Lib. Ep. Par.

 1   4, 34, 3    |          Scis quem bonum dicam? perfectum, absolutum, quem malum facere
 2   4, 36, 6    | tranquillissimus ille animus ad perfectum veniat, qui nec ablatum
 3   7, 66, 9    |     perfecto potest? nihil, aut perfectum non erat cui accessit; ergo
 4   7, 69, 5    |       unam quamlibet rem vix ad perfectum perducit assidua vigilia
 5   8, 71, 18   |  cruciatus fatentur, sed non ad perfectum nec ad plenum, quod nullo
 6   8, 71, 27   |         volutatio est; cum vero perfectum est, immota illi stabilitas
 7 11-13, 85, 19 |     Beata enim vita bonum in se perfectum habet, inexsuperabile; quod
 8  14, 89, 4    |        quid intersit. Sapientia perfectum bonum est mentis humanae;
 9  15, 94, 39   |        genera sunt; per ista ad perfectum animi statum pervenitur. ~
10  15, 95, 62   |    communem sensum facit, eadem perfectum, certa rerum persuasio;
11 17-18, 109, 15| adsumpserit. Quaeret itaque aut perfectum virum aut proficientem vicinumque
12  20, 118, 10  |      duo interest? Honestum est perfectum bonum, quo beata vita completur,
13  20, 120, 14  |                         Habebat perfectum animum et ad summam sui
14  20, 124, 10  |      ultimum, quantum ab inizio perfectum; ergo nec in tenero, modo
15  20, 124, 14  |     abest ratio. Hoc enim demum perfectum est quod secundum universam
16  20, 124, 14  |      secundum universam naturam perfectum, universa autem natura rationalis
17  20, 124, 20  |     aliqua virtus, erit aliquid perfectum, sed nec bonum absolute
18  20, 124, 20  |         absolute nec virtus nec perfectum. Haec enim rationalibus
19  20, 124, 24  |       dabo qua te metiaris, qua perfectum esse iam sentias: tunc habebis