Lib. Ep. Par.

 1   2, 21, 1   |        istis tibi esse negotium iudicas de quibus scripseras? Maximum
 2   3, 23, 2   |       leves sunt, nisi forte tu iudicas eum gaudere qui ridet: animus
 3   3, 23, 10  |      cum desinendum est. Si hoc iudicas mirum, adiciam quod magis
 4   6, 58, 33  |         quanto deinde crudelius iudicas aliquid ex vita perdidisse
 5   9, 76, 7   |       exsecutum priore epistula iudicas magisque hanc rem tibi laudatam
 6   9, 77, 14  |        magnorum virorum me tibi iudicas relaturum? puerorum referam.
 7  10, 83, 1   |      indicari iubes: bene de me iudicas si nihil esse in illis putas
 8 11-13, 87, 7 |       inquis. Omnia; nisi forte iudicas interesse utrum aliquis
 9  15, 93, 2   |      Utrum, obsecro te, aequius iudicas, te naturae an tibi parere
10  15, 93, 12  |              Numquid feliciorem iudicas eum qui summo die muneris
11  15, 95, 25  |   venenum, nihil occulti operis iudicas facere, etiam si praesentanei
12  15, 95, 25  |        igne in os transferuntur iudicas sine noxa in ipsis visceribus
13  16, 97, 13  |     melius hunc explicari posse iudicas sensum: 'ideo non prodest
14 17-18, 108, 9|        gaudet: quanto magis hoc iudicas evenire cum a philosopho
15  20, 119, 5  |    promiseris. 'Ita tu pauperem iudicas cui nihil deest? 'Suo' inquis '
16  20, 119, 5  | fortunae. ' Ideo ergo illum non iudicas divitem quia divitiae eius
17  20, 119, 14 |          Nam si pertinere ad te iudicas quam crinitus puer et quam
18  20, 121, 3  |    animalibus ceteris, longe me iudicas mores reliquisse? falsum