Lib. Ep. Par.

 1   3, 26, 2   |             sentio in animo aetatis iniuriam, cum sentiam incorpore.
 2   4, 39, 4   |           qua non tantum in aliorum iniuriam sed etiam in suam utuntur. ~
 3   5, 47, 20  |   excandescunt, sic saeviunt, quasi iniuriam acceperint, a cuius rei
 4   5, 47, 20  |        captant querendo; acceperunt iniuriam ut facerent. ~21.
 5   7, 63, 10  |             si non habemus, maiorem iniuriam ipsi nobis fecimus quam
 6   7, 65, 21  |         sino. Quidquid in me potest iniuriam pati hoc est in hoc obnoxio
 7   8, 71, 7   |          tibi contumeliam faciat et iniuriam, tutamen nihil patieris,
 8   8, 74, 20  |            est, casum doloremque et iniuriam subigit. ~21.
 9   9, 79, 14  |            lateret, nisi accepisset iniuriam: dum violatur, effulsit.
10  10, 81, 7   |          Verum erit istud cum alius iniuriam fecerit, alius beneficium
11  10, 81, 8   |             aestimo beneficium quam iniuriam. Non omnes esse grati sciunt:
12  10, 81, 16  |           mihi beneficium in servo, iniuriam fecisti in patre; servasti
13  10, 81, 25  |           ut talis sit post maiorem iniuriam qualis ante beneficium.
14  10, 82, 1   |            est. Potest fortuna tibi iniuriam facere: quod ad rem magis
15 11-13, 85, 27| lacerationes vel per morbum vel per iniuriam et quidquid aliud adtuleris:
16 11-13, 86, 3 |            Scipio libertati faceret iniuriam. Neutrum fas erat; itaque
17  14, 90, 5   |          erat cuiquam aut animus in iniuriam aut causa, cum bene imperanti
18  15, 95, 49  |           non possunt. Nec accipere iniuriam queunt nec facere; laedere
19 17-18, 102, 1|             epistola tua mihi fecit iniuriam; revocavit enim me cogitationi