Lib. Ep. Par.

 1   1,  4, 10  |      hortulis sumptum est: 'magnae divitiae sunt lege naturae composita
 2   2, 17, 3   |           philosophandum obstitere divitiae: paupertas expedita est,
 3   3, 25, 4   |          legem naturae revertamur; divitiae paratae sunt. Aut gratuitum
 4   3, 27, 9   |           iam quod debeo et vale. 'Divitiae sunt ad legem naturae composita
 5   5, 48, 7   |        alium paupertas urit, alium divitiae vel alienae torquent vel
 6   8, 70, 18  | praeparatus est animus: permansere divitiae. Ad contemptum nos doloris
 7   9, 76, 31  |         redeunt. Nemo istorum quos divitiae honoresque in altiore fastigio
 8  10, 81, 14  |       Saepe enim hoc <non> potuere divitiae in domum infusae quod opportune
 9  10, 81, 28  |            sit. Abstrahunt a recto divitiae, honores, potentia et cetera
10 11-13, 87, 22|             Bonum ex malo non fit; divitiae [autem fiunt] fiunt autem
11 11-13, 87, 22|           fiunt autem ex avaritia; divitiae ergo non sunt bonum. ' '
12 11-13, 87, 28|         multa mala incidimus; ergo divitiae bonum non sunt. ' 'Duas'
13 11-13, 87, 29|          non tantum bonum non sunt divitiae sed malum sunt; vos autem
14 11-13, 87, 30|     occidentis telum est. Non ideo divitiae tibi nocent si propter divitias
15 11-13, 87, 31|           Hanc praecedentem causam divitiae habent: inflant animos,
16 11-13, 87, 32|        bona sunt fiduciam faciunt, divitiae audaciam; quae bona sunt
17 11-13, 87, 32|           magnitudinem animi dant, divitiae insolentiam. Nihil autem
18 11-13, 87, 33|           inquit 'etiam malum sunt divitiae, non tantum bonum non sunt. '
19 11-13, 87, 35|         securitatem non sunt bona; divitiae autem et bona valetudo et
20 11-13, 87, 38|            ex multis paupertatibus divitiae fiunt; ergo divitiae bonum
21 11-13, 87, 38| paupertatibus divitiae fiunt; ergo divitiae bonum non sunt'. Hanc interrogationem
22  15, 95, 3   |          torquet, inter illos quos divitiae per summum adquisitae sudorem
23  15, 95, 59  |       maxima inter nos habentur -- divitiae, gratia, potentia -- sestertio
24  19, 110, 14 |             inquit 'mihi inposuere divitiae. Stupebam ubi aliquid ex
25  19, 115, 12 |      nostris facem subdant, quibus divitiae velut unicum vitae decus
26  20, 119, 5  |           non iudicas divitem quia divitiae eius desinere non possunt? ~
27  20, 119, 12 |           eodem modo dicendum est 'divitiae illum tenent'. Nihil ergo
28  20, 123, 13 |          aut fugent. Invitant [ut] divitiae, voluptates, forma, ambitio,