Lib. Ep. Par.

 1   1,  5, 8   |        maximum bonum condicionis humanae, in malum versa est.~9.
 2   2, 15, 11  |      petam? oblitus fragilitatis humanae congeram? in quid laborem?
 3   2, 20, 5   |      veteres et totum complectar humanae vitae modum, hoc possum
 4   6, 56, 10  | ambitionem et cetera mala mentis humanae tunc perniciosissima scias
 5   6, 58, 30  |     amplioris fuisse sortis quam humanae rati, quia consummasset
 6   7, 65, 20  |       solutam legibus servitutis humanae? Vetas me caelo interesse,
 7   7, 66, 46  |  oblectant; absolutum enim illud humanae naturae bonum corporis et
 8   7, 68, 8   |     contempsit omnia et damnatis humanae vitae furoribus fugit'.
 9   8, 70, 15  |     neminem tenet. Bono loco res humanae sunt, quod nemo nisi vitio
10   8, 70, 19  |      robur fuisse quo servitutis humanae claustra perrumperent; non
11   9, 80, 7   |        efficacius exprimitur hic humanae vitae mimus, qui nobis partes
12  10, 81, 31  |     alius illas dicet malo vitae humanae repertas, nihil esse eo
13  10, 82, 17  |        inter maxima opera mentis humanae? Quae numquam ad virtutem
14  10, 82, 23  |        quid dicis] inbecillitati humanae? quid dicis quo inflammati
15  10, 82, 24  |        solida ferrum et quidquid humanae torserant manus reiceret,
16 11-13, 85, 10|     dubium est quin vitia mentis humanae inveterata et dura, quae
17 11-13, 85, 26|      mala sed videri; omnia ista humanae vitae formidines putat. ~
18  14, 89, 4   |       perfectum bonum est mentis humanae; philosophia sapientiae
19  14, 91, 8   |          Tota ante oculos sortis humanae condicio ponatur, nec quantum
20  14, 91, 14  |  gravissimos casus intra spatium humanae <pertulit> senectutis! ~
21  15, 93, 4   |   fortunae functum omnibus vitae humanae stipendiis atque in summum
22  15, 94, 50  |     summam consecuti felicitatis humanae. Ad haec autem tarde pervenitur;
23  19, 113, 27 |        est fortitudo? Munimentum humanae imbecillitatis inexpugnabile,