Lib. Ep. Par.

 1   2, 19, 2    |      usque eo te abigam generis humani furore damnato ut latebram
 2   3, 24, 7    |     deploratae sunt res generis humani, Cato deducatur in tutum. ' ~
 3   5, 48, 3    |        esse commune ius generis humani, plurimum ad illam quoque
 4   6, 59, 14   |         sibi est, pervenisti ad humani boni summam; sed si appetis
 5   7, 64, 9    |    illis praeceptoribus generis humani, aquibus tanti boni initia
 6   8, 70, 2    |  ostendi publicus finis generis humani. ~3.
 7   8, 72, 3    |   pueritia usque ad longissimos humani aevi terminos vita producitur.
 8   9, 76, 4    |          Pudet autem me generis humani quotiens scholam intravi.
 9  10, 82, 23   |  obnixam contra te persuasionem humani generis avertis? verba mihi
10 11-13, 87, 5  | viatorum. Contra totius generis humani opiniones mittenda vox erat: '
11 11-13, 88, 12 |  publicum est et quidem generis humani. ~13.
12 11-13, 88, 29 | corroborant? Fides sanctissimum humani pectoris bonum est, nulla
13  14, 89, 13   |        sit sapiens quam generis humani paedagogus. ~14.
14  14, 90, 37   |           Statum quidem generis humani non alium quisquam suspexerit
15  14, 91, 16   |        est. Conditor ille iuris humani non natalibus nos nec nominum
16  15, 95, 50   |  universa vi sua temperant, qui humani generis tutelam gerunt interdum
17  15, 95, 51   |     breviter hanc illi formulam humani offici tradere: ~52.
18  15, 95, 53   |       et in ore sit: ~homo sum, humani nihil a me alienum puto. ~
19  16, 99, 7    |  observa hunc comitatum generis humani eodem tendentis, minimis
20 17-18, 108, 13|     saepe miseritus sum generis humani et illum sublimem altioremque
21  19, 110, 9   |                  Nec intra haec humani ingenii sagacitas sistitur:
22  19, 115, 14  |         Pecunia, ingens generis humani bonum, ~cui non voluptas
23  20, 123, 16  |         sola ius aequum generis humani. Superstitio error insanus