Lib. Ep. Par.

 1   3, 23, 1  |      dixi: culmen est. Ad summa pervenit qui scit quo gaudeat, qui
 2   4, 39, 4  |          sic ad maturitatem non pervenit nimia fecunditas. Idem animis
 3   6, 53, 9  |      bonae menti: nemo ad illam pervenit occupatus. Exercet philosophia
 4   6, 56, 1  |        umeris, quae prout plana pervenit aut concava, ita sonum mutat.
 5   7, 68, 14 |    quisquis senex ad sapientiam pervenit, annis pervenit. Vale. ~
 6   7, 68, 14 |      sapientiam pervenit, annis pervenit. Vale. ~
 7   8, 71, 34 |       conferre vultum, nisi iam pervenit ad summum et fiduciae plenus
 8   8, 73, 5  |       pertinentis altius ad eos pervenit qui illa bene utuntur. ~
 9   9, 76, 10 |        et ad finem naturae suae pervenit, homini autem suum bonum
10  10, 81, 21 |       divinum fortunatumque non pervenit. [In] Contrarium autem huic
11  14, 89, 4  |         haec eo tendit quo illa pervenit. Philosophia unde dicta
12  14, 90, 22 |   fauces lubricas transeat; cum pervenit in ventrem, aequali eius
13  15, 93, 8  | sapientiam vivere; qui ad illam pervenit attigit non longissimum
14  15, 95, 15 |         paulatim deinde in hanc pervenit tam multiplicem varietatem.
15  16, 99, 29 |         perit pervenire; nam si pervenit, non perit. ~30.
16  20, 118, 6 |      iaces; ei vero qui ad illa pervenit humilia sunt. Mentior nisi
17  20, 118, 13|   quomodo ad aliam proprietatem pervenit cum utrique praecipuum illud
18  20, 120, 18|         ad mortem dies extremus pervenit, accedit omnis; carpit nos
19  20, 124, 7 |    nascens quo consummatus homo pervenit; cacumen radicis loco ponis. ~
20  20, 124, 12|         longo studio intentoque pervenit. Si hoc est bonum, et intellegibile