Lib. Ep. Par.
1 1, 4, 5 | cotidie meditare, ut possis aequo animo vitam relinquere,
2 1, 9, 5 | possit' tale est: amissum aequo animo fert. Sine amico quidem
3 4, 30, 1 | hora illa inevitabilis, aequo animo abire. Alia genera
4 4, 36, 9 | discit ut si necesse fuerit aequo animo in rosa iaceat, sed
5 4, 36, 11 | videntur perire mutari. Aequo animo debet rediturus exire.
6 6, 55, 10 | Et ideo aequo animo ferre debemus absentiam,
7 7, 63, 1 | amicum tuum, plus tamen aequo dolere te nolo. Illud, ut
8 7, 66, 6 | actionibusque intentus ex aequo, magnus ac vehemens, asperis
9 7, 66, 26 | omnium sternunt; aves ex aequo partiuntur cibos. Ulixes
10 7, 66, 29 | tria genera bonorum in aequo sunt. Ita dico: in aequo
11 7, 66, 29 | aequo sunt. Ita dico: in aequo est moderate gaudere et
12 7, 66, 36 | rebus adversis, tamquam aequo animo pati morbum, ignem,
13 8, 71, 12 | mutationem rei publicae forti et aequo pateretur animo? quid enim
14 8, 73, 14 | omnibus causa est: sapiens tam aequo animo omnia apud alios videt
15 9, 76, 4 | contingat iste derisus: aequo animo audienda sunt inperitorum
16 9, 76, 23 | Itaque quidquid illi accidit aequo animo sustinebit; sciet
17 11-13, 85, 22 | non magnitudo; itaque in aequo est longa et brevis, diffusa
18 11-13, 88, 43 | partem disputari posse ex aequo et de hac ipsa, an omnis
19 14, 90, 6 | sapientes. Solon, qui Athenas aequo iure fundavit, inter septem
20 14, 91, 11 | naturae opera vexantur et ideo aequo animo ferre debemus urbium
21 14, 92, 34 | Ab hoc modo aequo animo exit, modo magno prosilit,
22 16, 98, 6 | frui poterat, amittet. In aequo est autem amissae rei <dolor>
23 16, 98, 10 | intellegimus, solacium est. Aequo animo perde: pereundum est. ~
24 16, 99, 22 | Aequo animo excipe necessaria.
25 16, 99, 31 | et iuvenes et senes, in aequo sumus. Minus enim ad nos
26 17-18, 102, 27| cuius ante pars fueris; aequo animo membra iam supervacua
27 20, 121, 23 | quidquid ars tradit: ex aequo venit quod natura distribuit.
|