Lib. Ep. Par.

 1   1,  1, 5   |          superest sat est; tu tamen malo serves tua, et bono tempore
 2   1, 10, 1   |      diligenter attende: cum homine malo loqueris'. ~2.
 3   3, 24, 21  |             rapit ultima mors est. ~Malo te legas quam epistulam
 4   3, 25, 2   |             profecturus sim nescio: malo successum mihi quam fidem
 5   3, 25, 7   |            te recedendum est: istic malo viro propius es. Vale. ~
 6   3, 27, 1   |            iaceam, de communi tecum malo colloquor et remedia communico.
 7   4, 40, 12  |             exeat, proferatur tamen malo quam profluat. ~13.
 8   5, 47, 3   |       sternumenta, singultus; magno malo ulla voce interpellatum
 9   5, 48, 4   |           istis subtilibus praecipi malo, quid amico praestare debeam,
10   6, 59, 3   |           significavit enim homines malo suo laetos. ~4.
11   7, 63, 12  |        maeroris lassitudo maerendi: malo relinquas dolorem quam ab
12   7, 66, 17  | incoactumque est, sincerum et nulli malo mixtum. ~18.
13   7, 67, 15  |            Stoicus dicere solebat, 'malo me fortuna in castris suis
14   7, 68, 9   |      medicus sed aeger hic habitat. Malo illa, cum discesseris, dicas: '
15   7, 68, 9   |              aliquid profectum est: malo ignoscas otio meo quam invideas. ~
16   9, 75, 17  |         mortem malum non esse, deos malo non esse. Tam inbecillum
17  10, 81, 6   |       remissior iudex, quem esse me malo, iniuriae oblivisci iubebit,
18  10, 81, 31  |         admittet, alius illas dicet malo vitae humanae repertas,
19  10, 82, 2   |                      Male mihi esse malo quam molliter -- <'male'>
20 11-13, 87, 22|                            Bonum ex malo non fit; divitiae [autem
21 11-13, 87, 22|             inquit 'verum, bonum ex malo non nasci; ex sacrilegio
22 11-13, 87, 24|         recipit. Ergo bona nasci ex malo non possunt. Nam si, ut
23 11-13, 87, 25|              Non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus
24 11-13, 87, 25|             non nascitur, ita ne ex malo quidem bonum; nam idem est
25  15, 94, 67  |         ideoque, cum multis fuerunt malo, pestiferam illam vim qua
26  16, 96, 2   |         quod tristis excipiam, quod malo vultu; nullum tributum invitus
27 17-18, 107, 4|            praestabit, ut nulli sis malo tiro. ~5.
28 17-18, 109, 4|                               Malus malo nocet facitque peiorem,
29  19, 114, 22 |                   Hoc a magno animi malo oritur: quomodo in vino
30  19, 117, 9  |        indifferens vocamus quod tam malo contingere quam bono possit,
31  19, 117, 9  |         quidem est, quod contingere malo non potest; ergo bonum est.
32  19, 117, 29 |            haberem, iam hoc carerem malo. Futurum est ut sapiam:
33  19, 117, 29 |           et in illo bono et in hoc malo esse; duo ista non coeunt
34  20, 118, 9  |             quae petantur petentium malo. Melius illi qui ita finierunt: '
35  20, 124, 5  |            apud quem de summo, bono malo, iudicat tactus. ~6.