Lib. Ep. Par.

 1   1,  1, 5   |                   Quid ergo est? non puto pauperem cui quantulumcumque
 2   3, 22, 7   |                                      Puto, nunc et Stoicam sententiam
 3   3, 25, 2   |             veterano parcius agendum puto, ne in desperationem sui
 4   3, 27, 8   |            commodatur nec emitur; et puto, si venalis esset, non haberet
 5   4, 30, 5   |             Dicam enim quid sentiam: puto fortiorem esse eum qui in
 6   4, 30, 6   |       inspectae indicantem. Plus, ut puto, fidei haberet apud te,
 7   4, 40, 11  |          Quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire.
 8   5, 45, 3   |           non magis ideo me disertum puto quam formonsum putarem si
 9   6, 58, 3   |                                      Puto intellegi istud verbum interisse.
10   6, 58, 6   |          auctorem huius verbi habeo, puto locupletem; si recentiorem
11   6, 58, 30  |                        Nam hoc scis, puto, Platoni diligentiae suae
12   6, 58, 31  |              senectutem, quam ut non puto concupiscendam, ita ne recusandam
13   7, 66, 1   |              post multos annos: non, puto, exspectas ut adiciam senem,
14   7, 66, 24  |             in rebus appetitio. Non, puto, magis amares virum bonum
15   9, 76, 11  |       omnibus. Si sit aliquis malus, puto inprobabitur; si bonus,
16   9, 76, 11  |              inprobabitur; si bonus, puto probabitur. Id ergo in homine
17   9, 78, 14  |  praeteritorum dolorum conquestiones puto et illa verba: 'nulli umquam
18  10, 82, 3   |             et contractio et torpor. Puto, aeque qui in odoribus iacet
19  10, 83, 15  |                                      Puto, quia bene illi cesserat
20 11-13, 84, 8 | argumentationem? cuius sententias? ' Puto aliquando ne intellegi quidem
21 11-13, 85, 23|                            Finis, ut puto, edendi bibendique satietas
22 11-13, 85, 25|           vexatur. 'At enim dementem puto qui mala imminentia non
23  14, 92, 1   |                                      Puto, inter me teque conveniet
24  15, 95, 46  |              esse decreta. Illud, ut puto, concedes, nihil esse turpius
25  15, 95, 53  |            humani nihil a me alienum puto. ~Habeamus in commune: <
26  16, 96, 1   |              Si me interrogas, nihil puto viro miserum nisi aliquid
27  16, 97, 13  |             itaque ab Epicuro dictum puto: 'potest nocenti contingere
28 17-18, 106, 5|           bonum eius corpus est. Non puto te dubitaturum an adfectus
29  19, 113, 1  |            esse sententia profiteor: puto quaedam esse quae deceant
30  19, 117, 12 |             sapientia, aliud sapere. Puto, concedes duo esse haec,
31  20, 120, 4  |        donaverint, ego damnandum non puto, <immo> in civitatem suam