Lib. Ep. Par.

 1   2, 16, 1   |          robur addendum, donec bona mens sit quod bona voluntas est. ~
 2   2, 20, 11  |        inciderit; itaque in utroque mens aestimanda est inspiciendumque
 3   3, 27, 8   |        valentissimos habeas? ' Bona mens nec commodatur nec emitur;
 4   4, 32, 5   |        vagis cogitationibus agitata mens tandem resistat et certa
 5   4, 33, 2   |      industria et ad bellum prompta mens tam in Persas quam in alte
 6   4, 38, 2   |             Tantum, ut dixi, idonea mens rapiat illa et in se trahat;
 7   5, 44, 2   |             fastidiose legunt: bona mens omnibus patet, omnes ad
 8   5, 50, 7   |           est: ad neminem ante bona mens venit quam mala; omnes praeoccupati
 9   6, 56, 3   |             ferreum aut surdum, cui mens inter tot clamores tam varios,
10   6, 56, 6   | tranquillitas vera est in quam bona mens explicatur. ~7.
11   6, 58, 19  |           quo capit aliquem habitum mens nostra quem operi suo imponat;
12   6, 58, 32  |         purissimum quiddam, si modo mens sine iniuria est et integri
13   8, 71, 14  |             ulteriora non prospicit mens hebes et quae se corpori
14   8, 73, 16  |       homines venit: nulla sine deo mens bona est. Semina in corporibus
15   8, 74, 31  |             esse nec dignum ad quod mens sana deficiat. ~32.
16  15, 94, 29  |             contrahere inexercitata mens non potest. Itaque in unum
17  15, 94, 36  |          nunc insanis loquor quibus mens mota est, non erepta. ~37.
18  15, 94, 74  |     contraria sint, bona fortuna et mens bona, ita melius in malis
19  16, 98, 7   |           tolerandum omne obfirmata mens. Potest fortunam cavere
20 17-18, 101, 8|          restat aut quale sollicita mens inexplicabili formidine
21 17-18, 101, 9|         redditum est, ubi stabilita mens scit nihil interesse inter
22  19, 114, 22 |            ante lingua titubat quam mens cessit oneri et inclinata
23  19, 114, 23 |                       Rege incolumi mens omnibus una est: amisso
24  19, 117, 12 |            qui sapit. Sapientia est mens perfecta vel ad summum optimumque
25  19, 117, 12 |             est? non possum dicere 'mens perfecta', sed id quod contingit
26  19, 117, 12 |            habenti; ita alterum est mens bona, alterum quasi habere
27  20, 120, 14 |           supra quam nihil est nisi mens dei, ex quo pars et in hoc
28  20, 120, 18 |            Vide in quanta caecitate mens nostra sit: hoc quod futurum