Lib. Ep. Par.

 1   1,  9, 17   |     societatis, quomodo hominem homini natura conciliat, sic inest
 2   4, 30, 9    |        quod satiatus ad requiem homini necessariam, lasso gratam
 3   5, 48, 4    |    amico praestare debeam, quid homini, quam quot modis 'amicus'
 4   8, 70, 6    | abstineret cibo, 'omnia' inquit'homini, dum vivit, speranda sunt'. ~
 5   8, 74, 15   |   videri volunt animalibus quam homini pleniora contingunt. Illa
 6   8, 74, 20   | officiumque consummant; placeat homini quidquid deo placuit; ob
 7   9, 76, 10   |    finem naturae suae pervenit, homini autem suum bonum ratio est,
 8   9, 76, 26   |        si bona sunt ea quae tam homini contingunt quam mutis animalibus,
 9 11-13, 88, 10 |   doceat quomodo metiar quantum homini satis sit; numerare docet
10 11-13, 88, 30 |      tamquam suo parcit et scit homini non esse homine prodige
11  14, 91, 14   | centensimus annus est, aetas ne homini quidem extrema. A Planco
12  14, 92, 7    |      dubitatis dicere bene esse homini, si palato bene est? Et
13  14, 92, 12   |    vestis electio adpetenda est homini; natura enim homo mundum
14  15, 95, 33   |        pretium. Homo, sacra res homini, iam per lusum ac iocum
15  15, 95, 51   |      laus est si homo mansuetus homini est. Praecipiemus ut naufrago
16 17-18, 103, 1 |      vehiculo everti: ab homine homini cotidianum periculum. Adversus
17 17-18, 103, 2 |      timore coguntur ad pugnam: homini perdere hominem libet. ~
18 17-18, 105, 2 |         dubio sed transit; nemo homini contempto pertinaciter,
19 17-18, 108, 18|                             Hic homini satis alimentorum citra
20  19, 110, 12  |      est, non pecori tantum sed homini nasci, si scieris cacumina
21  19, 116, 8   |     quam excutere. Satis natura homini dedit roboris si illo utamur,
22  20, 119, 7   |          Quod naturae satis est homini non est. ~8.
23  20, 121, 3   |      qui habendi sint nisi quid homini sit optimum inveneris, nisi