Lib. Ep. Par.

 1   1, 10, 2    | committere, non timere indicem, perit stulto: ipse se prodit.
 2   2, 14, 15   |  temperantia bonam valetudinem. Perit aliqua navis in portu: sed
 3   3, 24, 20   |      quidquid trans; t temporis perit; hunc ipsum quem agimus
 4   5, 45, 13   |        ultimo die finitur, omni perit. Sed ne epistulae modum
 5   6, 57, 9    |        posse, [propter quod non perit] quoniam nulla immortalitas
 6   6, 58, 28   |   voluptates, quibus pars maior perit, potuerimus regere et coercere. ~
 7   7, 65, 11   |      nihil sine hoc nec fit nec perit; nulla sine motu ars, nulla
 8   8, 74, 13   |                                 Perit fortitudo, quae periculum
 9   8, 74, 13   |     periculum facere debet sui; perit magnanimitas, quae non potest
10   8, 74, 13   |       pro maximis vulgus optat; perit gratia et relatio gratiae
11   8, 74, 23   |   afficit; non tantum velocitas perit poplitibus incisis, sed
12   8, 74, 24   |       est. Bonum autem uno modo perit, si in malum transit; quod
13   8, 74, 30   |       congruunt. Haec concordia perit si animus, quem excelsum
14   9, 77, 3    |         adferrent: olim iam nec perit quicquam mihi nec adquiritur.
15  10, 82, 18   |        distrahitur. Si hoc est, perit gloria; virtus enim concordi
16 11-13, 85, 28 |       qua cuncta patienda sunt: perit libertas nisi illa contemnimus
17  14, 91, 2    |         illam tibi perisse quam perit narro. ~3.
18  15, 93, 4    |   quoque est, alter ante mortem perit. ~5.
19  16, 99, 2    |     parvulus; pusillum temporis perit. ~3.
20  16, 99, 4    |     quod habuisti talem amicum, perit opera? Tot annis, tanta
21  16, 99, 29   |   nullum mali sensum ad eum qui perit pervenire; nam si pervenit,
22  16, 99, 29   | pervenire; nam si pervenit, non perit. ~30.
23 17-18, 104, 32|  hostibus iratissimis poterant? Perit itaque ex decreto suo.~33.