Lib. Ep. Par.

 1   1,  9, 1    |            Epicurus eos qui dicunt sapientem se ipso esse contentum et
 2   1,  9, 3    |        nobis et illis commune est, sapientem se ipso esse contentum.
 3   1,  9, 13   |           perperam interpretantur: sapientem undique submovent et intra
 4   1,  9, 14   |        distinctionem indicare. Ait sapientem nulla re egere, et tamen
 5   1, 11, 1    |            omnibus vitiis exuerit, sapientem quoque sequetur. Nulla enim
 6   2, 14, 13   |            quidem anni fuerunt qui sapientem in illam rapinam rei publicae
 7   2, 20, 2    |      difficile[hoc]; nec hoc dico, sapientem uno semper iturum gradu,
 8   6, 59, 14   | quemadmodum intellegas te non esse sapientem. Sapiens ille plenus est
 9   7, 64, 10   |        Catonem utrumque et Laelium Sapientem et Socraten cum Platone
10   7, 66, 18   |    respondere: Epicurus quoque ait sapientem, si in Phalaridis tauro
11   7, 68, 2    |        apud te, numquam plus agere sapientem quam cum in conspectum eius
12   8, 71, 27   |                          Non educo sapientem ex hominum numero nec dolores
13   8, 73, 6    |       forte tam iniquum putas esse sapientem ut nihil viritim se debere
14   8, 73, 13   |           est, sic deus non vincit sapientem felicitate, etiam si vincit
15  10, 81, 10   |         scire gratiam referre nisi sapientem, non magis quam beneficium
16  10, 81, 11   |             nemo ergo scit praeter sapientem referre gratiam? ergo nec
17  10, 81, 11   |         Metrodorus certe ait solum sapientem referre gratiam scire. ~
18  10, 81, 13   |           iactantes et sciant apud sapientem esse ipsa honesta, apud
19  10, 83, 27   |           si illud argumentaberis, sapientem multo vino non inebriari
20 11-13, 85, 3  |            immunem esse tristitia; sapientem non vinci maerore, ceterum
21 11-13, 85, 16 |      recedente. Non cadit autem in sapientem haec diversitas mentis. ~
22 11-13, 85, 31 |    Peripateticus 'ergo' inquit 'et sapientem deteriorem faciet paupertas,
23 11-13, 87, 19 |            verme? Quaeris quae res sapientem faciat? quae deum. Des oportet
24 11-13, 87, 37 |          aestimatum: bonum ad unum sapientem pertinet; inviolatum esse
25 11-13, 88, 5  |       discamus quae Homerum fecere sapientem. ~6.
26 11-13, 88, 32 |        quare existimem non futurum sapientem eum qui litteras nescit,
27  14, 90, 22   |          artibus, sed in pistrinum sapientem summittit; narrat enim quemadmodum
28  14, 90, 31   |             Puta velocissimum esse sapientem: cursu omnis anteibit qua
29  14, 90, 31   |         Haec inventa sunt postquam sapientem invenire desimus. ~32.
30  14, 92, 19   |                Invenitur qui dicat sapientem corpore parum prospero usum
31  14, 92, 26   |            in summis calamitatibus sapientem nec miserum futurum nec
32  15, 94, 52   |   Quaeritur deinde an ad faciendum sapientem sola sufficiat. Huic quaestioni
33 17-18, 109, 1 |      Dicimus plenum omni bono esse sapientem et summa adeptum: quomodo
34 17-18, 109, 13|   sapientes possunt. Invenire enim sapientem sapienti perse res expetenda
35  20, 120, 22  |        unum hominem agere. Praeter sapientem autem nemo unum agit, ceteri
36  20, 123, 15  |            Hoc enim iactant: solum sapientem et doctum esse amatorem. '