Lib. Ep. Par.

 1   1,  3, 4   |     faciendum est; utrumque enim vitium est, et omnibus credere
 2   1,  3, 4   |        alterum honestius dixerim vitium, alterum tutius.~5.
 3   1,  7, 2   |           nemo non aliquod nobis vitium aut commendat aut imprimit
 4   1, 12, 1   |       non esse neglegentiae suae vitium, omnia se facere, sed villam
 5   2, 13, 12  |          respue; si minus, vitio vitium repelle, spe metum tempera.
 6   2, 17, 12  |     miror; non est enim in rebus vitium sed in ipso animo. Illud
 7   2, 20, 3   |     dilatant foris et extendunt: vitium est haec diversitas et signum
 8   3, 22, 10  |       Nostrum istud, non naturae vitium est. Illa nobiscum queri
 9   4, 30, 2   |       hoc negotio est, morientis vitium esse, non mortis; non magis
10   5, 50, 3   |    impensas exigit; non est meum vitium quod iracundus sum, quod
11   5, 50, 4   |         si adhiberetur ad recens vitium; sequerentur teneri et rudes
12   6, 58, 26  |      defendat a morte ac ratione vitium corporis vincat. ~27.
13   6, 59, 1   |  significationem Stoicam revoca. Vitium esse voluptatem credimus.
14   8, 71, 24  |        alioqui videbitur illarum vitium esse quod nostrum est. Sic
15   8, 71, 30  | exterriti sunt. Hoc loco nostrum vitium est, qui idem a sapiente
16   8, 73, 3   |       aliquem ante se. Habet hoc vitium omnis ambitio: non respicit.
17  10, 83, 11  |       primum esse nec habere hoc vitium, et qui ebriosus est saepe
18  10, 83, 19  |       voluit, certe debuit. Omne vitium ebrietas et incendit et
19  10, 83, 20  |          malignitas livido; omne vitium laxatur et prodit. ~21.
20 11-13, 85, 7 |       cum illo ageretur qui unum vitium integrum haberet quam cum
21 11-13, 85, 15|     frequenti timor transibit in vitium, et ira in animum admissa
22  15, 95, 33  | quaeritur. Nullum intra se manet vitium: in avaritiam luxuria praeceps
23  16, 97, 1   |    existimas nostri saeculi esse vitium luxuriam et neglegentiam
24  16, 99, 17  |     rebus, ita in hac quoque hoc vitium, ad plurium exempla componi
25 17-18, 101, 8|                    Maximum vitae vitium est quod inperfecta semper
26  19, 114, 8  |     felicitate nimia caput. Quod vitium hominis esse interdum, interdum
27  19, 114, 11 | porrigant; sunt qui non usque ad vitium accedant (necesse est enim
28  19, 114, 11 |         temptanti) sed qui ipsum vitium ament. Itaque ubicumque
29  19, 114, 16 |           in genere sententiarum vitium est, si aut pusillae sunt
30  19, 114, 18 |         quid sequatur ubi alicui vitium pro exemplo est. ~19.
31  19, 116, 1  |         iucundas putas: detraham vitium. Nam cum tibi cupere interdixero,
32  19, 116, 2  |    opinionis metum? ' Nullum est vitium sine patrocinio; nulli non
33  19, 116, 3  |      huic ubi nimium indulseris, vitium est. Voluptatem natura necessariis
34  20, 122, 6  |       frequens hoc adulescentium vitium est, qui vires excolunt <
35  20, 124, 19 |       potest esse securum. Nulli vitium est nisi cui virtus potest