Lib. Ep. Par.
1 1, 9, 19 | Omnia mea mecum sunt': iustitia, virtus, prudentia, hoc
2 5, 49, 12 | De iustitia mihi, de pietate disputa,
3 10, 81, 19 | hoc bonum est, quemadmodum iustitia non est (ut vulgo creditur)
4 14, 90, 3 | recedit religio, pietas, iustitia et omnis alius comitatus
5 14, 90, 46 | an nesciat. Deerat illis iustitia, deerat prudentia, deerat
6 14, 92, 19 | contemptis? Veneranda enim sunt iustitia, pietas, fides, fortitudo,
7 15, 94, 11 | est. ' Omnia ista mihi de iustitia locus tradit: illic invenio
8 15, 94, 33 | partes suas. Et prudentia et iustitia officiis constat: officia
9 17-18, 102, 19| est. Num quid dubitas quin iustitia et habentis bonum sit et
10 17-18, 102, 19| solvit? Merentem laudare iustitia est; ergo utriusque bonum
11 19, 113, 1 | iactata apud nostros, an iustitia, fortitudo, prudentia ceteraeque
12 19, 113, 7 | Iustitia quid est? ' inquit. Animus
13 19, 113, 7 | si animus animal est, et iustitia. ' Minime; haec enim habitus
14 19, 113, 8 | Si> iustitia animal est, <si> fortitudo,
15 19, 113, 11 | transire in aliud non potest. Iustitia, id est animus quodam modo
16 19, 113, 11 | Quis animus? ille qui modo iustitia erat? Tenetur in priore
17 19, 113, 12 | multo minus plurium. Si iustitia, fortitudo, temperantia
18 19, 113, 14 | fieri posset si quo tempore iustitia esset fortitudo non esset,
19 19, 113, 15 | pars est alterius animalis; iustitia autem pars est animi; non
20 19, 113, 21 | subtilibus ineptiis facere. Iustitia et fortitudo, si animalia
21 19, 113, 21 | alget, esurit, sitit; ergo iustitia alget, fortitudo esurit,
22 19, 113, 31 | Doceat me quam sacra res sit iustitia alienum bonum spectans,
23 19, 115, 3 | fulgentem videremus, hinc iustitia, illinc fortitudine, hinc
24 19, 117, 8 | est, et formonsum esse. Si iustitia bonum est, et iustum esse;
25 20, 123, 10 | virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus
|