Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 7 | ipse Chaereae praestitit; neminem eo fortuna provexit ut non
2 2, 16, 1 | hoc tibi, Lucili, scio, neminem posse beate vivere, ne tolerabiliter
3 4, 37, 5 | Neminem mihi dabis qui sciat quomodo
4 4, 39, 2 | quod concitatur ad honesta. Neminem excelsi ingenii virum humilia
5 5, 43, 5 | si turpia, quid refert neminem scire cum tu scias? O te
6 5, 44, 4 | memoriam iacet. Platon ait neminem regem non ex servis esse
7 5, 44, 4 | ex servis esse oriundum, neminem non servum ex regibus. Omnia
8 5, 45, 9 | mirabilia calcantem, qui neminem videt cum quo se commutatum
9 5, 50, 7 | possessione nostri est: ad neminem ante bona mens venit quam
10 5, 51, 3 | Canopum eliget, quamvis neminem Canopus esse frugi vetet,
11 6, 59, 6 | iudicat esse concessas, neminem mihi videtur ex antiquis
12 7, 67, 3 | video ex istis voto dignum. Neminem certe adhuc scio eo nomine
13 8, 70, 15 | vita non possimus queri: neminem tenet. Bono loco res humanae
14 8, 74, 34 | Vis scire futuro neminem debere torqueri? Quicumque
15 9, 76, 32 | sic nobis inponitur, quod neminem aestimamus eo quod est,
16 10, 82, 1 | accepisti? ' Eum scilicet qui neminem fallit, animum recti ac
17 10, 82, 5 | putamus, fortuna longas manus: neminem occupat nisi haerentem sibi. ~
18 10, 83, 10 | non qui sit; huic autem neminem commissurum arcana quae
19 11-13, 87, 5 | stupetis ad supervacua, neminem aestimatis suo. Cum ad patrimonium
20 11-13, 87, 30 | divitis inputatis. Illae neminem laedunt: aut sua nocet cuique
21 11-13, 87, 30 | sic quemadmodum gladius neminem occidit: occidentis telum
22 14, 92, 35 | laceratio foeda visuris. Neminem de supremo officio rogo,
23 15, 93, 1 | adversus homines, adversus deos neminem. Obiurgamus cotidie fatum: '
24 15, 94, 7 | magnum esse solacium quod ad neminem redit; in dolore pro remedio
25 16, 97, 16 | fortuna liberat poena, metu neminem. Quare nisi quia infixa
26 17-18, 105, 3 | ex offensa (hoc vitabis neminem lacessendo) aut gratuitum,
27 17-18, 106, 1 | omnes vacant qui volunt. Neminem res sequuntur: ipsi illas
28 17-18, 108, 33| Ait [opera] enim Ennius neminem potuisse Scipioni neque
29 19, 110, 4 | spectes, ultra quem natura neminem deiecit. Prope est rerum
30 19, 117, 6 | hac publica persuasione: neminem invenies qui non putet et
31 20, 118, 6 | felicitas sed pusilla; itaque neminem satiat. Tu ista credis excelsa
32 20, 119, 9 | Neminem pecunia divitem fecit, immo
33 20, 123, 7 | cutem laedat: turpe est neminem esse in comitatu tuo puerorum
|