores, bonam valetudinem,
27 16, 98, 13 | contempta sunt. Fabricius divitias imperator reiecit, censor
28 17-18, 104, 9 | Divitias iudicabis bonum: torquebit
29 17-18, 108, 11| in patrimonio putent esse divitias, eum esse locupletem qui
30 19, 110, 15 | quam adtuleram. Contempsi divitias, non quia supervacuae sed
31 19, 110, 18 | veras potius te converte divitias; disce parvo esse contentus
32 19, 115, 17 | et invidiam? Utinam qui divitias optaturi essent cum divitibus
33 20, 118, 4 | prosperos triumphosque, alii divitias, alii matrimonia ac liberos,
34 20, 119, 1 | immerito: ad maximas te divitias conpendiaria ducam. Opus
35 20, 119, 5 | docere paupertatem cum divitias promiseris. 'Ita tu pauperem
36 20, 119, 6 | has ideo non putas esse divitias quia propter illas nemo
37 20, 119, 12 | occupata paupertas, sic divitias habent quomodo habere dicimur
38 20, 120, 6 | fecerat non aliter refugit divitias quam venenum. 'Vive' inquit '
|