Lib. Ep. Par.
1 1, 9, 21 | Ut scias autem hos sensus esse communes, natura scilicet
2 3, 23, 8 | aut si hoc modo magis sensus potest exprimi, 'male vivunt
3 3, 26, 8 | transire ad nos hic potest sensus: 'egregia res est mortem
4 6, 58, 32 | sine iniuria est et integri sensus animum iuvant nec defectum
5 7, 66, 35 | De bonis ac malis sensus non iudicat; quid utile
6 8, 71, 29 | hi enim omnes corporis sensus sunt. Ubi ergo calamitas,
7 8, 74, 16 | transit et transfertur ad sensus, qui agiliores sunt animalibus
8 9, 75, 2 | oratoribus reliquissem, contentus sensus meos ad te pertulisse, quos
9 14, 89, 17 | Rhetorike verba curat et sensus et ordinem; dialektike in
10 16, 99, 30 | non est (quis enim nullius sensus est? ) nec ex eo quod est;
11 16, 100, 5 | quamvis sumantur e medio. Sensus honestos et magnificos habes,
12 17-18, 105, 3 | aut gratuitum, a quo te sensus communis tuebitur. Fuit
13 17-18, 108, 10| novissime exitu effudit, sic sensus nostros clariores carminis
14 19, 114, 1 | cantici ducta; quare alias sensus audaces et fidem egressi
15 19, 114, 8 | hoc verba transversa, hoc sensus miri, magni quidem saepe
16 19, 114, 11 | Sunt qui sensus praecidant et hoc gratiam
17 19, 114, 22 | Ideo ille curetur: ab illo sensus, ab illo verba exeunt, ab
18 19, 117, 13 | Catonem ambulantem: hoc sensus ostendit, animus credidit.
19 20, 121, 5 | animalibus constitutionis suae sensus. Esse autem ex eo maxime
20 20, 121, 9 | omnibus constitutionis suae sensus est et inde membrorum tam
21 20, 121, 12 | pervenerit] animi nostri sensus, quamvis naturam eius ignoremus
22 20, 121, 12 | animalia constitutionis suae sensus est. Necesse est enim id
23 20, 121, 13 | principalis partis suae sensus est non satis dilucidus
24 20, 124, 2 | animo damus. Si de bono sensus iudicarent, nullam voluptatem
25 20, 124, 4 | sententia, ut de bono pronuntiet sensus, obtunsa res et hebes et
26 20, 124, 16 | cum <in> id incidit quo sensus admoneretur, tamquam equus
|